ΟΜΗΡΟΣ ΤΗΣ ΤΖΑΚΡΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ! ΟΙ ΠΑΡΕΝΕΡΓΕΙΕΣ ΤΗΣ ΧΘΕΣΙΝΗΣ ΨΗΦΟΦΟΡΙΑΣ

Όταν πριν από περίπου 130 ημέρες τα τρία κόμματα (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) συμφωνούσαν να συνεργαστούν σε κυβερνητικό επίπεδο, η βάση της συνεργασίας τους ήταν μία και μόνη: να ψηφιστούν και να προωθηθούν τα μέτρα που είχαν συμφωνηθεί με την τρόικα τον Μάρτιο και δεν είχαν προχωρήσει επειδή μεσολάβησαν δύο εκλογικές αναμετρήσεις.

Όταν λοιπόν στην ψηφοφορία, γι’ αυτά τα μέτρα,

η κυβέρνηση μένει με 153, από 179, βουλευτές, τότε υπάρχει πρόβλημα. Και μάλιστα μεγάλο.

Και τούτο, επειδή ανά πάσα στιγμή θα είναι όμηρος πιέσεων, εκβιασμών και των εσωκομματικών εξελίξεων κυρίως του ΠΑΣΟΚ. Οι 153 ουσιαστικά είναι 152, αφού ο Ανδρέας Λοβέρδος ψήφισε μεν τα μέτρα, αλλά όπως έχει καταστήσει σαφές και δημοσίως, εφεξής θα χαράξει ανεξάρτητη πορεία από αυτήν του Βενιζέλου. Άρα δεν μπορεί να αθροίζεται στους 27 βουλευτές που εισφέρει το ΠΑΣΟΚ για να υπάρχει η δεδηλωμένη.

Επίσης διαφορετική πορεία, από αυτή του Βενιζέλου, έχει προαναγγείλει, κι αυτός με δημόσιες δηλώσεις του ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης. Μπορεί ο πρώην υπουργός Δημοσίας Τάξεως να συνεχίσει να στηρίζει την κυβέρνηση του Αντ. Σαμαρά, αλλά σε προσωπική βάση και όχι υπακούοντας και συντασσόμενος πίσω από τον Ευάγγελο Βενιζέλο.

Αυτομάτως η συνεισφορά του Βενιζέλου στην δεδηλωμένη του Σαμαρά περιορίζεται στους 25 βουλευτές που προστιθέμενοι στους 126 της Ν.Δ. μας κάνουν 151. Όμως είναι γνωστό σε όλους ότι από αυτούς τους 25 του ΠΑΣΟΚ υπάρχουν αρκετοί που κατόπιν πολλών πιέσεων και παρακλήσεων έδωσαν χθες θετική ψήφο στην κυβέρνηση. Άρα είναι αμφίβολο εάν στο μέλλον θα συνεχίσουν να υπακούουν στις εντολές του επικεφαλής της Ιπποκράτους, όταν μάλιστα το ΠΑΣΟΚ εισέρχεται σε περίοδο έντονων αναταράξεων που δεν αποκλείεται να οδηγήσουν ακόμη και σε αλλαγή ηγεσίας. Αυτό σημαίνει ότι η κυβέρνηση εφεξής είναι όμηρος της εριτίμου κυρίας Τζάκρη, η οποία ψήφισε «ναι», αφού προηγουμένως καθύβρισε και εξευτέλισε την κυβέρνηση ή κάποιων άλλων όπως ο Κεγκέρογλου και ο Δριβελέγκας!!!

Τούτων δοθέντων, η συμβολή του Βενιζέλου στην κυβερνητική πλειοψηφία είναι, εκ των πραγμάτων, περιορισμένη. Με τα αποτελέσματα των εκλογών του Ιουνίου Ν.Δ. και ΠΑΣΟΚ συγκέντρωναν 162 βουλευτές. Μπορούσαν και χωρίς τη ΔΗΜΑΡ να έχουν μία ισχυρή κυβερνητική πλειοψηφία. Τώρα, και με δεδομένα τα προαναφερόμενα προβλήματα του ΠΑΣΟΚ, είναι αμφίβολο εάν το άθροισμα των δυνάμεων των δύο κομμάτων εξασφαλίζει τη δεδηλωμένη.

Την δυσχερή θέση στην οποίαν έχει περιέλθει ο Βενιζέλος είναι φυσικό να την αντιλαμβάνεται ο Σαμαράς, οι βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, οι αμφισβητούντες το ιμπέριουμ του Βενιζέλου, τα άλλα κόμματα, ακόμη και η λεγόμενη διαπλοκή συμφερόντων. Και αφού είναι φυσικό, είναι επόμενο ο ρόλος του Βενιζέλου -στους σχεδιασμούς που γίνονται και στις εξελίξεις που κυοφορούνται- να είναι υποβαθμισμένος, με ότι αυτό συνεπάγεται για τις κυβερνητικές ισορροπίες, τις πολιτικές διεργασίες και τον εσωκομματικό πόλεμο στο ΠΑΣΟΚ.

Επίσης από χθες η τρικομματική κυβέρνηση είναι δικομματική. Η ΔΗΜΑΡ όσες προσπάθειες και να γίνουν,