Πόσες απολύσεις είναι αρκετές;

Ζητούν απολύσεις οι της τρόικας κι αν ναι, πόσες; Με αυτό το ερώτημα κινούνται πολιτικοί, δημοσιογράφοι και, προφανώς, αρκετοί εκ των εργαζομένων στο Δημόσιο τομέα που διαπιστώσουν ότι το τροϊκανό μαχαίρι έφθασε πλέον στο… κόκκαλο της δημόσιας διοίκησης.

Επτά χιλιάδες, 25.000, 150.000 εργαζόμενοι είναι μερικά από τα νούμερα που κυκλοφορούν προκαλώντας, τελικά, ακόμη μεγαλύτερη σύγχυση. Η έκπληξη, δε, είναι ότι ο κ. Τόμσεν και η παρέα του δεν ζητούν συγκεκριμένο αριθμό αλλά, αντιθέτως, καλούν την

κυβέρνηση να περιγράψει πόσοι είναι αυτοί που θα δουν την πόρτα της εξόδου. Με την τελευταία να αδυνατεί.

Η όλη συζήτηση γίνεται, όντως, πάνω στα τρία προαναφερθέντα νούμερα, τα οποία σχετίζονται μεν δεν εξαρτώνται όμως. Συγκεκριμένα, ήδη από τα αρχικά μνημόνια προβλέπεται η μείωση του συνολικού αριθμού των υπηρετούντων στο Δημόσιο, μεταξύ 2010 και 2015, κατά 150.000 άτομα. Ένας στόχος που φαίνεται να επιτυγχάνεται αφού ούτως ή άλλως η επιδείνωση, μισθολογική και υπηρεσιακή, των όρων εργασίας στο Δημόσιο οδήγησε πολλούς στην πρόωρη συνταξιοδότηση.

Ο αριθμός των 25.000 αφορά στο προσωπικό που θα ενταχθεί σε καθεστώς εφεδρείας εντός του 2013, συμφωνία που οριστικοποιήθηκε στο τελευταίο μνημόνιο. Εξ αυτών, αναφέρεται, ένα σημαντικό τμήμα θα δει την πόρτα εξόδου. Το Μνημόνιο, συνεπώς, δεν αναφέρει πόσοι αλλά ότι σίγουρα κάποιοι θα απολυθούν. Η ελληνική πλευρά, δηλαδή ο Αντ. Μανιτάκης κυρίως, αντιμετωπίζει το καθεστώς της εφεδρείας ως… κινητικότητα και θεωρεί ότι, εν τέλει, δεν θα απαιτηθούν απολύσεις αφού οι έφεδροι θα απορροφηθούν σε υπάρχουσες κενές θέσεις σε άλλες υπηρεσίες. Το Μαξίμου από την πλευρά του, συμφωνεί εν μέρει, αφού ναι μεν λέει ότι οι περισσότεροι θα επιστρέψουν στις θέσεις τους, πλην όμως δεν βάζει το χέρι του στη φωτιά ότι αυτό θα αφορά το σύνολο των 25.000 εφέδρων.

Και οι απολύσεις;

Για την τρόικα, είναι σαφές ότι το μνημόνιο ομιλεί για απολύσεις. Ωστόσο, η τρέχουσα εμπλοκή δεν προέκυψε γιατί η κυβέρνηση δεν έκοψε κεφάλια. Προέκυψε αφενός εξαιτίας των δημοσίων δηλώσεων κυβερνητικών παραγόντων για «μηδέν απολύσεις», αφετέρου δε εξαιτίας της αδυναμίας του Υπουργείου Διοικ. Μεταρρύθμισης να δώσει σαφή χρονοδιαγράμματα και στόχους για τις απολύσεις στο μέλλον. Οι της τρόικας φέρονται να είχαν αποδεχθεί τις επισημάνσεις της ελληνικής πλευράς ότι αφενός η διαδικασία αξιολόγησης των δομών απαιτεί χρόνο, όπως προβλέπει και το μνημόνιο, και συνεπώς κάθε πρόβλεψη θα είναι… στο πλαίσιο των εκτιμήσεων και τίποτε παραπάνω, αφετέρου δε ότι είναι παρακινδυνευμένη κάθε αναφορά σε συγκεκριμένο αριθμό επιόρκων που θα δουν την πόρτα της εξόδου, πριν τουλάχιστον κρίνουν τα δικαστήρια και τα πειθαρχικά συμβούλια (κάποια εκ των οποίων μόλις προ ημερών συγκροτήθηκαν, εξαιτίας της άρνησης των δικαστικών να συμμετέχουν).

Με άλλα λόγια, οι πιστωτές ζητούν ρητή δέσμευση για το χρόνο και τον αριθμό των αποχωρήσεων, πλην όμως η ελληνική πλευρά δεν επιθυμεί, για πρακτικούς και πολιτικούς λόγους, να δώσει και προτιμά το θέμα να επανέλθει το φθινόπωρο όταν θα έχει ολοκληρωθεί και ο πρώτος κύκλος κινητικότητας.

Οι «πλαστογράφοι»

Με δεδομένη πάντως την πίεση της τρόικας, η κυβέρνηση μοιάζει να καταλήγει στη δεξαμενή των επιόρκων αλλά και των πλαστογράφων του Δημοσίου, από την οποία δεν αποκλείεται να εξευρεθούν σχεδόν 4.000 προς απόλυση. Κι αν για τους «επιόρκους» απαιτείται δικαστική κρίση, για όσους κατέθεσαν πλαστά δικαιολογητικά χρειάζεται απλή διαπιστωτική πράξη. Σύμφωνα με πληροφορίες, οι σχετικές διαδικασίες έχουν προχωρήσει και στα χέρια Μανιτάκη υπάρχουν ήδη τα πρώτα σχετικά στοιχεία από τα υπουργεία. Μένει να φανεί ότι αυτά θα γίνουν αποδεκτά και από την τρόικα…