Στο Ναύπλιο

Έστω κι αν δεν έχει  οικειότητα με το βολάν, πάντα βρίσκει κανείς  κάποιον πρόθυμο συνταξιδιώτη (και οδηγό) για το Ναύπλιο.   Ο δρόμος είναι «κατηφορικός»,    ο καιρός άριστος για ταξίδι, όσο για την πόλη – παρότι βάζει χρόνια και αιώνες -  κατέχει κάποια ανωτερότητα. Ακόμη κι αν δεν πάει κανείς στα διάφορα ιστορικά μνημεία, έστω κι αν δεν ανέλθει στο φρούριο όπου πρωτανέβηκε ο Σταϊκοπουλος (που φιγουράρει μέσα στον ανδριάντα του) και σημειώθηκε η πρώτη πτωματοφαγία Τούρκων από Τούρκους, η Πόλη έχει φινέτσα,

η θάλασσά της αλληλοκοιτάζεται με τα ξενοδοχεία που στέκουν στην κορυφή του λόφου, τα καφενεία είναι κατάμεστα από ντόπιους και ξενομερίτες που απολαμβάνουν το απόγευμά τους λες και θα διαρκέσει ώρες ολόκληρες.

Το πάρτι αυτή τη φορά γινόταν μέσα στο χώρο του «Φουγάρου», έναν πολυχώρο  για την ακρίβεια όπου η  σπόνσορας Φλορίκα Κυριακοπούλου αναδόμησε ένα παλαιό εργοστάσιο μεταμορφώνοντάς το σε βιβλιοθήκη, εκθέσεις, καφενεία, με ένα λόγο σε μια φιλόξενη  περιοχή όπου επιτρέπεται κάθε λογής εξωτερίκευση και συνάφεια: ο Τσέρτος με την αδελφή του τραγούδησαν γνωστά και πολυτραγουδημένα τραγούδια, η κουζίνα του «Φουγάρου» πρόσφερε ανοιχτόχερα το χοιρινό με τις πατάτες, ενώ ένα γύρω οι συναντήσεις και οι χαιρετούρες αθηναίων στο Ναύπλιο έμοιαζαν με αποκριές. Κτηριακά, το όλο συγκρότημα αναδομήθηκε εξωτερικά και εσωτερικά, η πέτρινη δόμησή του φιγουράρει αλώβητη τόσο στο ίδιο το «φουγάρο» όσο και στις υπόλοιπες εγκαταστάσεις που αλλάξαν μεν χρήση, αλλά δεν πρόδωσαν την ισχυρή τους παρουσία. Η φιλοδοξία της ιδιοκτήτριας είναι ελπιδοφόρα: διότι το «Φουγάρο» μπορεί να είναι χώρος διαλέξεων και συνεδριάσεων, όσο και αναγνώσεων στη βιβλιοθήκη, συνάμα τόπος επαφής κάθε λογής όπου το νέο φλέγμα θα συναντάται με πρόσωπα που κάτι τους λείπει ή τους περισσεύει (για περισσότερες πληροφορίες www.fougaro.gr).

Κάθε τι παλιό μέσα ή έξω από την πόλη (μην ξεχνάμε ότι ήταν και η πρώτη πρωτεύουσα της χώρας) όπως το Μπούρτζι, νησίδα έναντι του Ναυπλίου που φέρει ένα καλοδιατηρημένο βενετσιάνικο φρούριο το οποίο κτίστηκε το 1473 και κατόπιν έγινε φυλακή και τόπος κατοικίας του δήμιου, βάζει τη φαντασία και την νοσταλγία σε άλλο δρόμο. Η πλατεία του Ναυπλίου όπου έριχνε τις βόμβες  με το κανόνι ο Θεοδωράκης Γρίβας παραμένει αλώβητη δυο αιώνες τώρα, όπως και η πρώτη Βουλή, η εκκλησία όπου εβλήθη μπαμπέσικα ο ανυποψίαστος Κυβερνήτης Καποδίστριας, και άλλα κτήρια που φυλάνε σκοπιά κοιτώντας εκ του αοράτου την θάλασσα.

Δύο σημαδιακές χρονολογίες για την νεότερη πόλη είναι η άφιξη του Όθωνα (25 Ιανουαρίου 1833) και η μεταφορά της πρωτεύουσας στην Αθήνα (1834).