Άδωνις Γεωργιάδης: «Οι επώνυμοι στον Κορυδαλλό θα είναι περισσότεροι από τους έξω»

ΜΕ ΤΗN ΚΛΕΛΙΑ ΧΑΡΙΣΗ

Θα μπορούσε, αλήθεια, ένας «Άδωνις» να υπηρετεί στον προσωπικό και πολιτικό του βίο τα χαρακτηριστικά που του δόθηκαν κατά τον αρχαιοελληνικό συμβολισμό του ονόματός του σύμφωνα με τον μύθο; Να ταλαντεύεται ανάμεσα σε μια «Αφροδίτη αξιών», παράγοντας έργο για το κοινό συμφέρον, και σε μία «Περσεφόνη του κάτω κόσμου τους» κάθε που πηγάζει από μέσα μας το φθαρτό κομμάτι της ύπαρξής μας;
Κατά τον Άδωνι Γεωργιάδη, ο καθένας μας κουβαλάει μέσα του έναν «Άδωνι», δυο εαυτούς με τους οποίους ειδικά οι πολιτικοί πρέπει να βρίσκουν τον τρόπο να κάνουν τον συγκερασμό για να παράγουν έργο. «Η πολιτική είναι πόλεμος και, όπως στον έρωτα, όλα επιτρέπονται» μας λέει. Ίσως ο «πόλεμος» που αναγκάστηκε να αποδεχθεί από τις δυσκολίες της ζωής αναλαμβάνοντας τα ηνία της οικογένειάς του όντας φοιτητής, αλλά και η «περίεργη» αντιμετώπιση που δέχθηκε από τα ΜΜΕ και τους πολιτικούς όταν πρωτοασχολήθηκε με το «χούι» της πολιτικής από παρότρυνση του Γιώργου Καρατζαφέρη, να τον πείσμωσαν, σήμερα «κλείνει λογαριασμούς» σε σχέση με όσους του άνοιξαν πόρτες αφενός αναπτύσσοντας φιλικές σχέσεις και αφετέρου κάνοντας καλή τηλεθέαση, όπως λέει…
Σε σχέση με τα πρόσφατα γεγονότα και τις ευθύνες που του αποδόθηκαν, χρησιμοποιεί τη φράση «οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους», καλώντας οποιονδήποτε πιστεύει ότι θα έπρεπε να εξαιρεθεί από την προανακριτική επιτροπή να θέσει νόμιμη γραπτή ένσταση.
Ο κόσμος, τονίζει ο Άδωνις Γεωργιάδης, είναι πολυποίκιλος και οι ιδεολογικές διαφορές δεν συνεπάγονται και τις ανάλογες ηθικές. Ένας έντιμος δεξιός λέει «ναι» και ένας έντιμος αριστερός λέει «όχι». Όλοι πρέπει να υπάρχουν, αρκεί να υπηρετούν τη βάση της ρητορικής: την πειθώ!
Εκμαιεύοντας τρόπους για την «έγερση των Ελλήνων μέσω της ελληνικής αγωγής», ο βουλευτής της Νέας Δημοκρατίας καταλήγει στον Όμηρο, με την Ιλιάδα να πρωτοστατεί, και στον Θουκυδίδη που μας παροτρύνει να συμμετάσχουμε συνειδητά στην πολιτική! Διότι, πολιτική και πολιτισμός έχουν την ίδια ρίζα (πόλιν), με τη διαφορά ότι σε εποχές μεγάλης ακμής η πολιτική γίνεται φιλοσοφία για τον πολιτισμό, ενώ σε εποχές μεγάλης παρακμής, όπως σήμερα, καταντάει «λάσπη»…

Πού γεννηθήκατε και ποια ήταν τα σημαντικά γεγονότα στη ζωή σας;
Γεννήθηκα στην Αθήνα από τον Αθανάσιο Γεωργιάδη καταγωγής Αμυνταίου Φλωρίνης και από την Παρασκευή Γεωργιάδου το γένος Βλασοπούλου εξ Αγίου Πέτρου Λευκάδος. Τα πιο σημαντικά γεγονότα για μένα ήταν ο θάνατος των γονέων μου, η είσοδός μου στο πανεπιστήμιο και η είσοδός μου στη Βουλή. Φυσικά, πάνω απ’ όλα η δημιουργία της οικογενείας μου και η γέννηση του γιου μου, του Περσέα.

Ποια ήταν η αφορμή για την ενασχόλησή σας με την πολιτική και ποια τα πρώτα πολιτικά σας βήματα;
Είχα το «χούι» της πολιτικής από μικρός. Πρόεδρος στο τμήμα μου, μετά στο 15μελές του σχολείου και μετά πρώτος σε ψήφους στη ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στη Σχολή μου. Στην κεντρική πολιτική μπήκα λόγω της προσωπικής μου γνωριμίας με τον Γιώργο Καρατζαφέρη, όταν τον Νοέμβριο του 2003 μου ζήτησε να γίνω εκπρόσωπος Τύπου του ΛΑΟΣ. Κατέβηκα, λοιπόν, στις εκλογές του 2004 όπου, αν και δεν μπήκαμε τότε στη Βουλή, εγώ είχα βγει πρώτος σε σταυρούς πανελλαδικά στον ΛΑΟΣ.

Πιστεύετε ότι σε κάθε πολιτικό κατοικεί «ένας Άδωνις», ο οποίος ταλαντεύεται ανάμεσα σε μια «Αφροδίτη των αξιών» και σε μια «Περσεφόνη του κάτω κόσμου τους»;
Νομίζω ότι αυτό ισχύει για όλους τους ανθρώπους και όχι μόνο για τους πολιτικούς. Όλοι οι άνθρωποι μέσα μας έχουμε αναγκαστικά δυο πρόσωπα. Στην πολιτική πρέπει να προσπαθείς να βρίσκεις τον τρόπο να κάνεις τον συγκερασμό και να παράγεις έργο.

Έχετε πει πρόσφατα ότι «ακόμη και η λάσπη έχει τα όριά της». Ποια είναι τα όρια της διχογνωμίας στις αποφάσεις πριν πέσουν στη «λάσπη της αποτυχίας»;
Στην πολιτική η αλήθεια είναι ότι τα όρια είναι δυσδιάκριτα από τη στιγμή που η πολιτική είναι πόλεμος. Και, όπως ξέρεις, στον πόλεμο και στον έρωτα σχεδόν όλα επιτρέπονται! Νομίζω, όμως, ότι για να επανέλθει η Ελλάδα στην οδό του ήθους, πρέπει να θέσουμε όρια ακόμη και σε αυτά…

Μήπως έχουμε εγκλωβιστεί στη «μάντρα του ανθελληνισμού» σε ξένα εδάφη;
Δυστυχώς, τον ανθελληνισμό τον έχουμε καλλιεργήσει στην ίδια μας την πατρίδα. Δεν μας φταίνε οι ξένοι σε τίποτα. Εμείς φταίμε που δεν έχουμε καταφέρει να αναδείξουμε τον πολιτισμό μας και τις αρετές του με τον τρόπο που μπορούμε και αξίζουμε!

Η πολιτική είναι πολιτισμός και αντίστροφα;
Η πολιτική θα έπρεπε να είναι πολιτισμός. Άλλωστε και η πολιτική και ο πολιτισμός προέρχονται από την «πόλιν», οπότε θα έπρεπε να την υπηρετούν και τα δύο. Σε εποχές ακμής, η πολιτική γίνεται και πολιτισμός, σε εποχές μεγάλης ακμής η πολιτική γίνεται και φιλοσοφία, σε εποχές μεγάλης παρακμής όπως η σημερινή… γίνεται και «λάσπη»!

Αν θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε ότι η «έγερσις των Ελλήνων» έχει ως βάση την ελληνική αγωγή, στην πολιτική πώς διαμορφώνεται με αυτόν τον τρόπο η «έγερσις»;
Νομίζω ότι αυτό το έχει απαντήσει ο Θουκυδίδης: «Μόνοι εμείς αυτόν που δεν συμμετέχει στα κοινά δεν τον θεωρούμε φιλήσυχο, αλλά άχρηστο». Η έγερσις θα έρθει όταν όλοι εμείς θα συμμετάσχουμε συνειδητά στην πολιτική.

Μέσα από τη δύναμη του λόγου των αρχαίων συγγραφέων, ποιος πιστεύετε ότι είναι ο κατάλληλος «μέσω της αγωγής» για να μας αποτρέψει από τη μεμψιμοιρία;
Πιο πολύ απ’ όλους νομίζω ότι θα επέλεγα τον Όμηρο και την Ιλιάδα του. Δείχνει ότι οι ήρωες μπορούν να αντέξουν τα πάντα και το ηρωικό ήθος αντιστέκεται σε κάθε παρακμή!

Την εποχή που διανύουμε θα τη χαρακτηρίζατε ως «τη στιγμή της αλήθειας»;
Είναι σίγουρα η στιγμή της αλήθειας, για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, πιο πολύ από ποτέ.

Ο Ευριπίδης Στυλιανίδης μάς είπε ότι στην περιοχή μας ξεκίνησε η δημιουργία μιας νέας Γιάλτας και απέδωσε τις πιέσεις στην Ελλάδα και στον ανταγωνισμό ξένων για τα «φιλέτα» και τους υδρογονάνθρακες της περιοχής. Ποια είναι η γνώση και η άποψή σας;
Σίγουρα γεωπολιτικοί λόγοι υφίστανται και θα υφίστανται πάντα. Είναι η γεωγραφική μας θέση και η Ιστορία μας που το επιβάλλουν. Όμως, με τη Γιάλτα δεν έχω κανένα πρόβλημα, διότι με τη Συμφωνία αυτή η Ελλάς παρέμεινε στην Δύση και εγώ πιστεύω ότι η Ελλάς και ανήκει αλλά και πρέπει να ανήκει και τη συμφέρει να ανήκει στη Δύση.

Η Ελλάδα μπορεί και πρέπει να πατήσει σε περισσότερες βάρκες, όπως η ευρωπαϊκή, η αμερικανική, η ρωσική ή ακόμα και η κινέζικη ή μήπως θα έχει μεγαλύτερους κινδύνους αν δεν είναι σταθερά προσδεδεμένη στις συμμαχίες της;
Ο κόσμος μας είναι πολυποίκιλος, άρα με όλους πρέπει να έχουμε καλές σχέσεις. Παράλληλα, όμως, πρέπει να επιλέγεις και στρατόπεδο, ειδάλλως είσαι αναξιόπιστος σύμμαχος για όλους. Λόγοι πολιτικοί, πολιτιστικοί και ιστορικοί δικαιώνουν την ιστορική ρήση του αείμνηστου Κωνσταντίνου Καραμανλή: Ανήκομεν εις την Δύσιν.

Οι «Νew York Times» έγραψαν ότι η λίστα Λαγκάρντ θα ανατρέψει την πολιτική σκηνή στην Ελλάδα. Ποια είναι τα συμπεράσματά σας από τις μέχρι τώρα εργασίες της Επιτροπής;
Δεν μπορώ να σχολιάσω επί της ουσίας της εργασίες της Επιτροπής. Ως γενικό σχόλιο, σας λέω τη γνώμη μου: Ώδινεν όρος και έτεκεν μυν…

Με βάση τις διαπιστώσεις για το μέγα ύψος της διαφθοράς στη χώρα είναι λογικός ο αριθμός των πολιτικών που βρέθηκαν στη φυλακή η έχουν δίκιο εκείνοι που λένε ότι, παρά το πρόβλημα, οι επώνυμοι και θα γλιτώσουν και θα πλουτίσουν περισσότερο σε βάρος της μεσαίας τάξης;
Μέχρι πριν από λίγο καιρό θα είχαν δίκιο όσοι ισχυρίζονταν κάτι τέτοιο, αλλά πλέον όχι. Σε λίγο οι επώνυμοι μέσα στον Κορυδαλλό θα είναι περισσότεροι από τους έξω. Όμως, διαφθορά δεν υπήρχε και δεν υπάρχει μόνον στους επωνύμους, για να είμαστε και ειλικρινείς.