Δεν τον έσκιαξαν οι απειλές

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΙΑΝΝΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Το έχει η μοίρα των δεξιών ηγετών της Μεταπολίτευσης να απειλούνται με απόπειρες δολοφονίας. Από τον Κωνσταντίνο Καραμανλή έως τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, τον Κώστα Καραμανλή και τον Αντώνη Σαμαρά, οι περισσότεροι πρόεδροι της ΝΔ και κατόπιν πρωθυπουργοί αντιμετώπισαν τέτοιου είδους ενέργειες με ιδιαίτερο θάρρος, αλλά και μυστικότητα, καθώς ενεργούσαν με γνώμονα το συμφέρον της πατρίδας, αποφεύγοντας τη δημοσιοποίηση

Ο Κων/νος Καραμανλής, την περίοδο 1974-1975, μετακινείτο από σπίτι σε σπίτι σχεδόν κάθε βράδυ για να αποφύγει τους επίδοξους δολοφόνους του. Ο Κων/νος Μητσοτάκης κινδύνευσε δύο φορές να πέσει θύμα τρομοκρατικής ενέργειας από τοποθέτηση βομβών στην Κατεχάκη και στη Μυτιλήνη την ταραχώδη τετραετία 1985-1989, ενώ σε βάρος του Κώστα Καραμανλή εκτελέστηκε στο μεγαλύτερο μέρος του το σχέδιο «Πυθία», για την ολοκλήρωση του οποίου απέμενε μόνο το σκέλος της δολοφονίας του.
Ο Αντώνης Σαμαράς, του οποίου το γραφείο στη Συγγρού πυροβόλησαν πριν από δύο μήνες οι τρομοκράτες, έχει βρεθεί αντιμέτωπος αρκετές φορές στη ζωή του με τέτοια σκηνικά, από την περίοδο που περιόδευαν με τον τότε πρόεδρο της ΝΔ Ευάγγελο Αβέρωφ ανά την Ελλάδα: Από τις ευρωεκλογές του ’84, όταν οι οπαδοί των κομμάτων κρατούσαν στο ένα χέρι τη σημαία και στο άλλο το καδρόνι ή το δίκαννο, μέχρι τις εκλογές του 1993, όταν νοσηλεύτηκε στο νοσοκομείο της Ναυπάκτου χτυπημένος από βίδες και σίδερα, ενώ λίγες ώρες αργότερα, συνεχίζοντας ακάθεκτος την περιοδεία του, παραλίγο να τον μαχαιρώσουν στην Πάτρα.

Το άγνωστο περιστατικό
Το «Π» αποκαλύπτει σήμερα, 20 χρόνια μετά, το σοβαρό περιστατικό που διαδραματίστηκε τον Σεπτέμβριο του 1993, το οποίο ο γράφων είχε παρακολουθήσει εκ του σύνεγγυς, καλύπτοντας την περιοδεία τού Σαμαρά. Τις παραμονές των εκλογών, ως αρχηγός του νεοσύστατου κόμματος, πραγματοποιούσε περιοδεία στην Αιτωλοακαρνανία και στην Πελοπόννησο. Κι ενώ στο Αγρίνιο και το Μεσολόγγι τα πράγματα ήταν ήρεμα, στην ομιλία του στη Ναύπακτο δυο με τρεις παρακρατικοί, τους οποίους δεν είχε πάρει… χαμπάρι η Αστυνομία, κατάφεραν και μπήκαν ανάμεσα στον κόσμο και του πέταξαν βίδες. Μεταφέρθηκε αμέσως στο νοσοκομείο και, αφού του παρασχέθηκαν οι πρώτες βοήθειες, ζήτησε από τους συνεργάτες του να περάσουν απέναντι στην Πάτρα και να συνεχίσουν την περιοδεία.
Ο προϊστάμενος της Δημόσιας Ασφάλειας Αχαΐας, Χρήστος Δρακόπουλος, πληροφορήθηκε ότι παρακρατικοί, με επικεφαλής έναν μανάβη κι άλλον έναν που είχε εμπλακεί στη δολοφονία του καθηγητή Τεμπονέρα, είχαν μαζέψει 15 ρεμάλια και ετοιμάζονταν να την «πέσουν» στον Σαμαρά, την ώρα που θα μιλούσε σε κεντρικό δρόμο της αχαϊκής πρωτεύουσας. Αμέσως ενημέρωσε τους επιτελείς της Αστυνομικής Διεύθυνσης. «Μην ανακατώνεσαι. Θα το αναλάβουμε εμείς» του απάντησε ένας από αυτούς.
Τα φίδια, όμως, έζωναν τον έμπειρο αξιωματικό που έβλεπε ότι η Κρατική Ασφάλεια έκανε τα στραβά μάτια και ενώ ο Σαμαράς είχε μπει ήδη στο φέρι-μποτ και πήγαινε προς το Ρίο. Κατάλαβε τι παίζεται. Μάζεψε αμέσως 40 αστυνομικούς της υπηρεσίας του και έστειλε έξι με επτά αυτοκίνητα με «φάρους» να παραλάβουν τον Σαμαρά. Παράλληλα, οι δικοί του, κινούμενοι αστραπιαία, κατάφεραν μέσα σε δέκα λεπτά να «χτενίσουν» τα πόστα των παρακρατικών και να τους προσαγάγουν στην Ασφάλεια όπου τους κράτησαν για χρήση ναρκωτικών, αφού ήταν όλοι τους χρήστες χασίς και μάλιστα ο μανάβης έκανε ενίοτε και εμπόριο.

Απειλές από ανωτέρους
Από το cb και τον ασύρματο άκουγε απειλές. «Φύγε από ’κεί ρε, είναι δική μας δουλειά». Ο Σαμαράς είχε μπει ήδη στο αυτοκίνητο και πλησίαζε στην Πάτρα, ενώ ενημερώθηκε από τον ίδιο τον αξιωματικό για το τι συνέβαινε. «Δεν μασάω» απάντησε κοφτά.
Ο Δρακόπουλος σταμάτησε την αυτοκινητοπομπή και μπήκε στο αμάξι μαζί του. «Πρόεδρε, μην έχεις πρόβλημα. Είμαι συνέχεια δίπλα σου με τα παλικάρια μου» του είπε. Ο Σαμαράς μίλησε κανονικά στην Αγίου Νικολάου και μετά έκανε μια μικρή βόλτα στο κέντρο της πόλης. Η κατάσταση είχε ηρεμήσει, ενώ αστυνομικοί είχαν ακροβολιστεί για την αποφυγή τυχόν νέας «εμπλοκής».
Φεύγοντας, ζήτησε να πάει και στα Βραχνέικα, ένα παραθαλάσσιο χωριό έξω από την Πάτρα προς τον Πύργο, όπου θα συνέχιζε την περιοδεία του. «Μαζί θα είμαστε κι εκεί» ξανάπε ο Δρακόπουλος που στο μεταξύ άκουγε από τον ασύρματο όσα διαδραματίζονταν στην Ασφάλεια, όπου κάποιοι ανώτεροι ήθελαν να βγάλουν από το κρατητήριο τον μανάβη, τον «καραφλό» και την παρέα τους. «Δεν θα φύγει κανένας μέχρι να τον φτάσω στη Μανωλάδα», απαντούσε ο αξιωματικός.
Οταν κατέβηκαν στα Βραχνέικα, ο Σαμαράς έπιασε κουβέντα με τους θαμώνες ενός καφενείου. Ο κίνδυνος δεν είχε περάσει. Πάνω από το καφενείο, σε ένα μπαλκόνι, εμφανίστηκαν από το πουθενά δυο πυροσβέστες και άρχισαν να τον βρίζουν για να προκαλέσουν αναστάτωση. Οι αστυνομικοί ανέβηκαν και τους βούτηξαν, βρίσκοντας πάνω τους διάφορα «σιδερικά», χωρίς ωστόσο να δώσουν συνέχεια γιατί ο Σαμαράς δεν ήθελε να πυροδοτήσει το κλίμα. Δύο απόπειρες εναντίον του, σε διάστημα πέντε ωρών, είχαν αποτραπεί.
Λίγο μετά ζήτησε να δει παράμερα και να ευχαριστήσει έναν έναν τους αστυνομικούς. «Πρόεδρε, δεν πας πουθενά. Μαζί θα κατέβουμε στην Μανωλάδα που θα σε περιμένουν δικά μας παιδιά» ανέφεραν. Έτσι κι έγινε. Τον έφτασαν μέχρι την Ηλεία, όπου τον παρέλαβαν καμιά δεκαριά του Δρακόπουλου και συνέχισε την περιοδεία του στον Πύργο και μετά στην Πύλο και στην Καλαμάτα. Χρόνια αργότερα, συναντήθηκαν σε μια γιορτή στη Μάνη και σφιχταγκαλιάστηκαν. Ο Δρακόπουλος εξελίχθηκε στο ανώτατο επίπεδο της ιεραρχίας κι έγινε αντιστράτηγος, επιθεωρητής Νοτίου Ελλάδας, χωρίς ποτέ να γυρέψει βοήθεια από κανέναν πολιτικό.