Δόκτωρ Τζέκιλ και Μίστερ Χάιντ

Με τον Κωνσταντίνο Μπογδάνο

Πολυνομοσχεδιο. Οπως λέμε πολυεργαλείο. Και κατά πώς φάνηκε, κομματάκι αυτοσχέδιο. Αφού δεν μπορείς να κουμαντάρεις τις δαπάνες σου, ν’ απεμπλακείς από το deficit spending (που λεν και στα χωριά μας), τι θα κάνεις; Αλλο ένα μνημόνιο. Μικρό. Με άλλο όνομα. Πιο ήπιο. Γενικόλογο. Και κομματάκι μουλωχτό.

«Πολυνομοσχέδιο», σου λέει ο άλλος. Πόσο κακό θα ’ναι; Λίγο εργασιακό, λίγο αναπτυξιακό, λίγο φορολογικό. Ολα μέσα. Τουρλού. Το Euro

Working Group της Δευτέρας θέλει να δει το σεντόνι του ελληνικού κοινοβουλίου. Εξ ου και το κατεπείγον. Για να πέσουν οι δανειστές το παραδάκι. Ο προγραμματισμός έχει ως εξής: 2,8 δισ. πληρωτέα άμεσα, 4,2 από το Eurogroup στις 13 Μαΐου και 1,8 λίγο πριν το καλοκαίρι από το ΔΝΤ. Αυτό που λένε, τα πιάσαμε τα λεφτά μας.

Ετσι είναι. Αν δεν έχεις νύχια να ξυστείς και πέφτεις στην ανάγκη του άλλου, αυτά συμβαίνουν. Ιδίως αφού δεν νομοθετείς με στρατηγική και πρόγραμμα, αλλά τσάτρα-πάτρα, κατά τις συνταγές, όχι Ελληνοσύρων μάγων, που έλεγε ο Καβάφης –αυτοί έχουν απαχθεί καιρό τώρα, καθώς το έθνος ολοένα και συρρικνούται–, αλλά χαρτογιακάδων υπαλλήλων ενός δυτικού πολιτικού και χρηματοπιστωτικού διευθυντηρίου.

Ομως, τουλάχιστον, ας σώζονται τα προσχήματα. Η τροπολογία δεν είναι κολοκυθιά. Και το νομοσχέδιο δεν είναι κυνήγι του κρυμμένου θησαυρού. Δεν γίνεται να φυτεύονται μέσα στις σελίδες διατάξεις-έκπληξη (όπως αυτή περί μείωσης συντάξεων ΟΑΕΕ) και να κρατάμε την ανάσα μας με αγωνία μέχρι να τις ανακαλύψει ο Τύπος, η αντιπολίτευση, ή η αντιπολιτευόμενη συμπολίτευση, αναγκάζοντας τον αρμόδιο υπουργό σε πιρουέτες. Αυτό δεν είναι πολιτική. Είναι άρπα-κόλλα.

Ο μακαρίτης Μίκα Βάλταρι, συμπατριώτης του Ολι Ρεν, στον Ιωάννη Αγγελο (ίσως το ωραιότερο μυθιστόρημα για την άλωση) γράφει για τον Παλαιολόγο: «Είχε γεννηθεί κάτω από άτυχο αστέρι». Κάπως έτσι κι ο Σαμαράς. Ιδανικά, βαθιά μέσα του, λένε άνθρωποι που γνωρίζουν καλά τον πρωθυπουργό, θα ήθελε να είναι war time leader. Να μην ασχολείται με ποταπά τεφτέρια, προσθαφαιρέσεις και κουκιά. Αντ’ αυτού, βρέθηκε στα ηνία της χώρας στην πιο άχαρη ιστορική περίοδο – και δη αγκαζέ με τον Βενιζέλο. Πόσα ν’ αντέξει πια κανείς;

Από την άλλη, τα πράγματα θα μπορούσαν να είναι πολύ χειρότερα. Τέλη Απριλίου ήταν, όταν η γερμανική Βέρμαχτ (αυτή με τα σύμβολα που χτυπάνε τατουάζ οι χρυσαυγίτες) έμπαινε στους έρημους δρόμους της Αθήνας. Ο τότε πρωθυπουργός, Κορυζής, αυτοκτόνησε. Τέλη Απριλίου 2013 –και δη Κυριακή των Βαΐων– ο νυν πρωθυπουργός καλείται για άλλη μια φορά να επιζήσει πολιτικά. Να δώσει κι άλλη γη, κι άλλο ύδωρ, ώστε να πάρει από την Ευρώπη τα χρήματα που χρειάζεται, κυρίως, για να ξεπληρώσει οφειλές της Ελλάδας προς την ΕΚΤ που λήγουν μέσα στον Μάιο. (Από τη μία «ευρωτσέπη» δηλαδή, στην άλλη.)

Καπετάνιος σε καράβι με τσούρμο μια κυβέρνηση, που δεν γνωρίζει η αριστερά της τι ποιεί η δεξιά – κι ενίοτε ούτε η αριστερά της τι ποιεί η ίδια! «Επιτέλους, συνεννοηθείτε!», φέρεται να φώναξε στο υπουργικό συμβούλιο ο Σαμαράς, την ώρα που το Μαξίμου κυκλοφορούσε non-paper-μαντρόσκυλο για την ψηφοφορία της Κυριακής και ξανακούγονταν ψίθυροι περί ανασχηματισμού. Κι ο υπουργός φοβέρα θέλει.

Ροή νυχτερινών τηλεφωνημάτων περιστατικού Μανιτάκη-Ρουπακιώτη: Σταμάτης προς Κουβέλη. Κουβέλης προς Μανιτάκη. Κουβέλης προς Ρουπακιώτη. Κουβέλης προς τον Μαγκάιβερ της ΔΗΜΑΡ, Δημήτρη Χατζησωκράτη. Κι ο έρμος ο τελευταίος από το πρωί στα κανάλια και στα τηλέφωνα, την ώρα που ο Φώτιος στις Βρυξέλλες τρίζει τα δόντια στο ευρωπαϊκό κατεστημένο μεταξύ φρουί ντε μερ και μοναστηριακού ζύθου. Και τον άνθρωπο αυτόν ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ τον άφησε εκτός Βουλής.

Στο αντίπαλον δέος, πάντως, του «όλοι οι καλοί χωράνε» ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, του αριστεροφιλελεύθερου Σταθάκη και αναρχοριζοσπάστη Διαμαντόπουλου (με σήμα το καλάσνικοφ), αρχίζουν φαίνεται να προετοιμάζονται για παν ενδεχόμενο. Ο Βούτσης ξεκίνησε κορτάροντας τον Ρουπακιώτη, στην πρώτη προσέγγιση προς τη ΔΗΜΑΡ εδώ και μήνες. Κι ο (σοβαρός) Αλέξης Μητρόπουλος, κληθείς να σχολιάσει τις κακές γλώσσες που θέλουν τον ΣΥΡΙΖΑ να υπογράφει το τέταρτο μνημόνιο στα τέλη του 2013, άφησε τον συνομιλητή του ενεό λέγοντας: «Είναι όλα πιθανά!».

Λάβρος ο πρόεδρος Καμμένος! Ανήκουστον, λέει, το να λειτουργεί η ολομέλεια του κοινοβουλίου Κυριακή των Βαΐων. Δεν έχει ξαναγίνει. Πολιτική υψηλών τόνων σε μέρα προσευχής και πνευματικής περισυλλογής; Απαράδεκτον. Ασχετο, βέβαια, το ότι οι ΑΝΕΛ είχαν προγραμματίσει συνέδριο ακριβώς για την ίδια μέρα. Το εν λόγω συνέδριο είχε ως στόχο την προπαρασκευή των στελεχών για την Αγίαν και Μεγάλην Εβδομάδαν – και μόνον. Στην ημερήσια διάταξη κεντρική θέση είχε η μελέτη του Ιωάννη της Κλίμακος, καθώς επίσης και η ομφαλοσκόπηση προς νοερά προσευχή ως σημείου αντικρύσεως του θαβωρίου φωτός. Στα διαλείμματα το πρόγραμμα είχε ύμνους σε ήχο πλάγιο του δευτέρου. Δεξιοί ψάλτες μόνο (Κάτι τέτοια βλέπει ο Αλέξης και ξανασκέφτεται τον Φώτη).

Μπορεί να απέδωσε την αφωνία του πριν από λίγο καιρό σε «αβασκανία του ΣΥΡΙΖΑ» ο Νίκος Δένδιας, αυτήν όμως τη φορά το λουμπάγκο που τον ταλαιπώρησε επί μέρες δεν ήταν διόλου αστείο. Στη Μανωλάδα κατέβηκε με ένεση. Και το ταξίδι του στην Αμερική δεν το ματαίωσε. Ενώ εδώ προσάγονταν 69 αντιεξουσιαστές στα Προπύλαια, ο υπουργός έδινε διάλεξη στην αυθεντική «μεγάλη των μπάτσων σχολή», ήτοι στις ακαδημίες της αστυνομίας της Νέας Υόρκης. Πληροφορίες, πάντως, που θέλουν τον Ελληνα υπουργό να μετέβη στις ΗΠΑ για να βοηθήσει το FBI στη διαλεύκανση του μακελειού της Βοστώνης, ελέγχονται ως ανακριβείς.