Ναρκωτικά : Παραδινόμαστε ή μαχόμαστε;

Με αφορμή την συζήτηση περί Ναρκωτικών προσφάτως στη Βουλή, το πρώτο πράγμα που αναλογίζομαι είναι ποια είναι τα αίτια στα οποία οφείλεται το γεγονός ότι ΤΑ ΝΑΡΚΩΤΙΚΑ είναι η μεγαλύτερη μάστιγα του αιώνα, ποια είναι τα συμπτώματα αυτού του προβλήματος. Ως γιατρός έχω μάθει ότι μια ασθένεια για να την πολεμήσει κανείς και να τη θεραπεύσει πρέπει αφενός να αντιμετωπίσει

τα συμπτώματα και αφετέρου να ανακαλύψει το αίτιο που την προκαλεί, να το απομονώσει και να το θεραπεύσει. Με τις σκέψεις αυτές, αναρωτήθηκα :
« Είναι τα Ναρκωτικά ο λόγος που υποφέρει η Κοινωνία μας ; ή μήπως η Κοινωνία μας, ο τρόπος που ζούμε και κινούμαστε δημιούργησαν όλες εκείνες τις συνθήκες και το πρόσφορο έδαφος ώστε να εξαπλωθεί η Μάστιγα των Ναρκωτικών ; »
Είναι ένα αλληλένδετο φαινόμενο και χρειάζεται μεγάλη ΑΥΤΟΚΡΙΤΙΚΗ για να το αντιμετωπίσουμε, γιατί αν το σύμπτωμα είναι η χρήση των ναρκωτικών, το αίτιο είμαστε εμείς, η Κοινωνία, ο λάθος τρόπος που ζούμε, ο άκρατος καταναλωτισμός και πλουτισμός απ’ τη μια μεριά και η φτώχεια απ’ την άλλη, η εγκατάλειψη αρχών και αξιών και η υιοθέτηση ενός επιπόλαιο τρόπου ζωής, η αδιαφορία για το συνάνθρωπο, φαινόμενα που μας οδήγησαν στην κρίση που σήμερα βιώνουμε. Κρίση μιας παραμελημένης και κακομαθημένης Κοινωνίας, που πρέπει να αντιμετωπισθεί μόνο με τη συμμετοχή και την προσπάθεια όλων μας.
Πρέπει αρχικά να στραφούμε στους νέους μας, να χτίσουμε γέφυρες επικοινωνίας, να τα ακούσουμε και να τα κάνουμε να νιώσουν ασφάλεια, να ενισχύσουν την αυτοεκτίμησή τους και να γίνουν ολοκληρωμένες προσωπικότητες, με αντιστάσεις στις αρνητικές επιρροές και θετική στάση ζωής.
Σημαντικότατος όμως είναι και ο ρόλος της Πολιτείας, η οποία, με σύγχρονες μεθόδους εκπαίδευσης, πρέπει να παρέχει στους νέους τα μέσα να αναδείξουν τις δεξιότητές τους, να προάγουν το πνεύμα τους και να μάθουν τρόπους επικοινωνίας και συνεργασίας, ώστε να γίνουν ενεργοί πολίτες, ικανοί να παίρνουν υπεύθυνες αποφάσεις για τον τρόπο ζωής τους.
Αυτή είναι η μία προσέγγιση του θέματος, δηλαδή πώς να αντιμετωπίσουμε το αίτιο «της ασθένειας» ή αλλιώς της εξάρτησης, υπάρχουν όμως και τα συμπτώματα, δηλαδή το γεγονός ότι δυστυχώς γίνεται χρήση ναρκωτικών ουσιών.
Υπάρχουν διάφορα θεραπευτικά προγράμματα και μέθοδοι, που εφαρμόζονται για τα εξαρτημένα άτομα. Από πλευράς βασικής θεραπευτικής προσέγγισης διακρίνουμε συνήθως τα προγράμματα σε δύο μεγάλες κατηγορίες:
Α. Τα “στεγνά” προγράμματα, δηλαδή τα προγράμματα εκείνα στα οποία το κύριο θεραπευτικό εργαλείο είναι η ψυχοκοινωνική θεραπεία και κοινωνική επανένταξη.
Β. Τα προγράμματα υποκατάστασης, όπου κύριο θεραπευτικό εργαλείο είναι η χρήση φαρμάκων, που είτε υποκαθιστούν την ουσία εξάρτησης ή την ανταγωνίζονται.
Για τα άτομα που έχουν ολοκληρώσει τη θεραπεία τους στις μονάδες υποκατάστασης και έχουν απεξαρτηθεί η Μονάδα Κοινωνικής Επανένταξης του ΟΚΑΝΑ συμβάλλει, μέσω ψυχοκοινωνικής υποστήριξης στη σταδιακή και ομαλή κοινωνικοποίηση και στην προώθηση στην αγορά εργασίας.
Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι οι ενδοφλέβιοι χρήστες ναρκωτικών διατρέχουν υψηλό κίνδυνο μόλυνσης από λοιμώδη νοσήματα όπως το AIDS, η ηπατίτιδα, η φυματίωση Στο πλαίσιο υλοποίησης του στόχου μείωσης της βλάβης, οι σχετικές υπηρεσίες περιλαμβάνουν και προγράμματα ανταλλαγής συριγγών, δωρεάν διανομής προφυλακτικών και χορήγησης υποκατάστατων.
Ωστόσο για όσους, λίγους ελπίζω, αναρωτούνται αν αξίζει να ξοδεύονται τόσα χρήματα για τη θεραπεία εξαρτημένων ατόμων, οικονομικές μελέτες στις Η.Π.Α. έχουν δείξει ότι η θεραπεία των εξαρτημένων κοστίζει λιγότερο από το να μην υποβάλλονται τα άτομα σε θεραπεία ή να φυλακίζονται. Οι εκτιμήσεις δείχνουν ότι κάθε δολάριο που επενδύεται στα προγράμματα θεραπείας αποφέρει τέσσερα με επτά περίπου δολάρια οικονομία στο κόστος για την πάταξη του συνδεόμενου με τα ναρκωτικά εγκλήματος και στις δαπάνες για την ποινική δικαιοσύνη. Αν περιληφθούν σε αυτά και οι δαπάνες για την υγεία, ο διαφορά διαμορφώνεται στο 12 προς 1.
Η πρόληψη λοιπόν και αντιμετώπιση της μάστιγας των ναρκωτικών είναι υπόθεση όλων μας, για το λόγο αυτό η πληροφόρηση, ευαισθητοποίηση και κινητοποίηση όλης της Κοινωνίας απέναντι στο πρόβλημα είναι ο δικός της τρόπος αντίστασης. Στο δίλημμα λοιπόν ΠΑΡΑΔΙΝΟΜΑΣΤΕ ή ΜΑΧΟΜΑΣΤΕ, η απάντηση πρέπει να είναι ότι ΜΑΧΟΜΑΣΤΕ, ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ και ΑΛΛΑΖΟΥΜΕ ΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ.

ΔΗΜΉΤΡΙΟΣ Δ ΧΡΙΣΤΟΓΙΑΝΝΗΣΒΟΥΛΕΥΤΗΣ ΠΙΕΡΙΑΣ Ν.Δ.