Ο άνθρωπος χάνει την εξυπνάδα του

Όσο εξελίσσεται ο πολιτισμός, τόσο ο άνθρωπος χάνει την εξυπνάδα του, υποστηρίζει εξελικτικός βιολόγος, ο οποίος θεωρεί ότι η ανθρώπινη ευφυΐα έφτασε στο ανώτατο σημείο της πριν από μερικές χιλιάδες έτη. Οι ειδικοί εκτιμούν ότι το επίπεδο της ανθρώπινης ευφυΐας άρχισε να αναπτύσσεται πριν από περίπου 500 χιλιάδες έτη και συνέχισε να εξελίσσεται για άλλες 450 χιλιάδες έτη, όταν πλέον ο άνθρωπος απέκτησε την ικανότητα της αφηρημένης σκέψης ‒  την ικανότητα δηλαδή να σκέφτεται ή να συλλαμβάνει νοερά μια έννοια, η οποία αποτελεί σημαντικό «συστατικό» της λογικής και της δημιουργικότητας. Σύμφωνα

με τον Τζέραλντ Κράμπτρι, εξελικτικό βιολόγο στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, όταν ο πολιτισμός έφτασε σε ένα επίπεδο όπου ο άνθρωπος δεν χρειαζόταν πλέον να παλεύει καθημερινά για την επιβίωσή του, άρχισε να υπολειτουργεί η διαδικασία της φυσικής επιλογής, η οποία ευνοεί την επιβίωση του εξυπνότερου.
Ο ίδιος υποστηρίζει ότι ο άνθρωπος έφτασε στο ανώτατο νοητικό επίπεδό του πριν από 2.000 με 6.000 χρόνια. Στο τέλος αυτής της περιόδου πιστεύει ότι υπήρξαν κάποιες γονιδιακές μεταλλάξεις που επηρέασαν αρνητικά τις νοητικές αλλά και συναισθηματικές μας ικανότητες. Ο επιστήμονας αναφέρει ότι υπάρχουν 2.000 με 5.000 γονίδια που παίζουν καθοριστικό ρόλο στην ανθρώπινη ευφυΐα και ισχυρίζεται ότι ακόμη και μια μόλις μετάλλαξη σε κάποιο από αυτά τα γονίδια είναι ικανή να μειώσει την εξυπνάδα μας.
«Η ανάπτυξη των γονιδίων της ευφυΐας πιθανότατα έκανε την εμφάνισή της σε έναν κόσμο όπου ο άνθρωπος ήταν εκτεθειμένος στους φυσικούς μηχανισμούς επιλογής σε καθημερινή βάση. Όμως, ο άνθρωπος δεν δέχεται πλέον αυτού του είδους τις πιέσεις. Η ανάπτυξη της γεωργίας πριν από μερικές χιλιάδες έτη οδήγησε στην ανάπτυξη μεγάλων κοινοτήτων που λειτουργούσαν υποστηρικτικά για τα μέλη τους και έτσι άρχισε να περιορίζεται η ανάγκη της συνεχούς εξεύρεσης μεθόδων επιβίωσης. Ένας κυνηγός που δεν έβρισκε αποτελεσματικές λύσεις για τροφή και ασφαλές καταφύγιο έχανε γρήγορα τη ζωή του τόσο ο ίδιος όσο φυσικά και εκείνοι που εξαρτιόνταν από εκείνον. Σήμερα μια κακή απόφαση ενός στελέχους μιας εταιρείας μπορεί να οδηγήσει ακόμη και στην επιβράβευση».
Σύμφωνα με τον Κράμπτρι, ο μηχανισμός της φυσικής επιλογής ανήκει πλέον στο μακρινό παρελθόν. «Στοιχηματίζω ότι αν εμφανιζόταν ξαφνικά σήμερα ένας μέσος πολίτης της αρχαίας Αθήνας θα είχε υψηλότερο επίπεδο ευφυΐας σε σύγκριση με τους περισσότερους από εμάς. Θα είχε ισχυρότερη μνήμη, μεγαλύτερη διαύγεια πνεύματος και καλύτερη κρίση και οπτική στη διαχείριση των ζητημάτων. Στα επόμενα τρεις χιλιάδες έτη είναι πιθανό όλοι οι άνθρωποι να έχουν υποστεί τουλάχιστον άλλες δύο γονιδιακές μεταλλάξεις που θα μειώσουν περαιτέρω τις νοητικές και συναισθηματικές ικανότητές τους. Όμως, πιθανότατα, η επιστήμη θα έχει προχωρήσει τόσο πολύ, ώστε θα καλύπτει τα κενά και θα βρίσκει εκείνη τις λύσεις στα προβλήματα που θα εμφανίζονται».
Η θεωρία του Αμερικανού επιστήμονα προκάλεσε πολλές συζητήσεις και αντιδράσεις στην επιστημονική κοινότητα. «Ο Κάμπτρι