Οι άπειροι αξιωματούχοι δεν βοηθούν την ανάπτυξη

Του Αλέξανδρου Μωραϊτάκη*

ΧΩΡΙΣ ΟΥΣΙΑΣΤΙΚΑ αποτελέσματα και άτολμη θα μπορούσε να χαρακτηριστεί η διάταξη που εισήχθη στον πρόσφατα ψηφισθέντα αναπτυξιακό νόμο για τη χορήγηση άδειας παραμονής σε αλλοδαπούς με πενταετή διάρκεια, εάν έχουν στην κυριότητά τους ακίνητο αξίας άνω των 250.000 ευρώ.

Η ΠΡΟΣΕΛΚΥΣΗ πλούσιων αλλοδαπών για διαμονή στην Ελλάδα είναι ένα μέτρο που ακολουθείται από όλες τις χώρες του κόσμου με ανεπτυγμένο χρηματοπιστωτικό

τομέα, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, το Μονακό, την Πορτογαλία, το Λουξεμβούργο, την Κύπρο, τη Σιγκαπούρη, την Αυστραλία, τον Καναδά και άλλες, προκειμένου αφενός να τονώσουν τις ξένες επενδύσεις στο εσωτερικό της χώρας και αφετέρου να φέρουν πρόσθετο εισόδημα και να δημιουργήσουν πολλαπλασιαστικό όφελος που θα διαχυθεί σε όλο το εύρος της οικονομίας.

ΕΛΕΙΠΕ ΑΠΟ το ελληνικό δίκαιο μια τέτοια πρόβλεψη και επιτέλους μετά από πολλά χρόνια απραξίας και πλήρους ατολμίας εισήχθη μόλις φέτος. Δυστυχώς, όμως, εύκολα γίνεται αντιληπτό ότι η διάταξη αυτή είναι άτολμη και δεν θα έχει τα αναμενόμενα αποτελέσματα στην ανάπτυξη. Δεν είναι, επίσης, σύμφωνο με τις προεκλογικές δεσμεύσεις της ΝΔ.

ΤΟ ΟΦΕΛΟΣ για τους πλούσιους αλλοδαπούς – μη κατοίκους της ΕΕ από μια τέτοια ρύθμιση θα προέκυπτε, αν η άδεια παραμονής συνοδευόταν από φορολογικά κίνητρα. Βλέποντας το δίκαιο των άλλων χωρών που εφαρμόζουν τέτοιου είδους διατάξεις, το κυριότερο κίνητρο είναι η μη φορολόγηση του παγκόσμιου εισοδήματος (εξαιρείται το εγχώριο) από τη χώρα παραμονής και στη συγκεκριμένη περίπτωση την Ελλάδα. Οταν αυτό το κίνητρο παρέχεται από τους «πετυχημένους», γιατί οι πλούσιοι αλλοδαποί να επιλέξουν την Ελλάδα ως χώρα παραμονής και όχι τη Μάλτα, την Πορτογαλία, το Μονακό, την Κύπρο ή το Ηνωμένο Βασίλειο;

ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΛΛΗ, ακόμα και αν υποθέσουμε ότι εντέλει κάποιοι πλούσιοι αλλοδαποί αγοράζουν ακίνητο στην Ελλάδα και λαμβάνουν την άδεια παραμονής, ποιο είναι το όφελος στη χώρα μας, πέραν της τόνωσης της αγοράς ακινήτων; Αν δεν ορίζεται ελάχιστος χρόνος υποχρεωτικής διαμονής στην Ελλάδα έξι μηνών και μιας ημέρας για να είναι και φορολογικά κάτοικοι Ελλάδος, το όφελος είναι μικρότερο από αυτό που θα μπορούσε να έχει η χώρα. Η υποχρεωτική διαμονή θα τόνωνε την κατανάλωση, θα δημιουργούσε νέες θέσεις εργασίες σε πολλούς τομείς της τοπικής οικονομίας και το πολλαπλασιαστικό όφελος θα ήταν ισχυρό.

ΔΥΣΤΥΧΩΣ, ΟΜΩΣ, άπειροι αξιωματούχοι αρμόδιοι για την ανάπτυξη κινήθηκαν στη σωστή κατεύθυνση αλλά άτολμα και φοβισμένα, αγνοώντας τις προτροπές του αρμόδιου στα φορολογικά υφυπουργού. Στην καμπή που βρίσκεται, όμως, σήμερα η ελληνική οικονομία χρειάζονται θαρραλέες και αποφασιστικές κινήσεις, ώστε να φέρουν γρήγορα άμεσα αποτελέσματα.

*Ο κ. Αλέξανδρος Μωραϊτάκης είναι πρόεδρος Nuntius ΑΧΕΠΕΥ – Μέλος Δ.Σ. ΣΜΕΧΑ και οικονομολόγος.