ΠΑΝΤΕΛΗΣ ΘΑΛΑΣΣΙΝΟΣ: «Είμαστε πρόβατα που πάμε προς τη σφαγή»

Στη ΦΩΤΕΙΝΗ ΠΑΠΑΔΑΚΗ, Φωτογραφίες: ΚΩΣΤΑΣ ΓΟΝΙΔΗΣ

«Δεν είναι για μένα η θάλασσα» λέει, αλλά παρ’ όλα αυτά την κουβαλάει στο όνομά του. Με βάρκα την ελπίδα επιλέγει να ατενίζει το μέλλον, όμως φοβάται πως η κοινωνία μας οδεύει προς τη σφαγή. Ο Παντελής Θαλασσινός, σε μια εκ βαθέων συνέντευξη, μιλάει για τη νέα του δισκογραφική δουλειά που βρίσκεται στα «σκαριά», για όλα τα προβλήματα που ταλανίζουν την ελληνική κοινωνία, για το πολίτευμά μας που -όπως είπε- είναι τυραννία, τους «εξυπνάκηδες» πολιτικούς μας, τη Χρυσή Αυγή

Τον περασμένο χρόνο έδωσε μια συναυλία στην Αυστραλία φορώντας ένα μπλουζάκι που έγραφε «Μη εκλεγμένη κυβέρνηση αποφασίζει για εμάς». Τι μήνυμα, όμως, θα έφερε το νέο του μπλουζάκι; Μα, φυσικά, «πόθεν έσχες, ρε»;

Μιλήστε μας για τη νέα δισκογραφική σας δουλειά…
Η νέα δισκογραφική δουλειά λέγεται «Τα 10 τραγούδια της ελπίδας». Ένα είναι αυτό και άλλο ένα είναι ένα διπλό cd που ηχογραφήθηκε στο στούντιο ζωντανά με κόσμο και λέγεται «Σε ανοιχτή ακρόαση». Πρόκειται όντως για 10 τραγούδια της ελπίδας και εμπνεύστηκα και τον τίτλο από ένα τραγούδι που έχω γράψει για τη βάρκα μου, «Η βάρκα μου η ελπίδα». Πιστεύω ότι θα κυκλοφορήσει μετά στις γιορτές με κάποια ευρείας κυκλοφορίας εφημερίδα. Προσπαθώ να κάνω τη συμφωνία, αν και είναι πολύ δύσκολο γιατί οι περισσότερες εφημερίδες απλά συνάπτουν συμβάσεις με κάποιες δισκογραφικές εταιρείες. Ποτέ τους να μην τις κυκλοφορήσουν! Αν δεν το κυκλοφορήσω έτσι, θα το χαρίζω στα live μου σε συνειδητοποιημένο κοινό.

Αναφερθήκατε εκτός από τον Τύπο και στις δισκογραφικές εταιρείες και τα διάφορα συμφέροντα που υπάρχουν. Πιστεύετε, λοιπόν, ότι έχει φθαρεί ο κόσμος της μουσικής εξαιτίας τέτοιων συμφερόντων και ότι θα έπρεπε να βαδίζει πιο ανεξάρτητα;
Ανεξάρτητα πάντα βάδιζαν οι δημιουργοί, απλώς είχαν ανάγκη τις εταιρείες, γιατί εκείνες κρατούσαν τα μέσα και μπορούσαν να επιβάλουν ή να απορρίψουν. Νομίζω, όμως, ότι πλέον οι εταιρείες είναι ανήμπορες. Πλούτισαν από εμάς τους καλλιτέχνες και εμείς βέβαια εισπράξαμε την επιτυχία, αλλά δεν πήραμε χρήματα, τα έπαιρναν όλα οι εταιρείες. Θεωρώ ότι πληρώσαμε τη ματαιοδοξία μας, δηλαδή βγήκαν τα τραγούδια μας στο ραδιόφωνο και τα ακούγαμε. Οι δισκογραφικές εταιρείες πλέον δεν θα υπάρχουν. Νομίζω ότι ο καθένας μόνος του μπορεί να κάνει το δικό του cd και να το δίνει στους φίλους του, διότι πλέον δεν θα πωλούνται. Η ψηφιοποίηση των ηχογραφημάτων τα έκανε να είναι φθηνά και να έχουν μηδενική αξία.

Είστε ερμηνευτής και στιχουργός. Πώς αντιλαμβάνεστε τη μουσική ως μέρος του πολιτισμού και της κοινωνίας ευρύτερα;
Η μουσική, όπως είπατε, είναι μέρος του πολιτισμού και είναι η ίδια πολιτισμός, εκτός από επικοινωνία που είναι το κυριότερο γιατί είναι η αρχαιότερη γλώσσα που μιλάει με νότες. Η μουσική δίνει μια παιδεία και πιστεύω ότι κατευνάζει τα άγρια ένστικτα.

Μιλάτε για σκουπίδια είτε κοινωνικά, είτε πολιτικά, είτε πολιτιστικά;
Ασφαλώς, τα σκουπίδια είναι παντού. Αυτός ο κόσμος έγινε, και μιλάω και για τους πολιτικούς μας και γενικώς τους κρατούντες σε όλα τα πράγματα, από μέτριους για να μπορούν να κυβερνούν. Έχουν φτιάξει έναν μέτριο κόσμο για να μπορούν να κυβερνούν μέτρια. Έναν κόσμο τυραννικό και απόλυτο.

Από όλες τις επιτυχίες σας ποια ξεχωρίζετε, ποιο άλμπουμ έχει μιλήσει στην καρδιά σας;
Ξεχωρίζω το «Καλαντάρι» του Ηλία Κατσούλη, που ήταν μια εξαιρετική δουλειά. Θέλω να σας πω ότι ένιωσα ένα δέος, μια ανάγκη να σταθώ στο ύψος του νοήματος που έβγαινε από τους στίχους και για αυτό το συγκεκριμένο άλμπουμ το τελείωσα σε τριάμισι χρόνια.

Είχατε εκδηλώσει την επιθυμία σας για το δίπλωμα του ανθυποπλοίαρχου. Έχετε σκεφτεί να ασχοληθείτε με αυτό;
Δεν έχω πάρει το δίπλωμα. Δεν είναι για μένα η θάλασσα…

Παρόλο που το επώνυμό σας είναι Θαλασσινός… Λίγο αντιφατικό, έτσι;
Η ποντοπλοΐα δεν είναι για μένα, άντε το πολύ-πολύ ακτοπλοΐα με κανένα βαρκάκι.

Έχετε δηλώσει ότι δεν σας πιάνει πανικός, αφού έχετε περάσει με λίγα ή και καθόλου χρήματα. Σε τι βαθμό σας έχει αγγίξει η οικονομική κρίση εσάς προσωπικά;
Εμένα, ευτυχώς ή δυστυχώς, η κρίση δεν με έχει αγγίξει ζωτικά, δηλαδή στο όριο της φτώχειας, διότι είμαι από τους τυχερούς της ζωής. Έγινα γνωστός από τα live και έβγαλα κάποια χρήματα. Ξέρετε δεν θέλω να κλαίγομαι, όπως κάνουν άλλοι…

Σε συναυλία σας στην Αυστραλία ανεβήκατε στον συναυλιακό χώρο φορώντας ένα μπλουζάκι, το οποίο έγραφε «μη εκλεγμένη κυβέρνηση αποφασίζει για μας». Ήταν ασφαλώς πριν από την εκλογή της τωρινής κυβέρνησης…
Ναι, ήταν πριν από την εκλογή, όχι ότι η τωρινή ακολουθεί αυτά που λέει το Σύνταγμα και θεωρώ ότι δεν είναι αποτέλεσμα της λαϊκής βούλησης. Η Βουλή εκείνης της εποχής με τον Παπαδήμο ήταν σε πλήρη αναντιστοιχία με το λαϊκό αίσθημα και ήταν κάτι που ήθελα να το κάνω γνωστό και εκτός Ελλάδας αυτό, γιατί νομίζουν ότι στην Ελλάδα έχουμε δημοκρατία.

Δεν έχουμε δημοκρατία λέτε;
Όχι, στην Ελλάδα έχουμε τυραννία. Σήμερα βλέπουμε έναν νόμο, ο οποίος περιφρουρεί τα δικαιώματα των βουλευτών, που είναι στην κορυφή της κοινωνικής πυραμίδας. Ο νόμος, που τον έχουν τοποθετήσει λίγο πιο κάτω απ’ αυτούς, πιέζει όλον τον κόσμο που είναι από κάτω, ενώ οι από πάνω απολαμβάνουν παρανομίας, δηλαδή μπορούν να κάνουν οποιαδήποτε παρανομία και να μην ασκηθεί εναντίον τους δίωξη ποτέ.

Εάν επιλέγατε να φορέσετε τώρα ένα παρόμοιο μπλουζάκι, ποιο θα ήταν το μήνυμα που θα έφερε;
Αν ήταν να γράψω ένα σύνθημα, αυτό θα ήταν «πόθεν έσχες, ρε;»!

Πώς κρίνετε την άνοδο ακραίων κομμάτων, όπως είναι η Χρυσή Αυγή; Θεωρείτε ότι είναι αποτέλεσμα της οργής του λαού και πρόκειται για μια παροδική αντίδραση ή ότι ήρθε για να μείνει;
Κοιτάξτε, η Χρυσή Αυγή υπήρχε και πριν μπει στη Βουλή. Όλο αυτό το προσποιητό ότι η Χρυσή Αυγή μεγαλώνει επικίνδυνα δεν το καταλαβαίνω. Η Ακροδεξιά υπάρχει και στην Αγγλία και στην Ιταλία και εμείς θα έλεγα ότι έχουμε και μικρό ποσοστό ακροδεξιών. Θεωρώ ότι τους ευνοεί το σύστημα, γιατί στην Ελλάδα διοικούν οι μπράβοι. Δηλαδή, ποιος θα τους πάει κόντρα; Ο Γιωργάκης; Εκείνοι που μέσα από την ιδεολογία τους πηγάζει η βία και ο ρατσισμός δεν έχουν να κρύψουν κάτι. Σου λένε «εμείς αυτοί είμαστε, δεν γουστάρουμε τους ξένους». Πόσοι από εμάς είμαστε κρυφορατσιστές; Βέβαια, όπου ασκείται βία είναι το τελευταίο στάδιο, διότι είναι η εκμετάλλευση του ανθρώπου από άνθρωπο.

Δεν έχουν φτάσει όμως και οι πολίτες στα όριά τους;
Κοιτάξτε… Και οι πολίτες είναι πρόβατα μέσα στο κοπάδι. Είναι ένα κοπάδι σήμερα, το οποίο πηγαίνει για τη σφαγή. Θεωρώ ότι οι άνθρωποι εδώ στην Ελλάδα προσπαθούν να μοιάσουν στους Ευρωπαίους που είναι πάρα πολύ πρόβατα. Τους νόμους τους κάνουν το λαϊκό αίσθημα και η γνώμη των πολλών. Δεν ερωτούνται καν. Καλούν ένα δημοτικό, ένα περιφερειακό ή κυβερνητικό συμβούλιο και αποφασίζουν για τον δήμο, την περιφέρεια ή τον λαό αντίστοιχα.

Η σφαγή, για την οποία μιλήσατε, θα είναι η χρεοκοπία ή η χρεοκοπία έχει ήδη έρθει και δεν το έχουμε καταλάβει;
Δεν ξέρω αν θα είναι η χρεοκοπία, αλλά θεωρώ ότι θα τρώμε ο ένας τον άλλον. Πολύ σύντομα θα τρώμε ο ένας το φαγητό του άλλου, θα του το αρπάζουμε από τα χέρια και άμα δεν το αφήνει, θα του δίνουμε και μια στο κεφάλι. Βλέπω το τελευταίο στάδιο και λέω πώς να το σταματήσουμε, όταν σε πιέζουν να πας προς τα εκεί;

Σε κάποιους στίχους σας λέτε «κράτα καρδούλα μου γερά, να ανοίξω δρόμο στη χαρά κι αν ήρθαν πίκρες στη ζωή να ‘ρθει άλλη τόση». Με την ίδια αισιοδοξία ατενίζετε το μέλλον;
Ναι. Αυτό το τραγούδι είναι από έναν δίσκο του Γεράσιμου Ανδρεάτου. Το «κράτα καρδούλα μου γερά» είναι ένας στίχος πάνω σε ένα συναίσθημα ότι μπορεί να σε πιέζουν, αλλά κράτα γιατί θα ξημερώσει. Θα βγει ο ήλιος και αύριο είναι μια άλλη μέρα.

Για το τέλος θα ήθελα να μου πείτε κάποιους στίχους από ένα τραγούδι σας που εσείς θα επιλέξετε και ταιριάζει στην παρούσα φάση…
Θα σας πω ένα τετράστιχο του Άλκη Αλκαίου, ο οποίος έφυγε από τη ζωή και μου είχε εμπιστευτεί κάποιους στίχους του: «Πλοίο δίχως τιμονιέρη τούτος ο ντουνιάς και η ζωή μας το πανέρι της κοψοχρονιάς…».