Πόσο αξίζει η ζωή;

Του ΠΑΝΑΓΙΩΤΗ ΑΛΙΜΗΣΗ

Το μακελειό στην Κένυα, που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο ενός παιδιού, δείχνει το πόσο η κατάσταση έχει ξεπεράσει τις κόκκινες γραμμές. Μπορεί η επίθεση να εξηγηθεί λόγω της εμπλοκής της Κένυας στην εξουδετέρωση της Αλ Σαχάμπ στη γειτονική Σομαλία, ωστόσο, δεν δικαιολογείται να στοχοποιούνται κατευθείαν παιδιά. Σίγουρα και αλλού στον κόσμο σκοτώνονται άμαχοι και παιδιά, στην Αφρική, όμως, η ζωή τους αξίζει όσο μιας πάπιας… Και εδώ κάποιος θα μπορούσε να ρωτήσει το εξής: πού είναι η κινητοποίηση της νατοϊκής μηχανής να βάλει ένα τέλος ή, τουλάχιστον,

να συμβάλει στον τερματισμό αυτών των φαινομένων;
Μπορεί οι ευθύνες της διεθνούς κοινότητας να είναι φανερές, ωστόσο, και οι Κενυάτες πρέπει να επανακαθορίσουν και να ξεκαθαρίσουν ποιοι είναι οι στόχοι τους. Όσο αυξάνονται οι νεκροί στα σύνορα με τη Σομαλία, τόσο θα αυξάνεται και η διεθνής δυσαρέσκεια της κοινής γνώμης. Και αυτό γιατί όλοι θα αρχίσουν να αναρωτιούνται για το κατά πόσο καλά σχεδιασμένη είναι η επιχείρηση εναντίον τής Αλ Σαχάμπ, ενώ ταυτόχρονα υπάρχει κίνδυνος να πειστούν πολλοί από την προπαγάνδα της σομαλικής οργάνωσης, που κατηγορεί τους Κενυάτες για μυστική ατζέντα.
Γι’ αυτό και η ηγεσία στην Κένυα οφείλει να είναι πιο ουσιαστική και με ευρύτερο φάσμα δραστηριοτήτων. Επιβάλλεται να συνεργαστεί στενότερα με τη σομαλική κυβέρνηση –όπου αυτή έχει τον έλεγχο– και να επιδιώξει δράσεις μαζί με άλλες γειτονικές χώρες, ώστε να συμβάλει αποτελεσματικότερα. Μόνο έτσι θα αποτρέψει την επανάληψη ανάλογων δολοφονικών επιθέσεων σε αμάχους που, αν μη τι άλλο, υποβιβάζουν το κύρος της χώρας ως δύναμη σταθερότητας.