Μπάμπης Βωβός: Σαν παιδί ήμουν ένα τίποτα, μιά φιγούρα χωρίς σκιά, δεν υπήρχα

Έχτισε μια γυάλινη αυτοκρατορία και έφτασε στην πτώχευση. Συνελήφθη για χρέη προς το δημόσιο ύψους 1.010.000 ευρώ. Αφέθηκε ελεύθερος με χρηματική εγγύηση 100.000 ευρω.

Αυτό που θα διαβάσετε είναι ίσως η μοναδική φορά που ο Μπάμπης Βωβός περιγράφει τον εαυτό του μέσα από τα δικά του λόγια.

Δημοσιευμένο και αδημοσίευτο υλικό από μια συνέντευξή

του στο περιοδικό BIG, στα τέλη της δεκαετίας του ’90. Ο Μπάμπης Βωβός, με εξομολογητική διάθεση, μιλά για τις ταπεινώσεις και τους θριάμβους του, αποκαλύπτοντας έναν εύθραυστο ψυχικό κόσμο.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΓΙΑΝΝΗ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΟΥ.

Από τα «ταπεινά» Φιλιατρά της Μεσσηνίας μέχρι την «χλιδάτη» κορυφή των ψηλών κτιρίων των ΑΘηνών, η απόσταση για έναν ψύχραιμο και ρεαλιστή παρατηρητή μοιάζει μεγάλη. Αλλά επειδή, τελικά, στη ζωή όλα είναι θέμα προσωπικής θεώρησης, ένα άνθρωπος κατόρθωσε να διανύσει τη συγκεκριμένη απόσταση εξαιρετικά επιτυχημένα και με ταχύτητα φωτός. Το όνομά του πιθανόν να το έχετε συναντήσει αρκετές φορές όταν οδηγείτε στην Κηφισίας ή και σε άλλους δρόμους. Κάτι που είναι απολύτως φυσιολογικό αν αναλογιστεί κανείς ότι η μορφή του αστικού τοπίου μέσα στο οποίο κινείστε φέρει σε μεγάλο βαθμό τη σφραγίδα του. Ο Μπάμπης Βωβός είναι ένας άνθρωπος που δεν τού αρέσει να περνά απαρατήρητος…

Ο χώρος είναι η Αθηναική Λέσχη, στη συμβολή των οδών Αμερικής και Πανεπιστημίου. Ενα prive club για κάποια επίλεκτα μέλη της ελληνικής κοινωνίας. Η ατμόσφαιρα που κυριαρχεί στον χώρο είναι αυτή της ήρεμης δύναμης: τίποτε το εξαιρετικά κραυγαλέο, οι φωνές χαμηλές, οι συμπεριφορές απόλυτα ελεγχόμενες. «Πρέπει οπωσδήποτε να φορέσετε γραβάτα» με πληροφορεί ο θυρωρός. «Το εθιμοτυπικό, ξέρετε». Τελικά αφού ανακαλύπτουμε μία γκρι «σαλιάρα» ( εξαιρετικά μικρή σε σχέση με το όλο ενδυματολογικό σκηνικό στο οποίο καλείται να υπάρξει ), το πρόβλημα λύνεται. Και εγώ, με μια «σαλιάρα» γραβάτα και μια αυτοπεποίθηση που ήδη έχει υποστεί το πρώτο της πλήγμα, πατώ το κουμπί «8ος» και αρχίζω να μειώνω την απόσταση που με χωρίζει από τον Μπάμπη Βωβό…

Η όλη παρουσία του οποίου είναι εκείνη ενός ανθρώπου που έχει επίγνωση της δύναμής του. Κινήσεις αργές, σταθερές, αλλά όχι ιδιαίτερα επιτηδευμένες. Φωνή αργή, βαθιά, χρωματίζεται σπάνια και διατηρεί ένα σταθερό επίπεδο έντασης καθόλη τη διάρκεια της συνομιλίας μας. Ντύσιμο τυπικό: σκούρο μπλε σακάκι, γκρι παντελόνι, ελαφρά πιο ποπ γραβάτα. Και φιγούρα σταθερή: μέτριου αναστήματος, καλογυμνασμένος, ευκίνητος. Φορά ένα πολύ διακριτικό άρωμα και ένα χρυσό Ρόλεξ στο χέρι του είναι το μόνο -σχετικά πιο κραυγαλέο- σημείο εκπομπής status.

«Θέλετε να σας μιλήσω για τη ζωή μου;» ρωτά. «Δηλαδή» δίνει την απάντηση ο ίδιος «θέλετε να σας εξομολογηθώ» ( χαμογελάει ). «Αλλά προσέξτε: μπορεί και να σας παραπλανήσω, να περάσω δικά μου μηνύματα, μέσω αυτής της κουβέντας. Αισθάνεσθε έτοιμος;». Το δεύτερο πλήγμα στην αυτοπεποίθηση ενός ανθρώπου που, πριν λίγα λεπτά, δρασκέλιζε «αεράτος» την είσοδο της ΑΘηναικής Λέσχης είναι γεγονός. Η σκέψη μιας ακόμη τυπικής συνέντευξης αρχί