Μοντέλα οικογένειας, στην Ελλάδα του σήμερα

Το πατριαρχικό και το μητριαρχικό μοντέλο οικογένειας, κυριάρχησαν ανα τους αιώνες μέσα στην κοινωνία των ανθρώπων. Στην Ελλάδα συναντούσαμε το πρώτο περισσότερο ενώ σε κάποιες περιοχές η γυναίκα ήταν η κυρίαρχη μορφή. Ωστόσο στην σύγχρονη κοινωνία μας δεν υπάρχουν πλέον τέτοιου είδους καταστάσεις. Το ανδρόγυνο εργάζεται και επωμίζεται εξίσου τις υποχρεώσεις μέσα σε μια οικογένεια. Δεν παύει όμως για το κάθε μέλος να υπάρχουν και κάποιοι διακριτοί ρόλοι.

Έτσι ενώ καθημερινές δουλειές όπως τα ψώνια στο πολυκατάστημα, το συνεργείο για το αυτοκίνητο, ο παιδίατρος, η συνέλευση ενοίκων ή η ενημέρωση γονέων στο σχολείο μπορεί να εναλλάσσεται στις αρμοδιότητες του κάθε μέλους, οι ρόλοι του πατέρα-συζύγου όπως αντίστοιχα και μητέρας-συζύγου είναι ξεκάθαρα διαφορετικοί. Σε μεμονωμένες, δύσκολες περιπτώσεις, ο ένας μπορεί να αντικαταστήσει τον άλλο ή να βρεθεί αντάξια εναλλακτική λύση. Περιπτώσεις διαζυγίων, μονογονεϊκών οικογενειών, ένα ατύχημα ή τα επακόλουθα μια ασθένειας, απρόβλεπτα γεγονότα, μπορεί να σταθούν αφορμή για αναγκαστική προσαρμογή στον διαφορετικό ρόλο του ενός από τους δύο συζύγους.

Σίγουρα όμως ο άντρας μέσα σε ένα σπίτι δίνει μεγαλύτερη ασφάλεια, είναι ικανότερος, λόγω σωματοδομής, σε τεχνικές εργασίες και δεξιότητες, περνάει άλλη εικόνα στα παιδιά του. Η γυναίκα, αντίστοιχα, διακρίνεται για την οξυδέρκειά της, την ωριμότητα και την ψυχραιμότερη αντιμετώπιση δύσκολων καταστάσεων ενώ προσφέρει στοργή και αγάπη με τον μοναδικό της τρόπο στα υπόλοιπα μέλη. Κρατάει με λίγα λόγια τις ισορροπίες. Δεν είναι λάθος αυτό που σε παλαιότερη ελληνοαμερικάνικη ταινία έχει ειπωθεί ότι «…μπορεί ο άντρας να είναι το κεφάλι άλλα η γυναίκα είναι ο λαιμός, που στρέφει το κεφάλι όπου θέλει…»!

Για την ιδανικότερη λειτουργία μιας οικογένειας, καλό είναι ο καθένας να σέβεται τον άλλο και να μην επεμβαίνει στο χώρο του. Εννοείται πως πρέπει να υπάρχει συννενόηση και κατανόηση. Μια δύσκολη μέρας στη δουλειά, μια αρρώστια, μια δύσκολία ή ένα πρόβλημα αντιμετωπίζεται μόνο με αλληλοβοήθεια, συνεργασία και αμοιβαία συμμετοχή. Μια οικογένεια «κρατιέται» και από τους δύο. Όταν κάποιος ρίξει το βάρος του αλλού (π.χ. καριέρα, γονείς, παρέες κλπ), μετατοπίζοντας το δικό του μερίδιο, φορτίο, στον/στην σύζυγο, αυτομάτως διαταράσσεται η ισορροπία.

Κλείνοντας θα δώσω μία συμβουλή. Αυτοσυγκράτηση στην γυναικεία γκρίνια – κρεββατομουρμούρα και στον αντρικό παρορμητισμό, τα νεύρα και τον εγωισμό. Είπαμε σκοπός είναι η διατήρηση του καλού κλίματος και του ιδανικού περιβάλλοντος προκειμένου ο θεσμός της οικογένειας να συνεχίσει να υπάρχει. Ιδίως όταν αυτή περιλαμβάνει και παιδιά!