Ο χειρότερος Παναθηναϊκός όλων των εποχών

Ο Γιάννης Βονόρτας είναι ο 4ος προπονητής που αναλαμβάνει φέτος τον Παναθηναϊκό. Μετά την απομάκρυνση του Φερέιρα, που «έστησε» τον φετινό θίασο, τον Ρότσα, που έφυγε επειδή στήριξε τους παίχτες, και την λανθασμένη, από την αρχή, επιλογή Φάμπρι στον πράσινο πάγκο κάθεται άλλο ένα στέλεχος της Παιανίας με στόχο τη διάσωση της χρονιάς. Την μη κατάρριψη άλλων αρνητικών ρεκόρ και την «υπέρβαση» προσπέρασης του ΠΑΣ Γιάννενα. Κάτι που φαντάζει τόσο δύσκολο όσο και απίθανο με την εικόνα, το υλικό και την ψυχολογία των αποδυτηρίων

Ο Γιάννης Αλαφούζος ανέλαβε την τύχη του τριφυλλιού με σκοπό την διάσωση, πέρσι το καλοκαίρι. Στήριξε τις επιλογές Φερέιρα με δεδομένο το χαμηλό μπάτζετ. Επιλογή που δεν απέδωσε. Μετά από επίμονη, όσο και δικαιολογημένη, στήριξη στον Πορτογάλο τεχνικό τελικά τον απομάκρυνε. Δυστυχώς όμως είχαν γίνει ανεπανόρθωτα λάθη. Όπως η απομάκρυνση Καραγκούνη, Κατσουράνη και στη συνέχεια αυτή του Βύντρα, υπό την πίεση και της πράσινης εξέδρας (τουλάχιστον για τους 2 τελευταίους). Παίχτες πολυτελείας για αυτό το φτωχό ρόστερ. Με εμπειρία, προσωπικότητα και ηγετικό προφίλ. Αντί αυτών ο μάνατζερ που συνεργάζεται με τους πράσινους (…κάποιος Βαρέλα…) γέμισε την Παιανία με αμφιβόλου αξίας δανεικούς και «άμπαλους» (τύπου Εσπάρθα, Κάιπερ, Καζιγιάμα) που ήρθαν να προστεθούν σε μια σειρά άλλους που προυπήρχαν με τις ευλογίες του «προφέσορα» (Πίντο, Βελάσκες, Κουίνσι, Σο) με ελάχιστη έως μηδαμινή προσφορά. Ζέκα, Τοτσέ και Σισοκό έχουν καλά στοιχεία, αλλά σε μια «παλαιότερη έκδοση» της ομάδας θα είχαν απλά μια θέση αναπληρωματικού. Χωρίς καμιά διάθεση απαξίωσης ή μηδενισμού, αυτή νομίζω πως είναι η ωμή πραγματικότητα του Παναθηναϊκού .

Η δύναμη του τριφυλλιού πρέπει να αναζητηθεί στην Παιανία, αφού όπως όλα δείχνουν οι απώλειες των ευρωπαϊκών εσόδων θα είναι δυσβάσταχτες τη νέα χρονιά. Αν ο Παναθηναϊκός δεν καταφέρει να βγει Ευρώπη και δεν βρεθεί «ζεστό» χρήμα για την ενίσχυση του ρόστερ με ικανούς ποδοσφαιριστές, οι πράσινοι θα αναγκαστούν να πορευθούν με ρυθμούς …ΑΕΚ. Με ότι αυτό συνεπάγεται και σημαίνει για τη νέα χρονιά. Η διοίκηση δύσκολα θα μπορέσει να διατηρήσει τους τελευταίους ποιοτικούς παίχτες που διαθέτει (Καρνέζη, Μαυρία, Καπίνο, Βιτόλο) ή να ενισχυθεί με άλλους που ακούστηκαν και μπορούν άμεσα να βοηθήσουν (Φυτανίδης). Για τον Κόρμπο, ή τον Μαγιάδο δεν θέλω να εκφράσω άποψη, αφού για τον ένα αμφιβάλω και τον άλλον δεν τον γνωρίζω.

Το πάθημα της φετινής αγωνιστικής περιόδου πρέπει να βάλει σε σκέψεις τον ισχυρό άνδρα του Παναθηναϊκού. Καταρχήν πρέπει να αποφασίσει ο ίδιος τι έχει πρόθεση να κάνει και να πληροφορήσει και τον κόσμο της ομάδας, για να έχει γνώση. Θα συνεχίσει τη διαχείριση των όποιων κεφαλαίων ή θα χρηματοδοτήσει ο ίδιος με ένα ποσό ικανό να αναγεννήσει τον σύλλογο; Θα ξεκινήσει τη νέα χρονιά με τους στόχους της φετινής ΑΕΚ ή θα υπάρξει ένας διαφορετικός σχεδιασμός και ένα πλάνο με άλλη επιδίωξη; Σε κάθε περίπτωση, υπάρχει το ενδεχόμενο να αποχωρήσει; Αν όχι, ποιούς συνεργάτες από το χώρο του ποδοσφαίρου θα επιλέξει για συνεργάτες; Πολύ απλά γιατί το «τεχνοκρατικό» μοντέλο διοίκησης αποδείχτηκε ότι δεν έχει κανένα αποτέλεσμα σε μια μεγάλη, ιστορική ποδοσφαιρική ομάδα. Ειδικά όταν απαξιώνει τη συμμετοχή στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις (σχ. «…μας ενδιαφέρει η επιβίωση της ομάδας και όχι η έξοδος στην Ευρώπη…») και τώρα διαπιστώνει πως η απώλεια των εσόδων (ακόμα και από το Europa League) θα είναι καταστροφικη. Ειδικά για μια ομάδα που χρόνια τώρα υπερηφανεύεται για το ευρωπαϊκό της προφίλ.

Όσο δεν λαμβάνεται κανένα μέτρο προς τη σωστή κατεύθυνση, τόσο κάθε …Πλατανιάς, με το «κόκκινο» τριφύλλι και τον «ερυθρόλευκο» Ποτουρίδη, θα βρίσκει απρόσμενες συμμαχίες (Αρετόπουλο στα Χανιά, Τριτσώνη στο Ο.Α.Κ.Α.) και θα αντιμετωπίζεται σαν ο ισχυρός στα παιχνίδια κόντρα στο πράσινο τριφύλλι. Μακάρι να ήταν «πρωταπριλιάτικο»!