Μείωση της ακρίβειας κατά 2 λεπτά

Μείωση της ακρίβειας κατά 2 λεπτά

Αφού η κυβέρνηση αποφάσισε να ασχοληθεί με τις πολυεθνικές και να ερευνήσει αν κερδοσκοπούν εις βάρος των άτυχων, και ανυπεράσπιστων, καταναλωτών, έχω να συνεισφέρω στην έρευνά της με την περίπτωση «πασίγνωστου αναψυκτικού» (έτσι την ανέφεραν παλιά την Coca-Cola οι δημοσιογράφοι, φοβούμενοι την μήνιν του πολυεθνικού κολοσσού). Η καλή μας Coca-Cola λοιπόν έχει αυξήσει την τιμή ενός τουλάχιστον προϊόντος της (που εγώ αγοράζω για το σπίτι) κατά 25%, άνευ ουσιώδους αιτίας. Διότι ούτε το νερό που χρησιμοποιεί, δόξα τω Θεώ, αυξήθηκε, ούτε φαντάζομαι

κάποιο από τα συστατικά της «μυστικής συνταγής» για την παρασκευή του γνωστού αναψυκτικού ακρίβυνε. Αρα, κάτι τρέχει εδώ, και περιμένω από την κυβερνησάρα που έχει αποφασίσει να μας μοιράζει καθ’ εκάστην καθρεφτάκια και χάντρες, όπως έλεγα και το Σάββατο, για να μας περνάει ο πόνος από τις αυξήσεις, να διερευνήσει το θέμα.

Το περιστατικό που εντόπισα ο καταναλωτής αφορά το προϊόν Coca-Cola Zero. Στις αρχές του χρόνου η τιμή της 6άδας ήταν 3,90 ευρώ. Τον Μάιο η τιμή της 6άδας εκτοξεύθηκε ξαφνικά στα 4,79 ευρώ. Εναν μήνα αργότερα, τον Ιούνιο, σκαρφάλωσε στα 4,92 ευρώ. Προχθές Σάββατο, υπακούοντας προφανώς στις… εκκλήσεις της κυβέρνησης για μείωση της ακρίβειας ή ίσως… τρομοκρατημένη από τις… σκληρές αποφάσεις της άτεγκτης κυβέρνησης, η πολυεθνική μείωσε την τιμή του προϊόντος κατά το φοβερό ποσό των… 2 λεπτών. Ετσι, αντί για 4,92 ευρώ, η τιμή της 6άδας κατέβηκε στα… 4,90 ευρώ. Είπατε κάτι;

Τα μπρόκολα έφτασαν στον… Θεό

Βασικά ούτε κι εγώ θα έλεγα, αλλά είδα στην τηλεόραση φουκαρά καταναλωτή να συνομιλεί με τον Μητσοτάκη σε ένα σουπερμάρκετ Σκλαβενίτης (που δεν είναι και ο χειρότερος, αντιθέτως) και να του λέει «να έρχεστε πιο συχνά στα σουπερμάρκετ για να μειώνονται οι τιμές». Και του έδειξε τα μπρόκολα, των οποίων η τιμή έχει ανέβει στον Θεό και συνομιλεί απευθείας, και… αδιαμεσολάβητα που λέει κι ο άλλος, με τα κουνουπίδια και τις ντομάτες.

Τον πόνο του εξέφρασε ο άνθρωπος, ίσως και την απογοήτευσή του, που έπρεπε να περάσει ένας ολόκληρος χρόνος για να αρχίσει ο Πρωθυπουργός τις «επί τόπου» επιθεωρήσεις, μήπως και μαζευτεί κάπως η ακρίβεια. Πράγμα δύσκολο έως και αδύνατον έχω να πω, αν δεν προχωρήσει η κυβέρνηση σε πραγματικούς ελέγχους της αγοράς. Και κάνει αυτό που πρέπει, κι όχι όπως παλιότερα που μας έλεγε ότι όλα είναι κατασκευή της αντιπολίτευσης (αυτής τέλος πάντων που υποδυόταν την αντιπολίτευση…) και δεν υπάρχει ακρίβεια. Υπάρχει, και κατατρώει τα πορτοφόλια των αθώων θυμάτων της: σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία, ο πληθωρισμός των τροφίμων έτρεχε τον προηγούμενο μήνα, τον Οκτώβριο δηλαδή, με 9,9%, σε σύγκριση με τον Σεπτέμβριο που ήταν στο 9,4%!

Με αυτά τα δεδομένα και με βάση ό,τι είπε ο πελάτης του σουπερμάρκετ στον Πρωθυπουργό, το Σάββατο νομίζω ότι πρέπει να βγάλουν νερό τα πόδια του, που λέει ο λόγος, αν δεν θέλει να αποκτήσει, ελλείψει αντιπολίτευσης, κανένα πραγματικό «κίνημα της κατσαρόλας» στους δρόμους…

Κατρακύλα δίχως φρένα

Με… πόνο ψυχής παρακολουθώ όσα συμβαίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ, και ειδικότερα την ανθρωποφαγία που εκδηλώνεται σε όλη την κλίμακα του στελεχιακού του δυναμικού και η οποία δείχνει σε όλους εμάς τους υπόλοιπους, που δεν περάσαμε από αυτόν τον χώρο, την ποιότητα και το ήθος εκείνων που κάποτε ανέλαβαν να διαχειριστούν τις τύχες του τόπου και τις δικές μας. Αυτοί οι τύποι, που ζούσαν ανάμεσά μας, δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ό,τι βλέπουμε να εξελίσσεται δημόσια, σε κοινή θέα.

Ο ένας χειρότερος από τον άλλο, και όλοι μαζί ένα συνονθύλευμα προσωπικών φιλοδοξιών και μωροφιλοδοξιών, συμπλεγμάτων κάθε λογής, αναμεμειγμένων με προσωπικά συμφέροντα και αδιαφανείς επιδιώξεις. Κι αν σήμερα σκοτώνονται, είναι η σκέψη της εξουσίας (και των ωφελημάτων της) που χάθηκε, που τους έχει κάνει να μη γνωρίζουν φραγμό σε ό,τι λένε και κάνουν. Δεν υπάρχει κανένα ιδεολογικό ή πολιτικό διακύβευμα πίσω από τη σφαγή που γίνεται. Υπάρχει το τι χάσαμε, και η ουτοπία ότι εμείς που θα επικρατήσουμε, μπορεί κάποια στιγμή να ξαναπάρουμε την εξουσία.

Στο μεταξύ, όσο πλακώνονται, κατρακυλούν προς τα κάτω, «με σπασμένα τα φρένα, σαν τρελό φορτηγό», που τραγουδούσε κάποτε ο αξεπέραστος Γιάννης Πάριος.

Ας πάνε όσο πιο κάτω γίνεται, άλλωστε μια καινούργια οπαδός του χώρου, «αοιδός» ονόματι Αντζυ Σαμίου, έχει κατά το παρελθόν τραγουδήσει, σε στίχους δικούς της παρακαλώ, άσμα υπό τον τίτλο «Πιο χαμηλά, πιο χαμηλά, πιο χαμηλά».

Μπορούν και να το τραγουδούν ομαδικά, όσο θα πέφτουν. Γιατί θα πέσουν κι άλλο, να είναι βέβαιοι – εμείς είμαστε…

Δημοσκοπικές ανατροπές

Οι δημοσκοπήσεις που δημοσιοποιήθηκαν το Σαββατοκύριακο και καταγράφουν τη ραγδαία αποσυσπείρωση του ΣΥΡΙΖΑ, ως αποτέλεσμα της εκκωφαντικής (από κάθε άποψη) προεδρίας Κασσελάκη, καταγράφουν από την άλλη την καθαρή άνοδο του ΠΑΣΟΚ, το οποίο διαδέχεται τον ΣΥΡΙΖΑ στη θέση τής άτυπης αξιωματικής αντιπολίτευσης. Με μικρά αλλά σταθερά βήματα όμως, και παρά την επικοινωνιακή προσπάθεια του κυβερνητικού επιτελείου να απαξιώσει και το ΠΑΣΟΚ και τον Νίκο Ανδρουλάκη, το κόμμα αρχίζει να επαναπατρίζει μαζικά τον κόσμο του που έφυγε προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Και σύντομα θα επαναπατρίσει, θυμηθείτε με, και τον κόσμο του που στις εκλογές του 2019, όπως και στις πρόσφατες, επέλεξε τον Κυριάκο Μητσοτάκη ως πρωθυπουργό.

Αυτό το ξέρουν στο Μέγαρο Μαξίμου, εξού και τις προηγούμενες ημέρες «έσπρωχναν» προς τα έξω, με τους διάφορους διαύλους που διαθέτουν, ότι θα δούμε το… ΚΚΕ δεύτερο κόμμα και ότι ο Δημήτρης Κουτσούμπας σαρώνει σε δημοφιλία. Τους είχε πιάσει μήπως κανένας ιδιαίτερος πόνος για τον Κουτσούμπα και τη δημοφιλία του; Οχι βέβαια. Ολο το έργο είχε να κάνει με το πώς θα υπονομευθεί η προοπτική του ΠΑΣΟΚ και θα συντηρηθεί η εικόνα τού «έλα μωρέ, ο Ανδρουλάκης δεν κάνει, δεν μπορεί το παιδί»…

«Φωνάζει» από μακριά το πράγμα…

Ευκαιρίας δοθείσης, να του αναγνωρίσουμε σοβαρότητα του Ανδρουλάκη. Κρατάει χαμηλά την μπάλα. «Δεν πανηγυρίζουμε για τις δημοσκοπήσεις», είπε χθες, «είναι φωτογραφία της στιγμής» και «στόχος μας δεν είναι να περάσουμε τον ΣΥΡΙΖΑ, αλλά να κερδίσουμε τη Νέα Δημοκρατία».

Σωστός, και σοβαρός, το είπαμε.

Αυτογκόλ Τσίπρα

Ως την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, δεν είχαν αποφασίσει ακόμη οι «αχτσιογλικοί» τι θα κάνουν. Αν θα φύγουν δηλαδή ή αν θα μείνουν για λίγο ακόμη στον ΣΥΡΙΖΑ – ίσως έως το Συνέδριο. Ο υπασπιστής της κυρίας Εφης Αχτσιόγλου, Νάσος Ηλιόπουλος, εισηγήθηκε βέβαια να φύγουν, διότι ο ΣΥΡΙΖΑ σήμερα είναι ένας βούρκος, αλλά να πω την αλήθεια μου, με την Αριστερά ποτέ δεν μπορείς να είσαι σίγουρος, τόσα λόγια που λένε. Αν υπάρχει ένα θέμα όμως που θέλω να θίξω σε σχέση με όλο αυτό, είναι η περίπτωση Τσίπρα.

Ο πρόεδρος Αλέξης ο απόμαχος, ο βετεράνος, ενώ έμεινε όλο το προηγούμενο διάστημα αμέτοχος παρατηρητής να παρακολουθεί από την εξέδρα το τσίρκο να γελοιοποιείται, την τελευταία εβδομάδα αποφάσισε να παρέμβει. Είδε κόσμο, μίλησε με τον έναν, μίλησε με τον άλλο, και αφού έπεσε με τα μούτρα στον βούρκο (όπως τον ονομάζει ο Ηλιόπουλος, όχι εγώ), τώρα θα χρεωθεί εξ ολοκλήρου την αποτυχία να κρατήσει τον ΣΥΡΙΖΑ, ή έστω ό,τι απέμεινε, ενωμένο. Γιατί το έκανε αυτό, αδυνατώ πραγματικά να καταλάβω. Να είχε τα εχέγγυα ότι θα πετύχει η παρέμβαση, να πουν όλοι, μπράβο, αρχηγέ, διέσωσες τον ΣΥΡΙΖA, θα το καταλάβαινα. Αλλά τίποτα θετικό δεν προοιωνιζόταν η προηγούμενη εβδομάδα. Μόνο γκρίνια, τοξικότητα και εκατέρωθεν βολές για το ποιος ευθύνεται για το κατάντημα του ΣΥΡΙΖΑ. Γιατί το έκανε τότε; Γιατί μπερδεύτηκε; Πραγματικά, έχω μείνει με το στόμα ανοιχτό. Τώρα θα τον βρίζουν όλοι για την αποτυχία του και θα του χρεώσουν τελικά και την ολοκληρωτική διάσπαση…

Τόσο μυαλό έχει…