Πολιτικό κόστος

Πολιτικό κόστος

Δεν ξέρω πώς το υπολογίζουν εκεί στην κυβέρνηση το πολιτικό κόστος των αποφάσεων που παίρνουν, αλλά αν κατάλαβα σωστά από τις διαρροές που κάνει το Μέγαρο Μαξίμου (τις απανωτές διαρροές δε, προκειμένου να φτιαχτεί το σχετικό «κλίμα») ο γάμος των ομόφυλων ζευγαριών που προωθεί η κυβέρνηση «έχει περιορισμένο πολιτικό κόστος».

Ωραία λοιπόν, αφού είναι «περιορισμένο» το πιθανό πολιτικό κόστος, τι τους εμποδίζει να φέρουν, αύριο-μεθαύριο το σχετικό νομοσχέδιο στη Βουλή,

Απάντηση: γιατί πολύ απλά δεν είναι «περιορισμένο». Αντίθετα υπάρχει ο φόβος ότι θα είναι εκτεταμένο. Εξού και ο Πρωθυπουργός παραχωρεί απόψε στην ΕΡΤ και στον φίλο μου τον Γιώργο Κουβαρά σχετική συνέντευξη, να εξηγήσει τα… ανεξήγητα – και φαντάζομαι, με πρώτο εκείνο της σπουδής που δείχνει η κυβέρνησή του να ψηφίσει το σχετικό νομοσχέδιο.

Τα έλεγα και προχθές. Θα τα επαναλάβω και σήμερα. Και αν θέλει, ας πει ο Πρωθυπουργός δυο πράγματα στη συνέντευξή του, απόψε: εκτός από την τεκνοθεσία (σε όλες τις εκδοχές της) των ομόφυλων ζευγαριών, υπάρχει και η υπογεννητικότητα, το μέγα εθνικό πρόβλημα, εξαιτίας της οικονομικής δυσπραγίας και των απαγορευτικών κοινωνικών συνθηκών, των ετερόφυλων ζευγαριών. Θα κάνει κάτι η κυβέρνησή του για να χτυπηθεί η υπογεννητικότητα; Κάτι ουσιαστικό, ένα ολοκληρωμένο και δελεαστικό σχέδιο, για τα νέα παιδιά; Σχέδιο, όχι σποραδικά και εν πολλοίς ασύνδετα μεταξύ τους μέτρα, που δεν έχουν κανένα αποτέλεσμα.

Φουρτούνες στη γαλάζια ΚΟ

Αν είναι ακριβές το ρεπορτάζ της χθεσινής «Καθημερινής» ότι 80-90 βουλευτές της ΝουΔου είναι αρνητικοί, έχουν επιφυλάξεις, αστερίσκους, αμφιβολίες, αμφισβητήσεις και με τον ένα ή τον άλλο τρόπο θα διαφοροποιηθούν σε σχέση με το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, νομίζω ότι το έργο του Ακη Σκέρτσου, που του ανατέθηκε από τον πρόεδρο Κυριάκο, «να τους ψήσει», φαντάζει τεράστιο. Εδώ δεν μιλάμε για πέντε ή για δέκα βουλευτές. Εδώ μιλάμε για το 55%-60% της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝουΔου. Αρα, αφού ο Πρωθυπουργός επιμένει να ψηφιστεί το συγκεκριμένο νομοσχέδιο (και μάλιστα σύντομα, ίσως και ως το τέλος Φεβρουαρίου), αυτό σημαίνει ότι ο Σκέρτσος θα πρέπει να διαθέτει κάτι από τις ικανότητες του… μάγου Χουντίνι.

Κι επειδή τον ξέρω τον άνθρωπο, δεν είναι να πεις και κανένας φαφλατάς να τους παραμυθιάσει, απορώ ειλικρινά πώς θα τα καταφέρει, εκεί που ένας άλλος «απεσταλμένος» του Πρωθυπουργού, ο οικονομικός του σύμβουλος Αλεξ Πατέλης, απέτυχε παταγωδώς τους προηγούμενους μήνες. Λίγο μετά τη συγκρότηση της κυβέρνησης τον περασμένο Ιούλιο, ξεκίνησε την προσπάθεια. Διότι το μυστικό είναι αυτό. Πριν από τον Σκέρτσο, ήταν ο Πατέλης ο οποίος είχε αναλάβει να βολιδοσκοπήσει αρχικά, και εν συνεχεία να κάμψει τις αντιρρήσεις όσων διαφωνούν με το νομοσχέδιο για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών. Και δεν τα κατάφερε. Οι αρνήσεις που εισέπραξε ήταν ασύγκριτα περισσότερες από τις καταφάσεις ή τις δηλώσεις ανοχής. Γνωστά είναι αυτά. Αρα Σκέρτσος, όπλα, μπαλάσκες, και πορεία στο άγνωστο…

Οδεύει προς την έξοδο

Ο Μάκης Βορίδης που ήταν ένας από τους πρώτους τον οποίο «ζύμωσε» (και όχι μία φορά, παρακαλώ) ο Αλεξ Πατέλης για την υπόθεση του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών, όχι μόνο δεν πείστηκε από τα επιχειρήματα του συνομιλητή του, αλλά καταπώς δείχνουν τα πράγματα, οδεύει προς την έξοδο από την κυβέρνηση. Ειδικά αν τεθεί θέμα… «υπουργικής» πειθαρχίας κατά την ψήφιση του νομοσχεδίου. Στους συνομιλητές του, μεταξύ των οποίων κάποια στιγμή προ εβδομάδων ήμουν κι εγώ, δηλώνει χωρίς περιστροφές ότι γι’ αυτόν «είναι θέμα αρχών, και δεν πρόκειται να τις παραβιάσω, για κανένα λόγο». Χθες πάλι στον ΑΝΤ1 είπε πολύ καθαρά ότι «οι θέσεις μου είναι απόψεις αρχών και κατά συνέπεια δεν μπορούν να αλλάξουν». Επίσης όλοι ξέρουν ότι δεν έχει κανένα πρόβλημα να αποχωρήσει από την κυβέρνηση – μεταξύ μας, καλό θα του κάνει. Αλλωστε, πολλά από αυτά που του είχε υποσχεθεί ο Πρωθυπουργός, όταν του ανακοίνωσε ότι θα τον ορίσει υπουργό Επικρατείας, με ειδικές αρμοδιότητες, δεν έχουν τηρηθεί. Και αυτό δεν του έχει αρέσει καθόλου. Αν λοιπόν ζοριστεί, δεν έχει κανένα πρόβλημα να μείνει εκτός κυβέρνησης και να ατενίσει με αισιοδοξία το μέλλον…

Win-win κατάσταση

Ασε που αν συμβεί αυτό, δηλαδή αποχωρήσει (ή τον αποχωρήσουν) από την κυβέρνηση, αυτομάτως ο σκληρός πυρήνας της Δεξιάς, που τώρα είναι ακέφαλος, θα αποκτήσει και ένα σημείο αναφοράς, διόλου ευκαταφρόνητο…

Επίσης και ο πρόεδρος Κυριάκος δεν πρόκειται να βάλει τα κλάματα, αν προκύψει η συγκεκριμένη εξέλιξη, ως αποτέλεσμα της «μεταρρύθμισης» (εντός πολλών εισαγωγικών) του νομοσχεδίου για τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.

Αποχωρώντας ο Βορίδης από την κυβέρνηση, δημιουργείται αυθωρεί και παραχρήμα (όπως έγραφαν παλιά οι δημοσιογράφοι για να τονίσουν την αμεσότητα μιας εξέλιξης) ένα ισχυρό ανάχωμα το οποίο θα ανακόψει τις διαρροές των ψηφοφόρων του σκληρού πυρήνα της Δεξιάς προς άλλες κατευθύνσεις.

Win-win ή και «καζάν-καζάν», που λέει και ο πρόεδρος Ερντογάν, είναι η κατάσταση, όπως και να εξελιχθεί το πράγμα. Αλλά σε κάθε περίπτωση συστήνω ανεπιφύλακτα ποπ κορν και μπίρες – έχει πολλά επεισόδια ακόμη αυτή η ιστορία…

(Οι φυσιογνωμιστές της παρέας, ας ανατρέξουν – το συστήνω – σε κάτι φωτογραφίες από το χθεσινό Υπουργικό Συμβούλιο. Ολοι είναι μες στην καλή χαρά, διότι τα πάντα όλα, πηγαίνουν πρίμα. Μόνο ένας έχει κατεβασμένα μούτρα. Σέρνονται στο πάτωμα. Βαριά κι ασήκωτα. Ναι, σωστά μαντέψατε, ο Μάκης Βορίδης…)

Το «όχι» του Κασσελάκη

Στον ΣΥΡΙΖΑ πάλι, μια φουρτούνα την έφερε η (εντελώς μιλάμε) άκυρη πρόταση της τριάδας Ραγκούσης – Ζαχαριάδης – Θεοχαρόπουλος, να στραφεί το κόμμα προς την Κεντροαριστερά, και ως πρώτο βήμα να αποχωρήσει από την ευρωομάδα της Αριστεράς και να ενταχθεί στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του Σοσιαλιστών και Δημοκρατών του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Τα πήρε σου λέει άσχημα ο πρόεδρος Στέφανος (Κασσελάκης) με το που ενημερώθηκε σχετικά, και έβαλε κάτι δικούς του, να υπενθυμίσουν ότι όταν είχε επισκεφθεί προ μηνών τις Βρυξέλλες, είχε ξεκαθαρίσει δύο πράγματα. Πρώτον, ότι το κόμμα, ο ΣΥΡΙΖΑ δηλαδή, «ανήκει στην οικογένεια του κόμματος της Ευρωπαϊκής Αριστεράς» και, δεύτερον, πως «ο ΣΥΡΙΖΑ συμμετέχει ενεργά και στηρίζει με κάθε τρόπο τις πρωτοβουλίες του Κόμματος Ευρωπαϊκής Αριστεράς του οποίου είναι ιδρυτικό μέλος». Τουτέστιν ένα ξερό «όχι» στην πρόταση της τριάδας, η οποία εδώ που τα λέμε δεν είχε και κανένα νόημα. Ποτέ δεν πηγαίνεις κάπου απρόσκλητος. Χτυπάς την πόρτα, σου ανοίγουν, λες ένα «γεια σας, ήρθα, τώρα, θέλω να γίνω ευρωσοσιαλιστής», και οι άλλοι σε υποδέχονται με ανοιχτές αγκάλες. Δεν γίνονται αυτά, και καλώς κατά τη γνώμη μου, σε επανέφερε στην πραγματικότητα ο πρόεδρος. Επίσης, όταν το κόμμα πιέζεται από τα αριστερά (ΚΚΕ, Βαρουφάκης, Πλεύση Ελευθερίας, Νέα Αριστερά), εσύ τι ακριβώς πιστεύεις ότι θα γίνει αν ανακοινωθεί ότι το κόμμα εγκαταλείπει την Αριστερά και μετακινείται δεξιότερα;