My Bloody Valentine – “m b v”

Η επιστροφή στη δισκογραφία μεγάλων συγκροτημάτων μετά από πολύχρονη απουσία φαίνεται να είναι συνηθισμένο φαινόμενο το τελευταίο διάστημα, κάτι που συχνά καταλήγει στο να επισκιάζει την ίδια την καλλιτεχνική αξία κάθε κυκλοφορίας. Οι παραγωγοί του poplie.eu συζητούν αν κάτι τέτοιο συμβαίνει στην περίπτωση των My Bloody Valentine, οι οποίοι κυκλοφόρησαν το m b v 22 ολόκληρα χρόνια μετά το θρυλικό Loveless…

[spiral] Θα πω πρώτος το αυτονόητο: Δεν πρόκειται για το αριστούργημα που όλοι λένε. Για

να είμαι ειλικρινής, δεν είμαι καν σίγουρος ότι το m b v είναι καλός δίσκος. Όσο περισσότερο το ακούω, τόσο πιο πολύ μου μοιάζει με μια δισκογραφική εκδοχή της Ελένης από το Κωσταλέξι: Κλειδωμένο για είκοσι και πλέον χρόνια στο κεφάλι, το στούντιο και τα συρτάρια του Kevin Shields, το m b v απελευθερώθηκε ταλαιπωρημένο, θολό κι εμφανώς γερασμένο, σ’ έναν κόσμο που έχει αλλάξει δραματικά από την εποχή του Loveless. Θα ήταν ίσως πιο ωφέλιμο για την ιστορία των My Bloody Valentine και πιο έντιμο απέναντι στον κόσμο που τόσα χρόνια τους περίμενε υπομονετικά, αν η κυκλοφορία αυτή είχε αποτελέσει ένα κλείσιμο λογαριασμών με το παρελθόν της μπάντας, κάτι σαν συλλογή ακυκλοφόρητων ηχογραφήσεων, κι όχι την επιστροφή της μετά βαΐων και κλάδων στη δισκογραφία. Just my two cents.

[out_of_tune] Καμένο Σάββατο απόγευμα του σωτήριου έτους 2005 … Ολυμπιακός- Κέρκυρα στην τηλεόραση. Τζιοβάνι τελευταία χρονιά στον Γάβρο. Είναι 33, με περιττά κιλά και περιφέρεται στο γήπεδο λες και είναι 66… Βαριεστημένα, νωχελικά, πιο αργός και απο το θάνατο. Μετά το 2-0, πρέπει απλώς να κινείται στο ημικύκλιο του κέντρου. Σε κάποια φάση παίρνει την μπάλα κάπου στο ύψος της μεγάλης περιοχής, με μία ντρίμπλα ξεμαρκάρεται από δύο, σουτ από τα 25 μέτρα, 3-0. Έτσι απλά… Εντάξει, πλέον δεν περιμένεις να σου αλλάξει και την κοσμοθεωρία σου για το ποδόσφαιρο, αλλά διάολε χίλιες φορές απο όλους τους Γιαννάκηδες Οκκάδες αυτής της ζωής! (Το είδος του Γιαννάκη Οκκά, είναι το είδος επιθετικού που η σχέση του με τα δίχτυα είναι ίδια με τη σχέση του Marr με τον Morrissey).

[lost.ghost] Tottenham, οι My Bloody Valentine της Premier League. Έχουν κάνει τόσες και τόσες καλές εμφανίσεις, αλλά πραγματικά ποιος θυμάται την τελευταία φορά που πραγματικά οδήγησε σε κάτι; Μια μακρά αναμονή με πολλές φρούδες ελπίδες. Αλλά αφού οι My Bloody Valentine έβγαλαν φέτος νέο δίσκο, τότε και η Tottenham σίγουρα θα τερματίσει πάνω από την Arsenal αυτή τη σεζόν. Τι θέλω να πω; Μετά από χρόνια απραξίας, οι My Bloody Valentine έβγαλαν νέο δίσκο. Ναι ΟΚ, δεν ανακάλυψαν τον τροχό, αλλά η μουσική τους δεν παύει να μας αρέσει. Κι όπως μας τα λένε στο Only Tomorrow, “Into the night we all come back to / Into the heart it’s getting hard.”

[vomvos] Όταν ένα συγκρότημα το έχεις κάποτε αγαπήσει, τότε είναι πάντα πολύ δύσκολο να ακούσεις την καινούργια του κυκλοφορία χωρίς προκατάληψη. Πόσο μάλλον όταν έχει περάσει μία ολόκληρη γενιά από την προηγούμενη κυκλοφορία. Όταν μία μπάντα ανακοινώνει συνεχώς ότι θα κυκλοφορήσει κάτι, διαρρέει φήμες και αργεί πάρα πολύ να το κάνει, συνήθως το τελικό αποτέλεσμα είναι κακό και σίγουρα ετεροχρονισμένο. O Beck σε μία αντίστοιχη στιγμή είχε πει σε συνέντευξή του: “Ξεκίνησα έναν δίσκο, σε μεγάλο μέρος τον ηχογράφησα και προσπαθώ να ξεκλέψω κάποιο χρόνο από όλη τη δουλειά που έχω στην παραγωγή αυτό το διάστημα για να ολοκληρώσω αυτή τη δουλειά πριν αυτή γίνει απλώς απομεινάρι μιας χαμένης εποχής”. Δεν τον άκουσες τον Beck φίλε Kevin! Δεν ξέρω πότε ηχογραφήθηκε το m b v αλλά σίγουρα όλα αυτά τα χρόνια ο Shields κάτι τέτοιο είχε στο νου του. Και ναι τα κατάφερε μια χαρά να είναι μία συνεπής συνέχεια στο Loveless. Συνεπής σίγουρα, εμπνευσμένη όμως όχι. Ανέμπνευστη, σαν τον τίτλο, m b v.

[oksikemia] Σαν λάτρης της φόρμας στη μουσική, δεν μπορώ παρά να αναγνωρίσω στον Kevin Shields το πόσο ωραίες μελωδίες δημιουργεί μέσα από το θόρυβο. Από την άλλη, σαν οπαδός της εξέλιξης (στη μουσική), απογοητεύομαι λίγο με το γερασμένο ήχο που λέει και ο spiral. Τα τελευταία χρόνια ωστόσο, έχω καταλήξει ότι το σημαντικότερο κριτήριο μου για την αξιολόγηση της μουσικής είναι το πώς με κάνει να αισθάνομαι η κάθε ακρόαση. Με το m b v πέρασα πολύ καλά, τραγούδια σαν το New You δεν γράφονται συχνά. Ανεπιφύλακτα η δική μου ετυμηγορία είναι Download This.

[vomvos] Και για εμένα (and judge for yourself).

[zeugolator] Οι My Bloody Valentine αποτελούν για το χώρο του Shoegaze/Noise Pop ότι μετέπειτα οι Godspeed You! Black Emperor (για τους οποίους προηγήθηκε debate) για το Post Rock. Οι οπαδοί τους πάντα θα προσμονούν ν’ ακούσουν νέες κυκλοφορίες, νέα τραγούδια, όσα χρόνια και να μεσολαβήσουν από τις προηγούμενες δουλειές τους, σαν ναρκομανείς που αγωνιούν πότε θα σουτάρουν την επόμενη δόση τους. Σίγουρα το m b v δεν θα αφήσει το στίγμα που άφησε το Loveless, δεν θα επηρεάσει πληθώρα συγκροτημάτων όπως ο προκάτοχός του, δεν θα γίνει ποτέ ο καλύτερος δίσκος των My Bloody Valentine. Ε και; Διάολε, τόσο υπέροχη, γλυκιά, ζεστή φασαρία μόνο από τα χεράκια του Kevin Shields μπορείς ν’ ακούσεις. Download this (and thank me later).

[inverted_a] Από την πρώτη στιγμή που άκουσα ότι οι My Bloody Valentine κυκλοφόρησαν τελικά ένα καινούργιο δίσκο, δεν είχα αμφιβολίες σχετικά με την ποιότητά του. Αν δεν ήταν άνω του μέσου όρου των δίσκων του είδους που κυκλοφορούν σήμερα, λογικά δεν θα κυκλοφορούσε ποτέ. Το ερώτημα όμως στην περίπτωσή τους δεν είναι αν το m b v έχει ή όχι περιεχόμενο, αλλά αν δείχνει κάποια κατεύθυνση. Και για να θέσω το πρόβλημα διαφορετικά (τη στιγμή που δύσκολα το λέει η καρδιά κανενός να απορρίψει το δίσκο εξαιτίας αυτού), το ερώτημα δεν είναι αν το m b v είναι καλός δίσκος, αλλά αν έπρεπε να κυκλοφορήσει.

Poplie suggests: Download This / Do Not Download This

www.poplie.eu