My Brightest Diamond – “All Things Will Unwind”

Απ’ τη φύση του, ο άνθρωπος νοιώθει ανασφάλεια σε κάθε ενδεχόμενο εγκατάλειψης της εστίας του προς χάριν μιας άλλης, που ίσως και να μη σταθεί ποτέ στο βιωματικό επίπεδο της εκάστοτε παρούσας. Τουλάχιστον αρχικά, στις πρώτες φευγάτες εικόνες και σκέψεις που του καρφώνονται στο μυαλό. Αυτή η συναισθηματική κατάσταση μπορεί εύστοχα να αποτελέσει ευθεία παραπομπή στην αντίστοιχη των μουσικών που αποφεύγουν να χαράξουν ένα καινούργιο μονοπάτι για τους ίδιους, μετοικίζοντας σε διαφορετικά δημιουργικά τοπία.

Για τη Shara Worden, με το καταλληλότερο για την περίστασή της ψευδώνυμο My Brightest

Diamond, ο νέος – τρίτος εν σειρά δίσκος της σημάνει τη σχεδόν καθολική παραμονή στο σύνολο των κεκτημένων της. Η Worden αισθάνεται την οικειότητα που απαιτεί, προτάσσοντας τη θαλπωρή, τις ραγισματιές και την ονειροπόλα ευαισθησία της χροιάς της.  Στο All Things Will Unwind εξακολουθεί να σπαράζει συθέμελα, έχοντας ως άξιους συμπαραστάτες έγχορδα και πνευστά που “ψυχορραγούν”. Δεν ξεχνά, εντούτοις, να αισιοδοξεί και να φυλάει το καλύτερο μειδίαμα και το ακαταμάχητο σκέρτσο για τα τραγούδια της.

Η αιθεροβατούσα κλασικίζουσα ποπ της σχηματοποιεί τα κεφάλαια του καινούργιου δράματος που βρίσκει πάραυτα λύτρωση με ποικίλους τρόπους και ενίοτε καταλήγει σε ευτυχισμένη έκβαση. Όταν, δε, την αφουγκράζεσαι να ξεσπά εσωτερικά, παρατηρείς το εύθραυστο σκηνικό να παίρνει άρδην μια αλλιώτικη πιο δυναμιτιστική τροπή. Κάπου εκεί ξεπροβάλλουν οι πνευστές και έγχορδες εξάρσεις του “Reaching through to the otherside”. Αυτή την εικόνα την αποζητάς κι αλλού στο ηχογράφημα, αλλά δεν την ξανασυναντάς παρά ελάχιστα.

Τα ονόματα της Shara Worden και του Antony Hegarty (των Anthony & The Johnsons φυσικά) μπορούν να παρατίθενται συγκριτικά, μιας και περισσότερο από κάθε άλλον υψίφωνο ερμηνευτή των τελευταίων ετών, δοκίμασαν και κατόρθωσαν να συγκεράσουν θεσπέσια τη μοντέρνα οπτική της κλασσικής μουσικής και τη soul αβρότητα, η οποία έσφυζε στις καταθέσεις της Nina Simone. Η Shara, όμως, ενδέχεται να μην αποκτήσει ποτέ τη δημοτικότητα και να γευτεί ανάλογη αναγνωρισιμότητα με αυτή του Antony Hegarty, αλλά η μικρή μα ανοδική πορεία της αποδεικνύει ότι σε διάρκεια και αίσθηση μέτρου επικρατεί κατά κράτος του Antony, ο οποίος δεν έχει την πρώτη και απώλεσε το δεύτερο εξαιτίας των καινοφανών υπερβολών στις οποίες υπέκυψε.

Πίσω στο υλικό του άλμπουμ, αστράφτουν μοναδικά σε κάθε επανάληψη το νουάρ εμβατήριο του “Be brave”, η μεταμοντέρνα αποτύπωση της ιρλανδικής folk του “Everything is in line”, η swing σπιρτάδα του “High low middle”. Ενώ μονοσήμαντες και με ευδιάκριτη εξέλιξη στιγμές όπως αυτές των “I have never loved someone” και “In the beginning” διακόπτουν την ροή του δίσκου. Κι εκείνη η πηχτή κάπνα των καμπαρέ γιατί εμφανίζεται μόνο στο “She does not brave the war”;

Στις έως τώρα δισκογραφικές της κινήσεις επέλεξε ακόμη και στη διάρκεια ενός δίσκου να εκτεθεί σε περισσότερα ηχητικά πεδία. Στο All Things Will Unwind, εμμένει στην ανάπτυξη των συνθέσεων μέσα α