The Walkabouts & Burgundy Grapes @ AN Club

09:12 1/2/2012 - Πηγή: Mixtape

Το ρητό που λέει ότι οι παλιές αγάπες δύσκολα πεθαίνουν φυσικά το ξέρετε. Να λοιπόν που αυτό για μία ακόμη φορά επαληθεύεται και με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.

Η επιστροφή των πολυαγαπημένων μας Walkabouts χρίστηκε με απόλυτη επιτυχία, αφού και το τελευταίο εισιτήριο για την εμφάνιση τους στο Κύτταρο έφυγε νωρίς το πρωί του Σαββάτου, αφήνοντας ένα μεγάλο αριθμό φίλων της μπάντας να ψάχνει απεγνωσμένα τρόπο να μπεί μέσα.

Σε μία περίοδο που τα live πάνε το ένα μετά το άλλο άπατα ή και ακυρώνονται λόγω χαμηλής προπώλησης (βλ. The Answer), είναι πολύ ενθαρυντικό να βλέπει κανείς ότι υπάρχει ακόμα αρκετός κόσμος που έχει την διάθεση να στηρίξει την μουσική που αγαπάει παρά την άθλια οικονική κατάσταση που επικρατεί.

Δυστυχώς εμείς εδώ στην Αθήνα δεν είχαμε την ευκαιρία να απολαύσουμε το side project της Terri Moeller, drummer των Walkabouts, ονόματι Terri Tarantula όπως οι τυχεροί φίλοι μας στην Θεσσαλονίκη. Αντί αυτού, την συναυλία άνοιξε το Αθηναϊκό σχήμα των Burgundy Grapes ύστερα από πρόσκληση των ίδιων των Walkabouts, και το οποίο μας κράτησε συντροφιά με τον πανέμορφο instrumental, ambient folk ήχο του για 45 περίπου λεπτά. Το δίδυμο των Γιώργου Κολυβά και Αλέξανδρου Μιαούλη μετατράπηκε σε τετραμελής μπάντα για αυτή την εμφάνιση με την συνοδεία 2 ακόμη session μουσικών, ενώ η διασκευή τους στο ‘Hallelujah’ του Leonard Cohen συνοδεύτηκε επιίσης και από γυναικεία φωνητικά, τα οποία όμως τελικά φάνηκε να διχάζουν το μεγαλύτερο μέρος του κοινού.

Φυσικά δεν τίθεται συζήτηση ότι οι Walkabouts αξίζουν και ένα και δύο και δέκα και εκατό sold out. Στις πάμπολες εμφανίσεις τους στην χώρα μας έχουν αποδείξει επανειλημμένως ότι είναι ένα από τα πιο γνήσια, αυθεντικά, ειλικρινή και αξιοσέβαστα σχήματα που έχουν υπάρξει ποτέ. Φτάνει να τους δεις ζωντανά μία και μόνη φορά για να τους λατρέψεις για μία ολόκληρη ζωή. Μπορεί να ακουστώ υπερβολικός, αλλά θεωρώ ότι δεν έχει υπάρξει ουδέποτε όχι απλά κακό αλλά ούτε καν μέτριο live των Walkabouts. Στο μυαλό μου κάτι τέτοιο απλά δεν υφίσταται. Κολλήματα θα μου πείτε. Ίσως. Αν ρωτήσετε όμως έστω και ένα από τα 700 άτομα που βρέθηκαν το Σάββατο το βράδυ στο κατάμεστο Κύτταρο θα λάβετε την ίδια ακριβώς απάντηση: η εμφάνιση τους ήταν απλά εξωπραγματική!

Το γεγονός ότι είχαν περάσει 6 ολόκληρα χρόνια από την προηγούμενη (επίσημη) περιοδεία τους, στα πλαίσια της κυκλοφορίας του Acetylene, αλλά και το ότι η Αθήνα ήταν η τελευταία στάση μίας εξοντωτικής Ευρωπαϊκής περιοδείας τρεισήμισι εβδομάδων, μπορεί να έκανε πολλούς να περιμένουν ότι τα πράγματα θα ήταν κάπως πεσμένα. Αμ, δέ! Από το πρώτο δευτερόλεπτο που βρέθηκαν στην σκηνή φάνηκε ότι ολόκληρη η μπάντα ήταν σε εκπληκτική φόρμα, εκπέμποντας μία απίστευτη ενέργεια που σε συνδιασμό με το περίσσιο πάθος τους και τo ατελείωτo good-feeling που κυριαρχούσε, τόσο από μεριάς του κοινού όσο και από τους ίδιους, προσέδιδε αυτομάτως -αλλά και εντελώς αβίαστα- έναν αέρα γιορτής στην όλη βραδιά. Μας έλειψαν και ήταν εμφανές ότι τους λείψαμε και εμείς.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο >>

Keywords