Wonky Doll and the Echo @ Six D.O.G.S.

Ήταν Δεκέμβριος του ’11 όταν είδα για πρώτη φορά τους Wonky Doll and the Echo να ανοίγουν ως support την συναυλία των Clan of Xymox στο Κύτταρο και ακόμα θυμάμαι την τρομερή εντύπωση που μου είχαν κάνει τότε, με αυτόν τον απίστευτα γνώριμο αλλά πανέμορφα μαγευτικό ήχο τους, με τον οποίο τόσο εύκολα είχαν καταφέρει να κερδίσουν τις εντυπώσεις όλων μας. Εκείνο το βράδυ οι

Αθηναίοι όχι απλώς είχαν αποδειχθεί ανώτεροι των προσδοκιών, αλλά, μετά και την μάλλον απογοητευτική εμφάνιση των κατά τ’άλλα πολυαγαπημένων Ολλανδών, είχαν αναδειχθεί περίτρανα και ως οι σωτήρες ολόκληρης της βραδιάς.

Έναν σχεδόν χρόνο, μερικά ακόμα live και ένα full length μετά, οι Wonky Doll and the Echo έχουν πλέον εδραιωθεί στις συνειδήσεις των ντόπιων μουσικόφιλων και έχουν καταφέρει να βρούν το κοινό τους. Τρανή απόδειξη τούτου είναι και το γεγονός ότι, παρότι λάμβανε χώρα μεσοβδόμαδα, ήταν πολύς τελικά ο κόσμος εκείνος που βρέθηκε στο Six D.O.G.S. για να παρακολουθήσει την επίσημη παρουσίαση του πρώτου τους ολοκληρωμένου album.

Βαθύτατα επηρεασμένοι από τον New Wave ήχο των περασμένων δεκαετιών, οι Wonky Doll and the Echo ακούγονται σαν και έχουν βγεί κατευθείαν μέσα από τα αρχεία της Factory Records, λές και πρόκειται για ένα καλά κρυμμένο μυστικό που μόλις ανακαλύφθηκε σε κάποιο ξεχασμένο συρτάρι της θρυλικής εταιρίας. Τόσο η συγκροτημένη, ατμοσφαιρική μουσική τους όσο και η λιτή, διακριτική σκηνική τους παρουσία παραπέμπουν κατευθείαν στα σκοτεινά, μεταπάνκ και ενίοτε νεορομαντικά μονοπάτια των early 80’s, κάτι που υπό άλλες συνθήκες θα έφτανε από μόνο του για να συγκινήσει όλους εκείνους που αγάπησαν και έζησαν τον ήχο αυτό και που σπάνια πλέον θα καταφέρει να βρεί κανείς ανάμεσα στο ατελείωτο συρφετό των σημερινών alternative/indie κυκλοφοριών. Αυτό όμως εντέλει που επιτυγχάνουν οι Wonky Doll και που τους κάνει να κερδίζουν το στοίχημα είναι ότι παρά τον φαινομενικά παλιομοδίτικο ήχο που υπηρετούν εξακολουθούν να ακούγονται σύγχρονοι, αποφεύγοντας την παγίδα στην οποία πέφτουν πολλοί συνάδελφοι τους, όπου στην προσπάθεια τους να ακουστούν ρετρό καταλήγουν τελικά να ακούγονται παρωχημένοι. Οι Αθηναίοι δεν είναι ρετρό, ούτε και θέλουν να γίνουν. Αντίθετα, παρουσιάζονται ως ένα αναπόσπαστο κομμάτι της φυσικής μετεξέλιξης του νεοκυματικού ρεύματος, διατηρώντας τόσο την γνησιότητα όσο και την αισθητική του συγκεκριμένου είδους, εμπλουτίζοντας τα ταυτόχρονα με μία σύγχρονη ματιά που όμως σέβεται το υπόβαθρο πάνω στο οποίο είναι χτισμένο το όραμα της μπάντας και φροντίζει να μην το επισκιάζει.

Την Τετάρτη που μας πέρασε είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε ζωντανά και τα εννέα κομμάτια του εξαιρετικού ‘Pleasant Thoughts’, μαζί με τρία (αν θυμάμαι καλά) καινούρια, ακυκλοφόρητα μέχρι στιγμής τραγούδια, αλλά και μία διασκευή στο πανέμορφο ‘In Your Heart’ των A Place To Bury Strangers. Μέσα σε μία αφάνταστα φιλική, ζεστή ατμόσφαιρα. Και σημειωτέον, με έναν από τους καλύτερους ήχους που έχουμε ακούσει ποτέ στο στενό της Αβραμιώτου!

Να είναι άραγε τυχαίο ότι