Συνέντευξη: Μαρία Ξυλούρη

Παράλληλα με την ανάγνωση το μυαλό γεννά υποθέσεις αλλά και βεβαιότητες για όσα λέγονται στις σελίδες αλλά κυρίως για όλα εκείνα που κρύβονται από πίσω. Ο συγγραφέας είναι ο μοναδικός που μπορεί να δώσει κάποιες απαντήσεις, να επιβεβαιώσει ή να διαψεύσει. Η Μαρία Ξυλούρη γεννήθηκε στις 12 Μαρτίου του 1983 στην Κρήτη. Σπούδασε ψυχολογία. Σήμερα ζει στην Αθήνα και εργάζεται ως κειμενογράφος. Το πρώτο της μυθιστόρημα, “Rewind” (Καλέντης, 2009),

ήταν υποψήφιο για το βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου συγγραφέα του περιοδικού “Διαβάζω” το 2010. Δεύτερό της μυθιστόρημα το “Πώς τελειώνει ο κόσμος” (Καλέντης, 2012). Τον Δεκέμβριο του 2011 τιμήθηκε με μία από τις τρεις υποτροφίες συγγραφής που απονεμήθηκαν κατά τη διάρκεια του 1ου Φεστιβάλ Νέων Λογοτεχνών, που διοργάνωσε το ΕΚΕΒΙ. Το προσωπικό της ιστολόγιο είναι το “Δωμάτιο Πανικού“.

Την ανάγνωση του Rewind ακολούθησε το Πώς τελειώνει ο κόσμος. Η επιθυμία να “ανακρίνω” τη Μαρία Ξυλούρη οξύνθηκε. Της το ζήτησα, εκείνη δέχτηκε και ιδού το αποτέλεσμα!

Αν και γεννημένη το 1983, έχεις ήδη στο ενεργητικό σου δύο μυθιστορήματα. Ακούγεται εντυπωσιακό…

Πολλοί συνομήλικοί μου έχουν στο ενεργητικό τους ένα, δύο, ίσως και περισσότερα βιβλία – οπότε όχι, δεν το βρίσκω και πολύ εντυπωσιακό. Πριν από μερικές μέρες ανακάλυψα στο τουίτερ ένα δωδεκάχρονο κορίτσι, από τις ΗΠΑ, αν θυμάμαι καλά, που έχει ήδη εκδώσει (αυτοεκδώσει, για να είμαι ακριβής) το πρώτο μέρος μιας σειράς φάνταζι. Αυτό είναι μάλλον εντυπωσιακότερο. (Πάντως, μου φαίνεται απίθανο να είναι όντως καλή σε αυτήν την ηλικία.)

Συνάντησες δυσκολίες στην αναζήτηση εκδοτικού οίκου για το πρώτο σου βιβλίο;

Το Rewind εκδόθηκε από τον πρώτο και μοναδικό εκδότη στον οποίο το έστειλα, πράγμα που απ’ όσο ξέρω είναι μάλλον σπάνιο.

Θεωρείς ότι οι σπουδές σου στην ψυχολογία επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο πλάθεις τους χαρακτήρες σου και το πώς αυτοί δρουν;

Ένας από τους λόγους που διάλεξα την ψυχολογία ήταν ακριβώς αυτός: ήλπιζα (παιδιάστικα) ότι θα με βοηθούσε στο να στήσω ολοκληρωμένους, πειστικούς χαρακτήρες.

Έχω ξαναπεί ότι δεν θέλω να βλέπω τους ήρωές μου σαν λίστα συμπτωμάτων ή κλινικές περιπτώσεις. Δεν έχω δίπλα μου ανοιχτό το DSM να τσεκάρω συμπτώματα, δεν ξεκινάω έχοντας στο μυαλό μου μια ψυχοπαθολογία που θέλω να καταγράψω. Εξάλλου, δεδομένου ότι δεν ασκώ το επάγγελμα -γι’ αυτό και δεν δηλώνω ψυχολόγος-, μου λείπει και η τριβή, η εμπειρία που θα μου επέτρεπε να το κάνω σωστά. Οπότε, θα έλεγα ότι οι σπουδές δεν έχουν περισσότερη επίδραση στο γραπτό απ’ ό,τι όλα τα υπόλοιπα – διαβάσματα, ακούσματα, εμπειρίες κ.λπ.

Η αίσθηση που μου άφησε η ανάγνωση των δύο βιβλίων σου είναι πως πίσω τους κρύβονται πολλά τετράδια γεμάτα με σημειώσεις και προσχέδια. Ανταποκρίνεται αυτή μου η αίσθηση στην πραγματικότητα;

Γενικά ξεκινάω πάντα από το χειρόγραφο, η δακτυλογράφηση έρχεται δεύτερη. Το να ξεκινήσω απευθείας στον υπολογιστή με δυσκολεύει πολύ.

Μόνο για την τελευταία εκδοχή του Πώς τελειώνει ο κόσμος (δεν μετράω