Το ξέσπασμα των Rootless Root

H ψυχή των Rootless Root, το χορευτικό ζευγάρι Λίντα Καπετανέα και Josef Fruček, μας μίλησαν για το ξέσπασμά τους στη σκηνή. Ή, αλλιώς, για το Kireru τους.

Κάπου πριν δύο χρόνια, μια παράσταση με τον περίεργο τίτλο UNA- Unknown Negative Activity με καθήλωσε στην καρέκλα. Ένιωσα κάτι σαν ηλεκτρικό ρεύμα να με διαπερνάει. Είχα εντυπωσιαστεί από τη σκηνική δύναμη και το πάθος εκείνων των εντυπωσιακών χορευτών, της Λίντας Καπετανέα και του Josef Fruček και με είχε μαγέψει ένα ελαφίσιο πλάσμα, το  κοριτσάκι που χόρευε μαζί τους. Με αυτή τη γεύση και ανάμνηση οδηγήθηκα στα καμαρίνια της Στέγης Γραμμάτων και Τεχνών για να συναντήσω από κοντά το ζευγάρι, αυτή τη φορά για τη νέα τους δουλειά με τίτλο Kireru, λίγο πριν έρθει στον κόσμο το δεύτερο παιδί τους.

Ομολογώ ότι η συνέντευξη αυτή με δυσκόλεψε αρκετά στην απομαγνητοφώνησή της. Γίνονται πολύπλοκες οι κουβέντες, όταν οι συζητητές τους είναι άνθρωποι ταλαντούχοι και παθιασμένοι, όταν οι γλώσσες είναι παραπάνω από μια, όταν έχεις απέναντι σου καλλιτέχνες με  εκρηκτικό χιούμορ και ελεύθερη γλώσσα, όταν μιλάς με τη Λίντα Καπετανέα και τον Josef Fruček, κατά κόσμον Rootless Root.

Τι  αντιπροσωπεύει το Kireru για εσάς;

Είναι μια νέα λέξη στα ιαπωνικά, εμφανίζεται σχεδόν τα 20 τελευταία χρόνια. Αναφέρεται κριτικά στην κοινωνία και στη σύγχρονη κουλτούρα. Έχει να κάνει με το φόνο, επίσης, και τη λέξη Αmok που είναι φιλιππινέζικη. Αλλά η σημασία της δεν είναι τόσο η προέλευση της όσο το νόημα της. Είναι η ξαφνική απώλεια της λογικής, το ξέσπασμα. Οι άνθρωποι κρατάνε τόσα πολλά μέσα τους που δεν μπορούν να εκφραστούν. Ασχολούμαστε με αυτό το θέμα από την αρχή της δουλειάς μας, οι τίτλοι αλλάζουν. Η Ευρωπαϊκή Ένωση πήρε το Νόμπελ Ειρήνης. Τι υπεροψία, τι προσβολή για τον υπόλοιπο κόσμο! Η ανθρώπινη φύση είναι ούτως ή άλλως βίαιη, αλλά είναι γενετικά προσχεδιασμένη, όχι προαποφασισμένη. Το περιβάλλον, όμως, είναι αυτό που βγάζει προς τα έξω συγκεκριμένους τύπους συμπεριφοράς. Αν το περιβάλλον προωθεί την ισότητα τότε ζούμε όλοι μαζί ευτυχισμένοι. Μοιραζόμαστε τη γνώση, μοιραζόμαστε την τροφή. Αλλά, ζούμε στην πιο εγωιστική κοινωνία.

Άρα, θεωρείτε φυσική εξέλιξη τις εικόνες που ζούμε στην Ελλάδα σήμερα;

Ναι, ζούσαμε πάνω από τις οικονομικές δυνατότητες μας, ζούσαμε μέσα σε μια φούσκα. Ταξιδεύουμε πολύ στον κόσμο και βλέπουμε ότι το ίδιο συμβαίνει και σε άλλες χώρες από καιρό, απλά τώρα ήρθε και εδώ.

Η οικονομική κρίση χτυπάει την τέχνη;

Ασφαλώς και παντού. Αφού πιστεύουν ότι η τέχνη δεν είναι απαραίτητη, την κόβουν. Αυτό που συγκροτεί ένα έθνος είναι η κουλτούρα του και ας ελπίσουμε ότι αυτή δεν είναι μόνο το Πάσχα. Πρέπει να κατανοήσουμε ποιά είναι η σύγχρονη κουλτούρα της Ελλάδας, ποιά είναι η ταυτότητα της και αυτή δεν είναι μόνο ο τουρισμός της. Γιατί αλίμονο, αν είναι μόνο αυτό.

Πώς καταφέρνετε εσείς να προσαρμοστείτε;

Προσπαθούμε. Βέβαια είναι πολύ πιο δύσκολο γιατί το πρώτο πράγμα που μας ενδιαφέρει είναι να πληρώνονται οι συνεργάτες μας. Δεν είμα