Nemezis: Mysterious Journey III | Review

Τα μέσα των 90s ήταν η περίοδος που μεσουράνησε το Myst, και όπως με κάθε trend στη βιομηχανία του gaming, έτσι και με αυτό, ήταν αναπόφευκτο να γεμίσουμε με ντουζίνες από Myst clones. Όλα ήθελαν να γίνουν Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη, και πολλά έφαγαν τα μούτρα τους, αλλά ευτυχώς υπήρχαν και αρκετά που το πάλεψαν γενναία και κατάφεραν να μας δώσουν μοναδικές εμπειρίες. Ένα από τα πιο γνωστά εξ αυτών ήταν και το Schizm: Mysterious Journey της πολωνικής Detalion (η οποία είναι υπεύθυνη και για το Nemezis: Mysterious

Journey III), ένας τίτλος που ήταν ίσως ό,τι κοντινότερο είχαμε δει ως τότε σε Myst από άλλο δημιουργό, με εξίσου μοναδικά εξωγήινο κόσμο, ιδιαίτερη γραφή από τον γνωστό συγγραφέα Terry Dowling, αλλά και γρίφους υψηλότατης και σαδιστικότατης δυσκολίας.

Αν και φυσικά δε ήταν δυνατό να χτυπήσει σε πωλήσεις το Myst III: Exile, που είχε κυκλοφορήσει την ίδια περίοδο, η εμπορική αλλά και κριτική επιτυχία του ήταν πολύ υψηλή για ένα νέο franchise, και ένα αρκετά ενδιαφέρον sequel ακολούθησε λίγα χρόνια μετά, στο ίδιο σύμπαν αλλά με άλλη ιστορία και λίγο διαφορετική συμπεριφορά στα puzzles.

Και μετά, το χάος. Η Detalion έκλεισε και δεν έκλεισε, κάνοντας διάφορες μικρές υπό-ομάδες με διαφορετικά ονόματα, που ασχολήθηκαν από σχεδιασμό design επίπλων μέχρι και support άλλων δημιουργών (όπως είναι η CD Projekt), φτάνοντας μία εξ αυτών των ομάδων να εξαγοραστεί και να γίνει η σημερινή CI Games των Lords of the Fallen, Art of Murder και Sniper: Ghost Warrior. Μέσα από τη στάχτη και τον μπλεγμένο βούρκο των τελευταίων 16 ετών, ήταν λοιπόν μεγάλη η έκπληξη του adventure κοινού όταν τμήμα της αρχικής εταιρίας στήθηκε εκ νέου, με στόχο μάλιστα να δώσει στο κοινό ένα νέο sequel στο Schizm.

Και ενώ μπορεί κάποιο μπλέξιμο στα δικαιώματα να εμπόδισε τη νέα Detaion να κάνει χρήση του ονόματος “Schizm” στον τίτλο του παιχνιδιού, και το όνομα του πλανήτη του παιχνιδιού να είναι πλέον Regilus και όχι Argilus, αλλά στην ουσία μιλάμε ξεκάθαρα για το Schizm 3, τουλάχιστον στα χαρτιά. Στη πράξη όμως; Όπως είπαμε πιο πάνω, η ιστορία του παιχνιδιού εξελίσσεται στον πλανήτη Regilus, όπου τα αδέρφια Amia και Bogard βρίσκουν τους εαυτούς τους αποκλεισμένους, έχοντας πιστέψει μια ψεύτικη διαφήμιση για ονειρικές διακοπές σε αυτό τον πλανήτη.

Από την πρώτη στιγμή οι χαρακτήρες χωρίζονται και δίχως να έχουν την παραμικρή ιδέα για το τι τους συμβαίνει, θα περάσουν το μεγαλύτερο τμήμα του παιχνιδιού προσπαθώντας να ξαναβρεθούν, και εν συνεχεία να βρουν τρόπο έτσι ώστε να επιστρέψουν στη Γη. Από αυτή και μόνο τη μικρή ανάλυση, μπορεί να καταλάβει ο παίκτης ότι αυτή τη φορά η ιστορία είναι σημαντικά πιο μαζεμένη και προσωπική απ’ ό,τι στους προηγούμενους τίτλους.

Και ενώ στα προηγούμενα παιχνίδια της σειράς, η ανακάλυψη εξωγήινων πολιτισμών, κουλτούρας και ανθρώπων ήταν βασικό στοιχείο του κόσμου τους, στο Nemezis: Mysterious Journey III η ιστορία σχεδόν περιορίζεται σε ένα ανθρώπινο, περίεργο δημιούργημα με λιγότερο ενδιαφέρον, βάθος ή συνοχή. Σημαντικό ρόλο σε αυτό σίγουρα παίζει και η απουσία του Terry Dowling από τη συγγραφή, καθώς από το στήσιμο κόσμου μέχρι και τη γραφή των διαλόγων η διαφορά στην ποιότητα είναι μεγάλη και, εν τέλει, το αποτέλεσμα είναι κάτι που μάλλον θα ξεχαστεί γρήγορα και λίγο βοηθάει στην πρόοδο του τίτλου.

Βέβαια μιλάμε για Schizm τίτλο, οπότε η πρόοδος πάντα θα είναι αρκετά αργή καθώς η σειρά συνεχίζει για άλλη μια φορά να είναι στημένη πάνω σε πολλά και ιδιαίτερα περίπλοκα puzzles. Εδώ είναι σημαντικό να κάνουμε έναν διαχωρισμό ανάμεσα στα δύο βασικά είδη μηχανικών γρίφων που συναντάμε σε τέτοια παιχνίδια. Ο ένας είναι στημένος με τη λογική των hints, με το παιχνίδι να έχει στο περιβάλλον του διάφορα μυστικά (π.χ. μια τοιχογραφία ή έναν χαμένο πάπυρο) που δίνουν ψήγματα πληροφορίας για το πώς μπορεί να λυθεί ένας γρίφος έτσι ώστε να ανοίξει μία πόρτα, να έρθει ένα ασανσέρ κ.λπ.

Ο άλλος τύπος είναι στημένος εντελώς μηχανικά, και απαιτεί από τον παίκτη να δοκιμάσει πολλούς συνδυασμούς έτσι ώστε να βρει την φόρμουλα πίσω από το στήσιμο (ο κύβος του rubic, εικονογραφικά sliders κ.λπ.). Το πρώτο παιχνίδι της σειράς ήταν κυρίως της πρώτης κατηγορίας, με λίγα τμήματα της δεύτερης (όπως και τα περισσότερα Myst), με τον δεύτερο να βρίσκεται κάπου στη μέση. Το Nemezis: Mysterious Journey III λοιπόν, πάει στην τρίτη λύση και το μεγαλύτερο τμήμα του παιχνιδιού βασίζεται κυρίως σε γρίφους μηχανικής λογικής.

Αυτό δεν είναι κάτι απαραίτητα κακό ή καλό, εξαρτάται πάρα πολύ από το puzzle type στυλ που αγαπάει ένας παίκτης. Αν δηλαδή περιμένατε έναν τίτλο με εξερεύνηση και κατανόηση του κόσμου και του περιβάλλοντος, τότε ξεκάθαρα αυτό δεν είναι το παιχνίδι για εσάς και πιθανά να βλαστημήσετε την ώρα και τη στιγμή που ακουμπήσατε αυτό, αλλά και το moon logic των γρίφων του. Αν όμως από την άλλη προτιμάτε τα εντελώς καθαρά μηχανικά puzzles σε παιχνίδια (μοντέρνες αναφορές θα μπορούσαν να είναι το The Talos Principle ή το Witness, αλλά σε πολύ πιο περίπλοκους μηχανισμούς), τότε το Nemezis έχει αρκετό υλικό για να σπάτε για ώρες το κεφάλι σας.

Και πλην ενός ενοχλητικά μακροσκελούς γρίφου στη μέση του παιχνιδιού με κάτι σφαίρες, οι περισσότεροι εξ αυτών θα σας ζορίσουν πολύ μεν, αλλά μπορούν να λυθούν αν κάτσει κανείς και καταλάβει ακριβώς πώς δουλεύουν όλα τα κινούμενα τμήματα (αλλά και βρει σίγουρα όλους τους λεβιέδες και τα κουμπιά μέσα στον χάρτη). Και αν παίζετε στο normal mode, το παιχνίδι θα προσφέρει και ορισμένα hints κάθε τόσο, έτσι ώστε να σας κατευθύνει στη λογική της λύσης (στο hard mode τα hints απουσιάζουν εντελώς).

Δεν θα λέγαμε πως υπάρχει κάτι πραγματικά συγκλονιστικό στον σχεδιασμό τους βέβαια, και η αλλαγή σε ύφος για τη σειρά βγάζει μάτι (πηγαίνεις από γρίφους αρχαίων πολιτισμών με κάποια λογική, σε γρίφους που έχουν σχεδιαστεί από άνθρωπο για να σε δοκιμάσει σαν πειραματόζωο) αλλά ξαναλέμε ότι επαφίεται απολύτως στο προσωπικό γούστο του καθενός το πώς θα τα αντιμετωπίσει αυτά.

Από την άλλη, ο οπτικός τομέας του τίτλου είναι άκρως ικανοποιητικός για μια indie κυκλοφορία, και παρόλο που δεν φτάνει το επίπεδο του Obduction της Cyan, η ποιότητα είναι αρκετά υψηλή και ο σχεδιασμός των τοπίων και των περιοχών είναι ως επί το πλείστον υπέροχα, συνδυάζοντας με έναν ιδιαίτερο τρόπο τον εξωγήινο μινιμαλισμό των προηγούμενων τίτλων μαζί με μια ανθρώπινη, steampunk αισθητική, οδηγώντας τη σειρά σε νέα μονοπάτια.

Ο ηχητικός τομέας, από την άλλη, έχει τεράστια περιθώρια βελτίωσης. Η μουσική και οι περιβαλλοντικοί ήχοι είναι ικανοποιητικά για παιχνίδι του είδους, αλλά το voice acting είναι από τα χειρότερα και πιο ξύλινα που έχουμε ακούσει τα τελευταία χρόνια, με τους ηθοποιούς να είναι σαν να ηχογράφησαν μικροδιαλέξεις στο σαλόνι τους και τις έστειλαν στους δημιουργούς για να τις περάσουν εντός του τίτλου, με μηδενική ουσιαστική σύνδεση μεταξύ των χαρακτήρων, κάποιο ρεαλιστικό πάθος ή αληθοφάνεια στη φωνή του. Μικρό το κακό, όμως, μιας και το voice acting είναι περιορισμένο (αλλά σίγουρα κακό).

Εν κατακλείδι, το Nemezis: Mysterious Journey III είναι ένα μυστήριο φρούτο και αποτελεί ιδιαίτερα δύσκολη περίπτωση για να το βαθμολογήσει κανείς. Έχει σίγουρα κάποια προβλήματα στη γραφή και κακό voice acting, αλλά ταυτόχρονα διαθέτει έναν πανέμορφο κόσμο και μια ατμόσφαιρα που σε παρασύρει. Όλο το οικοδόμημα εν τέλει θα κριθεί στο τι είδους γρίφους αγαπάει ένας παίκτης και περιμένει από έναν τέτοιο τίτλο. Ανάλογα με τα γούστα του σε αυτό το θέμα, μπορεί με άνεση να κόψει ή και να προσθέσει βαθμό και να έχει απόλυτο δίκιο. Βλέποντάς το σφαιρικά, θα πούμε πως είναι μια ικανοποιητική προσπάθεια που σίγουρα θα βρει το κοινό της. Δε θα λέγαμε πως είναι εφάμιλλης ποιότητας με το όνομα της σειράς που το χαρακτηρίζει, αλλά ελάχιστα sequels μπορούν να το καταφέρουν αυτό μετά από τόσα χρόνια.

Το Nemezis: Mysterious Journey III κυκλοφορεί από τις 8/7/21 για PC. Το review βασίστηκε σε review code που λάβαμε από την Detalion Games.

The post Nemezis: Mysterious Journey III | Review appeared first on GameOver.