Αναπτυξιακό Μοντέλο για την Ελλάδα του 2021

Τον καιρό της κρίσης, όλοι μιλούν για την κρίση ως ευκαιρία. Και η καταληκτική κουβέντα όλων των οικονομολόγων είναι ότι η κρίση αντιμετωπίζεται με ανάπτυξη. Πολύς λοιπόν λόγος γίνεται για την ανάπτυξη.

Δεν θα αναφερθώ στο σημερινό οικονομικό περιβάλλον και την φορολογία εδώ. Θα παρουσιάσω όμως αμέσως παρακάτω κάποιες αδρές σκέψεις μου τι σημαίνει για μένα ανάπτυξη, με τα μάτια στο 2021, τη χρονιά ορόσημο που στην τελευταία ομιλία του στη ΔΕΘ, ο Αντώνης Σαμαράς έθεσε ως χρονιά πραγμάτωσης των οραμάτων και των προσδοκιών όλων των Ελλήνων.

Το αναπτυξιακό μοντέλο που έχω κατά νου, εδράζεται σε εννέα βραχίονες για τους οποίους παραθέτω μια περιορισμένη και για αυτό, ατελή, περιγραφή – αναφορά. Ευελπιστώ να μπορέσω να εξειδικεύσω με πιο αναλυτικές προτάσεις – δέσμες ιδεών, προκειμένου να δοθεί πεδίο γόνιμου διαλόγου και ανταλλαγής ιδεών.

Ανάπτυξη δεν μπορεί να ξεκινήσει αν η χώρα δεν έχει ενεργειακή αυτάρκεια. Αν δεν παράγει δηλαδή φθηνή ενέργεια και άμεσα αξιοποιήσιμο ενεργειακό φορτίο, κατάλληλο να σηκώσει την αναπτυξιακή δυναμική της χώρας. Και έχουμε τέτοιο, άφθονο και φθηνό, στα τεράστια λιγνιτικά μας κοιτάσματα, τα οποία σήμερα, στο όνομα μιας ασαφούς και δήθεν ευαισθητοποιημένης περιβαλλοντικά πολιτικής, τα θέτουμε στο περιθώριο, απαξιώνοντας παραγωγικές μονάδες, προσωπικό και τεχνολογίες. Στη εξίσωση πρέπει να μπει ακόμη και η εξορρυκτική δραστηριότητα σε πετρέλαιο και φυσικό αέριο, που ακόμη βρίσκεται στη χώρα μας σε εμβρυικό στάδιο. Δεν συνιστά παραίτηση από δικαιώματα, ούτε υποδούλωση σε ξένες δυνάμεις, αν συντονισμένα και με βάση τις αρχές του διεθνούς δικαίου, η χώρα μας επιτέλους ξεκινήσει σταδιακά και με τη βοήθεια αμοιβαία επωφελών συμφωνιών με συμμάχους και εταίρους και με το αζημίωτο για εμάς, την εκμετάλλευση υδρογονανθράκων, ιδιαίτερα αν αυτές οι πολιτικές συνοδεύονται από ανακήρυξη ΑΟΖ και πιο ενεργή προστασία των διεθνώς κατοχυρωμένων δικαιωμάτων της χώρας μας. Διότι και από αυτούς έχουμε και μάλιστα πολύ. Το Project Helios μπορεί να περιμένει, μέχρι τουλάχιστον να υλοποιηθεί με όρους που να ικανοποιούν και τον παραγωγό (Ελλάδα) και όχι μόνο τον καταναλωτή (Γερμανία)..

Σε μια παλαιότερη ανάρτησή μου είχα μιλήσει για την πολιτική σε αυτό το επίπεδο. Για τα μέτρα που πρέπει να ληφθούν ώστε η χώρα να καταστεί διατροφικά αυτάρκης. Οι εξελίξεις στην οικονομία επιβεβαιώνουν ότι ο στόχος αυτός εκτός από οικονομικό αποτέλεσμα έχει πλέον και κοινωνική διάσταση. Το πρώτο βήμα για να αισθανθούμε δυνατοί, ειδικά σε περίοδο κρίσης, είναι να νιώσουμε ότι μπορούμε να παράξουμε και να ζήσουμε από τη γη μας και τις θάλασσές μας. Η γη και η θάλασσα, έχει θρέψει Έλληνες εδώ και χιλιάδες χρόνια. Πέραν των προφανών οικονομικών πλεονεκτημάτων της διατροφικής αυτάρκειας της χώρας, προσθέστε ακόμη ότι η  διατήρηση του πληθυσμού στις αγροτικές – ημιαστικές περιοχές περιορίζει την αστυφιλία, προάγει την κοινωνική ειρήνη, μειώνει το μέσο κόστος διαβίωσης, συμβάλλει στην οικονομική ευεξία τ