Εγχειρίδιο ρεαλισμού

Τα παρακάτω είναι μερικές σκέψεις πάνω στην όσο το δυνατόν πιο ρεαλιστική προσέγγιση των γεγονότων όπως εκτυλίσσονται το τελευταίο καιρό και των δυνατοτήτων που έχουμε στην αντιμετώπισή τους, καθώς και στις σκέψεις και απόψεις πολλών συν-σχολιαστών.

Διαπραγμάτευση: Εδώ πολλοί έχουνε μπερδέψει τις έννοιες και πρακτικά διαφωνούν με τον εαυτό τους. Φυσικά και η διαπραγμάτευση δεν θα αποτελείται από πολεμικό τελετουργικό χορό των Ούρουκ-Χάι από τον Σαμαρά πάνω στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Η διαπραγμάτευση

είναι “τόσα δίνω, πόσα θες”, δούναι και λαβείν, δε θα πάει να τους πει ότι θα αυξήσουμε τις συντάξεις για να θυμηθούν μερικοί αγρότες τις χρυσές εποχές του ’80 με το “σύντομα Βουλγάρες”. Ούτε φυσικά θα πάει σαν την Έλλεν Κέλλερ, δε μιλάω, δε λαλάω, δε βλέπω, δεν ακούω. Έχω την αίσθηση πως έχουμε εθιστεί τόσο στην πολιτική βαρβαρότητα που όταν κάποιος μιλάει για συντεταγμένο σχέδιο νομίζουμε πως εννοεί να πάει στην Καζαμπλάνκα να του κόψουν τους δίδυμους αδένες! Με δυο λέξεις, φυσικά και πρέπει να συμμαζευτούμε, αλλά όχι δια της επώδυνης ευθανασίας που μας προτείνουν.

Ευρώ και χρέος: Την τιμητική τους φυσικά έχουνε εξτρεμιστικές τακτικές όπως αποχώρηση από την Ευρωζώνη, μη αναγνώριση του χρέους και λοιπά από την …Κούβα. Εγώ ξέρω πως πριν κόψεις το χέρι, προσπαθείς να καταπολεμήσεις τη μόλυνση. Δεν μπορεί κάποιος να σκέφτεται σοβαρά εν μέσω της μεγαλύτερης οικονομικής κρίσης ότι πρέπει να πηδήξουμε από ένα καράβι που γέρνει σε μια σχεδία χωρίς κουπιά! Γιατί με την αξιοπιστία που έχουμε ως χώρα (με το ευρώ και οι περισσότερες Ελληνικές εταιρείες δεν έχουνε πίστωση στο εξωτερικό), ένα εθνικό νόμισμα τώρα θα είναι απλά κουρελόχαρτο στο εξωτερικό. Και αυτό είναι πρόβλημα, εκτός αν πιστεύετε πως αύριο κιόλας μπορούμε να επαναβιομηχανοποιήσουμε ολόκληρη τη χώρα και να αυξήσουμε κατακόρυφα την εγχώρια αγροτική παραγωγή. Για το δε χρέος, μου θυμίζει λίγο το παιδί στην παιδική χαρά που απειλεί όλα τα υπόλοιπα να μην παίξει μαζί τους αν δεν τον βάλουν επιθετικό. Μην μπερδεύεστε με την περίπτωση της Ισλανδίας, γιατί αυτοί ουσιαστικά αρνήθηκαν να πληρώσουν αποζημιώσεις σε πολίτες της Ολλανδίας και της Βρετανίας λόγω κατάρρευσης δικών τους τραπεζών.

Μέτρα και συντεχνίες: Πολλοί φίλοι αναφέρονται στα μέτρα του ΠΑΣΟΚ ως μέτρα που θα ήθελε να πάρει κι ο Σαμαράς και τα παίρνει ήδη το ΠΑΣΟΚ και καλά κάνει που τα παίρνει και λοιπά…. Είμαστε σοβαροί; Επειδή διαφωνούμε με τη μέθοδο «πιθηκίζουμε» με όσα λένε μερικές διαμαρτυρόμενες οικονομικές ομάδες, συμφωνούμε με το ΠΑΣΟΚ και την καταστροφή οικογενειών και περιουσιών; Είδατε εσείς καμιά πραγματική συντεχνία να πλήττεται; Τους συνδικαλιστές; Τους εφοριακούς; Τους τελωνειακούς; Τους λιμενεργάτες; Κόψανε σε αυτούς όσα κόψανε και στο δάσκαλο των παιδιών σας, τον γιατρό των γονιών σας και τον στρατιωτικό που φυλάει τα νωθρά κουφάρια μας! Όχι όμως τα προνόμιά τους!  Φυσικό είναι ότι μέσα στους 18 φορολογικούς νόμους που βγάλανε θα υπάρχουν και διατάξεις που συμφωνούμε όλοι μας, όχι απλά η