Επιτέλους τέλος για τον Μπερλουσκονισμό

Ένας Βρετανός πολιτικός είχε πει κάποτε, πως όλες οι πολιτικές καριέρες πάντα κλείνουν με αποτυχία.

Ακόμη κι αν ισχύει το παραπάνω, καμία πολιτική καριέρα δεν έχει λήξει τόσο θεαματικά όσο αυτή του Silvio Berlusconi, που τελικά παραιτήθηκε το περασμένο Σάββατο εν μέσω πανηγυρισμών των Ιταλών πολιτών. Όπως γράφει ένας Ιταλός: «la commedia è finita!».

Εκτός από τους Ιταλούς, η παραίτηση του Berlusconi, χαροποίησε και τα χρηματιστήρια ολόκληρου

Ο ίδιος βέβαια αγνοεί την αποτυχία του. Και αυτό αποδεικνύεται από το ότι έκανε ότι είναι δυνατόν για να παραμείνει στη θέση του. Τελικά αναγκάστηκε να αποχωρήσει εξαιτίας «οκτώ προδοτών», οι οποίοι σύμφωνα με τα λεγόμενά του, αρνήθηκαν να τον στηρίξουν στη διάρκεια μιας ψηφοφορίας, οπότε και έχασε την κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Αν δεν είχε συμβεί και αυτό, θα συνέχιζε αδιάφορος την πορεία του, ενώ γύρω του ολόκληρο το οικονομικό σύστημα της χώρας θα  κατέρρεε.

Κανένας δεν γνωρίζει τι πρόκειται να συμβεί στην οικονομία της Ιταλίας. Πριν από μερικές εβδομάδες, ένας ανώτερος τραπεζικός εξηγούσε πως η οικονομική μοίρα ολόκληρης της ΕΕ εξαρτάται από το πότε και αν οι συνάδελφοί του θα αρχίσουν να ξαναγοράζουν ιταλικά κρατικά ομόλογα.

Δεν φτάνει που κοντεύει να καταρρεύσει η Ελλάδα, τώρα κινδυνεύει και η Ιταλία. Η τέταρτη ισχυρότερη οικονομία της Ευρώπης, και η όγδοη στον πλανήτη!

Η όλη πορεία του Berlusconi αποτελεί θλιβερό δίδαγμα για τους επαναστάτες όλου του κόσμου. Η πολιτική του καριέρα οφείλεται σε μια πολύ δραματική επανάσταση. Αυτήν του δικαστικού Antonio Di Pietro, εξαιτίας της οποίας οδηγήθηκαν στη φυλακή εκατοντάδες πολιτικοί και άλλοι παράγοντες για διαφθορά.

Εν ολίγοις, ολόκληρη η ιταλική πολιτική τάξη διελύθη στα εξ ων συνετέθη. Ο σοσιαλιστής ηγέτης Bettino Craxi διέφυγε στην Τυνησία, και δεν επέστρεψε ποτέ. Ο  πρώην Χριστιανοδημοκράτης πρωθυπουργός Giulio Andreotti ανακρίθηκε και ερευνήθηκε για διασυνδέσεις με την μαφία, και εξαφανίστηκε από την πολιτική. Τα πολιτικά κόμματα των δυο αυτών μεγάλων φυσιογνωμιών διαλύθηκαν.

Σε αυτό το πολιτικό κενό εισήλθε ο Silvio Berlusconi. Αν και σήμερα μοιάζει απίστευτο, εκείνη την εποχή φάνταζε επαναστάτης. Μιλούσε για απελευθέρωση της χώρας από τα δεσμά της γραφειοκρατίας, της διαφθοράς, και της υψηλής φορολογίας. Έφερε μαζί του και κάμποσους νεαρούς πολιτικούς (ντυμένοι όλοι με πουλόβερ από κασμίρι).

Το κόμμα που ίδρυσε το ονόμασε  (κλέβοντας την ιδέα από το ποδόσφαιρο) Forza Italia, και όλα έδειχναν μια χαρά. Για κάποιο διάστημα μάλιστα, η ενασχόληση με την πολιτική έγινε μόδα, ακόμη και μεταξύ των μελών της μεσαίας τάξης του Βορρά, που μέχρι πρότινος απείχαν επιδεικτικά.  Κάποτε, στο Μιλάνο θεωρούνταν προσβολή να ρωτήσεις κάποιον ποιο κόμμα ψηφίζει. Ο Berlusconi ήρθε για να τα αλλάξει όλα αυτά.

Δυστυχώς όμως, ο Berlusconi που είχε πλουτίσει με το παλιό καθεστώς, δεν μπορούσε να αλλάξει τον εαυτό του, πόσο μάλλον την χώρα του. Κάποιοι ωριμάζουν όταν αποκτούν πολιτική ισχύ. Κά