Για τις χώρες – καμαριέρες του ΔΝΤ γιατί δεν μιλάνε;

 Πολλές φορές, ο μεγαλύτερος ειδησεογραφικός θόρυβος είναι η απόλυτη σιωπή. Τα σοβαρότερα ζητήματα, δεν αναφέρονται. Έτσι, το γεγονός ότι ο μεγαλόσχημος επικεφαλής του ΔΝΤ Dominique Strauss-Kahn δικάζεται για βιασμό, είναι δικαίως μια μεγάλη είδηση. Φανταστείτε όμως πως αντί να  βίαζε τη καμαριέρα, την άφηνε να πεθάνει από ασιτία, μαζί με τα παιδιά της, τους γονείς της, και χιλιάδες άλλους ανθρώπους. Αυτό ακριβώς κάνει το ΔΝΤ εδώ και καιρό σε αθώους ανθρώπους. Και αυτό θα ξανακάνει, εκτός κι αν το εμποδίσουμε . Όλα αυτά όμως δεν αναφέρονται από κανένα ΜΜΕ.Για να αντιληφθούμε τη συνολική εικόνα, θα πρέπει να γυρίσουμε πίσω στο 1944, όταν οι εκπρόσωποι των κρατών  που ήταν έτοιμα να νικήσουν τον Β`ΠΠ, συναντήθηκαν σε ένα ξενοδοχείο του New Hampshire για να μοιράσουν τα κέρδη. Με ελάχιστες εξαιρέσεις, όπως ο Βρετανός οικονομολόγος John Maynard Keynes, οι συγκεντρωθέντες είχαν έναν μοναδικό σκοπό: Να κατασκευάσουν ένα παγκόσμιο οικονομικό σύστημα που θα εξασφάλιζε ότι οι νικητές θα έπαιρναν τη μερίδα του λέοντος από τα χρήματα και τους πόρους του πλανήτη. Έτσι, έστησαν μια σειρά από θεσμούς και οργανισμούς με αυτό και μόνο το σκοπό. Ένας τέτοιος είναι και το ΔΝΤ.Επισήμως, η αποστολή του ΔΝΤ ακούγεται απλή και ελκυστική. Υποτίθεται ότι υπάρχει, ώστε να διασφαλίζεται ότι τα φτωχά κράτη δεν θα χρεοκοπήσουν ποτέ, αφού το ίδιο το Ταμείο είναι εκεί για να τα προσφέρει δάνεια αλλά και τεχνογνωσία. Παρουσιάζεται ως ο καλύτερος φίλος των φτωχών, και ως ο προστάτης των αδύναμων κρατών. Πέρα όμως από τη ρητορική, το ΔΝΤ σχεδιάστηκε έτσι ώστε να ελέγχεται από μια μικρή ομάδα πάμπλουτων κρατών, και πιο ειδικά από κάποιους ισχυρούς τραπεζίτες και κερδοσκόπους. Το ΔΝΤ λειτουργεί για χάρη των συμφερόντων αυτών των ανθρώπων, και τίποτα παραπάνω.Τη δεκαετία του 1990, το μικρό αφρικανικό κρατίδιο του Malawi αντιμετώπιζε τεράστιες οικονομικές δυσκολίες, έχοντας πληγεί από μια θανατηφόρα επιδημία HIV-AIDS, αλλά και από μια σκληρή δικτατορία. Ζητήθηκε λοιπόν η βοήθεια του ΔΝΤ. Αν αυτό λειτουργούσε βάσει της επίσημης αποστολής του, θα δάνειζε χρήματα στο κράτος, και θα το καθοδηγούσε έτσι ώστε να ξεπεράσει τα προβλήματά του, προστατεύοντας τις βιομηχανίες του, επιδοτώντας τη γεωργία του, και επενδύοντας στην εκπαίδευση και την υγεία των κατοίκων του.Αυτά θα έκανε κάποιος οργανισμός ο οποίος θα νοιάζονταν για το καλό των απλών ανθρώπων. Το ΔΝΤ όμως λειτούργησε εντελώς διαφορετικά. Συμφώνησε να βοηθήσει το Malawi, μόνο αν αυτό προχωρούσε σε διαρθρωτικές αλλαγές που το ΔΝΤ απαιτούσε να γίνουν. Διατάχθηκε λοιπόν η κυβέρνηση του Malawi να πουλήσει ότι δημόσια περιουσία είχε σε ιδιωτικές επιχειρήσεις και σε κερδοσκόπους, και να περικόψει δραστικά όλες τις κοινωνικές δαπάνες. Απαίτησε μάλιστα τη διακοπή της επιδότησης των λιπασμάτων, αν και αυτά ήταν τα μόνα που μπορούσαν να βοηθήσουν τους φτωχούς αγρότες να καλλιεργήσουν τα καταπονημένα τους χωράφια. Στην ουσία, η χώρα αναγκάστηκε να πληρώνει τους διεθνείς τραπεζίτες, και να εξαθλιώνει τους πολίτες της. Όταν το 2001, το ΔΝ