Η επιχειρηματική και πολιτική ελίτ κατέστρεψε την Ελλάδα

Του Νίκου Αργεάδη

Αλήθεια, γιατί φτώχυνε η Ελλάδα; Την –φιλοσοφική- απάντηση, λίγο ή πολύ, την υποπτευόμαστε όλοι: Η Ελλάδα φτώχυνε γιατί την φτώχυνε η πολιτική ελίτ της. Με τις κοντόφθαλμες  και –ναι!- αντεθνικές πολιτικές της εντός και εκτός ΕΕ. Με την απομάκρυνση των συμφερόντων της ελίτ από τα πραγματικά εθνικά συμφέροντα, από την πρόσδεσή της στα συμφέροντα της παγκοσμιοποιημένης ελίτ με πυρήνα την τραπεζική και χρηματοπιστωτική υπερελίτ και από την –δίκην πανώλης- διάδοση της διαφθοράς. Αντί να

υπηρετούν τις τωρινές και μελλοντικές ανάγκες της Ελληνικής κοινωνίας υπηρετούν –ακόμα- τις φαντασιώσεις τους περί παγκοσμοιοποίησης, ισότητας των παντων (θερμοδυναμικός κοινωνικός θάνατος) αλλά όχι των πολιτών αυτής της χώρας με την πανάρχαια ιστορία, ήθη, που διέφθειραν, και έθιμα που τα λοιδωρούσαν μέσω των μαζικών «προοδευτικών» φερεφώνων τους στα ΜΜΕ και στην εκπαίδευση. Αλλά κυρίως από την τάση να πιστεύουν ΟΛΟΙ στα ψέμματά τους. Η διαφθορά ξεκινά όταν κάποιος σε θέση ισχύος, θεσμική, πιστεύει στα ψέμματά του και αρχίζει να κοροϊδεύει τον κόσμο αφού πειστεί για το αληθές των ψεμμάτων του.

Αν κάτι «χτυπά» όλους όσους από εμάς που, κατόπιν μακροχρόνιας παραμονής στο εξωτερικό, έπιστρέφουν είναι η διάχυτη αίσθηση που αποκομίζουμε ότι σε όλα τα επίπεδα ολοι αλληλοκοροϊδεύονται. ΟΛΟΙ. Με προεξάρχοντες φυσικά τους την εξουσίαν έχοντες και κατέχοντες που κληρονομικώ δικαιώματι κάθονται σε καρέκλες εξουσίας λόγω «οικογενειακής» προιστορίας. Όχι οι «καλοί κ’αγαθοί» αλλά οι επιπλέοντες ευέλικτοι και σε όλα «ναι» συναινούντες άσχετοι. Ειδικά όσοι έχουν περιβληθεί με τον μανδύα της άτρωτης ιδεολογικά «προοδευτικότητας» το περιεχόμενο της οποίας ταυτίζεται με την αποδοχή κάθε ιδελογικού σκουπιδιού που προσφέρεται απ’ εξω, ειδικά από την «ανώτερη» Δύση, μιας και η ανικανότητα για παραγωγή οιασδήποτε γηγενούς ιδέας έχει πάρει πλέον ενδημικό χαρακτήρα. Αυτοί εχουν αναρριχηθεί στα ύπατα αξιώματα με μόνο όπλο την «τριβή» στην γκλίτσα του (ξένου κυρίως) τσοπάνη και μας έχουν βάλει στην μετανεωτερική κατοχή με υποτέλεια που την βαφτίζουν «ρεαλισμό». Ποιοι; Αυτοί που δεν έχουν ούτε προσωπικές ούτε εθνικές αρχές και αξιοπρέπεια.

Πριν από 50 ακριβώς χρόνια στο σπουδαίο βιβλίο του «The Other America» ο Michael Harrington παρουσίασε την φτωχολογιά της Αμερικής να αισθάνεται διαφορετικά, να έχει «κουλτούρα της φτώχειας», όρο που πρωτοεισήγαγε ο Oscar Lewis, με ιδιάζοντα χαρακτηριστικά. Ο Harrington έλεγε πως

«…“The lower-class individual lives from moment to moment… Impulse governs his behavior… He is therefore radically improvident: whatever he cannot consume immediately he considers valueless… [He] has a feeble, attenuated sense of self»

Προσέξτε την πιο πάνω περιγραφή. Σας θυμίζει κάτι από τους «δικούς μας»; Δεν ζουν από στιγμή-σε-στιγμή; Η συμπεριφορά τους δεν κυβερνάται από τις στιγμιαίες παρορμήσεις τους; Ό,τι δεν μπορούν να το καταναλώσουν αυτοστιγμή δεν το θεωρούν άχρηστο και άνευ αξίας; Και, κυρίως! Δεν έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση