Μαυρογυαλούροι κατά ρεαλιστών. Ποιοι θα επικρατήσουν στον ΣΥΡΙΖΑ;

Περισσότερο φανερός από ποτέ είναι ο πόλεμος που έχει ξεσπάσει στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ μεταξύ ρεαλιστών και… Μαυρογυαλούρων. Με τους μεν να βλέπουν ότι σε καμιά περίπτωση δεν είναι εφικτή η επιστροφή της Ελλάδας στο 2008 ή και πιο πριν και με τους δε να υπόσχονται επαναπροσλήψεις απολυμένων, νέες προσλήψεις, κρατικοποιήσεις εταιρειών, αυξήσεις μισθών και συντάξεων.

Από τη μια η γραμμή Παπαδημούλη η οποία εκφράζεται κυρίως με

φωνές σύνεσης και με προσπάθεια να δείξει στον κόσμο ότι η εποχή που έδεναν με λουκάνικα τα σκυλιά έχει περάσει ανεπιστρεπτί. Διαβάστε χαρακτηριστικά τη συνέντευξη που έδωσε χθες ο Δ. Παπαδημούλης στην «Ημερησία» όπου και λέει ότι δεν είναι δυνατόν να πατήσουμε ένα κουμπί και να αποκατασταθούν μισθοί και παροχές.

Από την άλλη η γραμμή Λαφαζάνη που όλα τα σφάζει, όλα τα μαχαιρώνει και ο οποίος δήλωσε ότι ο ΣΥΡΙΖΑ «θα επαναπροσλάβει όσους ανάλγητα η κυβέρνηση Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ πετάει στον δρόμο».

Ο δε Παπαδημούλης είπε πριν μερικές ημέρες: «Ας μην περιμένει κανείς από εμάς να πάμε στην εύκολη υποσχεσιολογία, ότι θα τους επαναπροσλάβουμε όλους, ή θα πατήσουμε ένα κουμπί και θα γυρίσουμε στο 2008 ή το 2009» δήλωσε, και πρόσθεσε: «Είμαστε αριστεροί, όχι δημαγωγοί και τσαρλατάνοι».

Ο Τσίπρας τι κάνει άραγε; Τα συνηθισμένα. Όπου φυσάει ο άνεμος, ήτοι, όπου τον πηγαίνουν οι δημοσκοπήσεις. Κι επειδή δεν μπορεί να είναι πρώτο κόμμα και δεν μπορεί να αποκτήσει ρεύμα, «αγκαλιάζει» τον Λαφαζάνη, τουλάχιστον ως προς τις υποσχέσεις διότι για τα άλλα τους χωρίζει το χάος.

Όπου βρεθεί κι όπου σταθεί ο Τσίπρας υπόσχεται επαναπροσλήψεις. Στην ΕΡΤ θα τους πάρει όλους πίσω, στην Αμυντική Βιομηχανία επίσης ενώ για το δημόσιο τομέα δεν το συζητά. Όλοι στις θέσεις τους διότι η διαθεσιμότητα είναι έγκλημα.

Ο Λαφαζάνης είναι πανέξυπνος άνθρωπος, πολιτικός της πιάτσας που ξέρει να κινεί τα νήματα και στην περίπτωση της ακατάσχετης υποσχεσιολογίας ακολουθεί την τακτική του παλαιού ΠΑΣΟΚ. Όλοι θα γίνουν ή θα ξαναγίνουν δημόσιοι υπάλληλοι αλλά όταν έρθει εκείνη η ώρα δε θα ξέρει από πού να τους πληρώσει. Όμως, για τον αγώνα που δίνει ο Τσίπρας να ανέλθει στην εξουσία, η χρησιμότητα του Λαφαζάνη και των υποσχέσεών του, υπερτερεί τη ρεαλιστικής προσέγγισης της κατάστασης στη χώρα.

Είτε το θέλουμε είτε όχι η Ελλάδα που ζούμε δεν έχει καμιά σχέση με τα προηγούμενα χρόνια. Ούτε λεφτά υπάρχουν, ούτε άλλα δανεικά μας δίνουν ενώ βρισκόμαστε υπό οικονομική εποπτεία. Πως, λοιπόν, ο Λαφαζάνης, ο Τσίπρας κι όλες οι «τζάμπα υποσχέσεις» εκ του ασφαλούς θα ικανοποιήσουν το κοινό τους, ουδόλως τους ενδιαφέρει. Να βγουν πρώτο κόμμα θέλουν και μετά, όταν θα έλθει η ώρα της ανταπόδοσης, κάτι θα σκαρφιστούν. Τότε θα πουν φταίει η Μέρκελ, ο Ομπάμα, ο διεθνής καπιταλισμός που δεν τους αφήνουν να κάνουν προσλήψεις, να δώσουν αυξήσεις.

Και ο Παπαδημούλης με τους υπόλοιπους σοβαρούς ανθρώπους θα κοιτάνε από τη γωνία και θα κουνάνε το κεφάλι για τους νέους Μαυρογυαλούρους που μπέρδεψαν το ρήμα και λένε «θα σας εξαφανίσομεν» αντί «θα σας εξασφαλίσομεν».

Η μάχη των ρεαλιστών με τους Μαυρογυαλούρους θα συνεχιστεί. Ποιος θα νικήσει θα κρίνει εν πολλοίς και την πορεία του ΣΥΡΙΖΑ στις επόμενες εκλογές. Όμως, ο κόσμος θα πρέπει να γνωρίζει ότι η παροχολογία είναι σαν τις ακάλυπτες επιταγές. Ποτέ δεν πληρώνει ο εκδότης τους και χαμένος βγαίνει ο λαός.