Μητσοτάκης, όπως Νετανιάχου

Ανατριχιαστικές οι ομοιότητες στην άσκηση της εξουσίας τους – Ίδιο μοτίβο ηγεσίας: Ναρκισσισμός, κούφια αλαζονεία και ανασφάλεια, σκάνδαλα, έμπιστοι, αλλά ανίκανοι και αναλώσιμοι συνεργάτες, αυτοθαυμασμός από ελεγχόμενα ΜΜΕ, διχαστικές πρακτικές και ξεχαρβάλωμα Δικαιοσύνης, Τύπου

Του Βασίλη Γαλούπη

To κέντρο πολιτικών μελετών al Zaytouna έχει έδρα στη Βηρυτό. Η δράση του απασχολεί ελάχιστα τη Δύση, αλλά σε μεγάλο βαθμό τον αραβικό κόσμο. Το λιβανέζικο think

Η ογκώδης μελέτη παραδόθηκε και δημοσιεύτηκε τον Μάρτιο 2021, τρεις μήνες προτού ο Νετανιάχου πέσει τότε από την κυβέρνηση, έπειτα από 12 συναπτά έτη στην εξουσία. Είχε τίτλο «Ψυχολογική μελέτη για την προσωπικότητα του Μπενιαμίν Νετανιάχου». Μέχρι και σήμερα αυτή η σύνθεση του πολιτικού – ψυχολογικού προφίλ του Ισραηλινού πρωθυπουργού αποτελεί βασικό σημείο αναφοράς για κορυφαία αραβικά ΜΜΕ, όπως το Al Jazeera, ενώ συγκέντρωσε -όπως ήταν αναμενόμενο- το ενδιαφέρον και της Δύσης.

Κατά τον Ιορδανό επιστήμονα, η ανασφάλεια του Νετανιάχου τον οδηγεί στην ακόρεστη επιθυμία να καθοδηγεί τα ΜΜΕ. Είναι προσκολλημένος σε μακιαβελικές λογικές σε όλες τις μορφές των οικογενειακών, κοινωνικών και διεθνών του σχέσεων. Έχει την ικανότητα να δραπετεύει από απλά διλήμματα, αλλά σε απρόβλεπτες καταστάσεις μπερδεύεται και αδυνατεί να πάρει σωστές αποφάσεις.

Ο δρ Βαλίντ Αμπντάλ Χέι διαπίστωσε, ακόμα, πως το μοτίβο ηγεσίας του Ισραηλινού πολιτικού βασίζεται αποκλειστικά στο να εργάζεται ολομόναχος έχοντας δίπλα του μόνο τους έμπιστους βοηθούς του, δίχως να ζητά τη γνώμη ειδικών. Έχει μια έντονη και αντιδημοκρατική τάση ηγεσίας, και δεν συμβουλεύεται κανέναν άλλον εκτός από τους προσωπικούς συμβούλους του, τους οποίους αντιμετωπίζει ως «αναλώσιμους».

Σύμφωνα με τη μελέτη, ο Νετανιάχου χρησιμοποιεί παρασκηνιακές τακτικές, που έρχονται σε αντίθεση με τις υποσχέσεις του. Κυριεύεται από την αίσθηση ότι μπορεί να ελέγξει κάθε κατάσταση και δεν εμπιστεύεται σχεδόν κανέναν. Είναι άνθρωπος που δεν βλέπει καμιά ντροπή στην εξαπάτηση. Διακατέχεται από ναρκισσισμό και η προσωπική του επιτυχία είναι πιο σημαντική από τις ιδεολογίες. Πιστεύει ότι μπορεί να αντιληφθεί τα πράγματα πιο καθαρά από τους άλλους. Και, τέλος, δεν κάνει διάκριση μεταξύ των ιδιωτικών του υποθέσεων και των δημόσιων υποθέσεων, ειδικά στην πολιτική.

Στρέφοντας το βλέμμα στην ελληνική πραγματικότητα, είναι σοκαριστικό ότι τα συγκεκριμένα συμπεράσματα του Ιορδανού επιστήμονα για τον Νετανιάχου ταιριάζουν, σαν ίδιο κοστούμι, στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Οι ομοιότητες είναι ανατριχιαστικές, όπως θα διαπιστώσουμε στη συνέχεια.

Ο Νετανιάχου δίχασε κι αυτός την ισραηλινή κοινωνία με την προσπάθεια να ελέγξει τη Δικαιοσύνη και κάθε έννοια κράτους δικαίου, έχει μπλεχτεί σε σκάνδαλα υποκλοπών, προσπαθεί να τα έχει καλά με τους μιντιάρχες, ενώ έχει απασχολήσει την κοινή γνώμη της χώρας του και για υπόθεση με δώρα. Το Ισραήλ επί ημερών του αποδυναμώθηκε, παρά τα παχιά του λόγια, και αποδείχθηκε ότι ήταν αθωράκιστο στην επίθεση της Χαμάς.

Τα «κατορθώματα» του Μητσοτάκη είναι επίσης γνωστά. Από την πρωθυπουργική ΕΥΠ έγιναν οι υποκλοπές σε πολιτικούς αντιπάλους. Το κύρος της Δικαιοσύνης έχει πληγεί, αφού σε μείζονα ζητήματα δεν προχωρούν κρίσιμες έρευνες. Οι ανεξάρτητες Αρχές, όπως η ΑΔΑΕ, αντιμετωπίζονται με απειλές κι εχθρικά. Τα όπλα που έφυγαν κρυφά για την Ουκρανία δεν έχουν αντικατασταθεί, το «Oruc Reis» το έσπρωχνε στα ελληνικά ύδατα ο… άνεμος, κατά τον Πέτσα, στρατοί ξένων χούλιγκαν δρουν ανενόχλητοι και δολοφονούν, ενώ στα νησιά του Αιγαίου αποφασίζεται ξαφνικά να κλείσουν στρατόπεδα νεοσυλλέκτων.

Αν κανείς κοιτάξει από κοντά, είναι εντυπωσιακό πως σε βασικούς τομείς ο Κυριάκος Μητσοτάκης με τον Μπενιαμίν Νετανιάχου είναι σαν να κοιτάνε ο ένας τον άλλο σε καθρέφτη. Σαν να είναι η ηχώ ο ένας του άλλου.

Οι δύο άνδρες αντικατοπτρίζουν συχνά παρόμοιες συμπεριφορές, αντιδημοκρατικές τακτικές, πρακτικές διαφθοράς, προσπάθειες ελέγχου της Δικαιοσύνης και των ΜΜΕ, κατηγορίες για υποκλοπές.

Ίσως, όμως, το πιο ισχυρό χαρακτηριστικό που το συγκεκριμένο δίδυμο ηγετών έχει κοινό, πέρα από όλα τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι χώρες τους -χωρίς ασφαλώς να παραλληλίζεται η τωρινή εμπόλεμη κατάσταση του Ισραήλ με τη σημερινή Ελλάδα-, είναι ότι μια είναι η βασική έγνοια που τους απασχολεί, πρώτα και πάνω από όλα: Να μη χάσουν την εξουσία τους.

«Βουτιά» στα σκάνδαλα και… χάρες σε ημέτερους μιντιάρχες

Το οικοσύστημα εξουσίας με επίκεντρο τον Έλληνα πρωθυπουργό απασχολεί διαρκώς με υποθέσεις που βρίθουν ερωτημάτων, έστω και αν η Δικαιοσύνη δεν συγκινείται στη χώρα μας. Σκιώδεις απευθείας αναθέσεις δισεκατομμυρίων σε «ημέτερους» με διάφορα ευτελή ή ανύπαρκτα προσχήματα. Επιλεκτικά κυβερνητικά δώρα επιχορηγήσεων με δημόσιο χρήμα στα τηλεοπτικά κανάλια, όπως τα πρόσφατα 6.800.000 λόγω… Ουκρανίας, αλλά και οι γνωστές μεθοδεύσεις «στραγγαλισμού» εφημερίδων που δεν είναι της αρεσκείας του.

Σύνδεση του ονόματος του Κυριάκου Μητσοτάκη το 2008 με το σκάνδαλο Siemens μετά τον σάλο που προκλήθηκε τότε στα ΜΜΕ από τα περιβόητα «δώρα» της γερμανικής εταιρίας, τα οποία μετά τον ντόρο αποπλήρωσε, κατά τα δημοσιεύματα της εποχής («Πρώτο Θέμα», 5/6/2008), και δεν ασκήθηκε ποινική δίωξη.

Μέχρι κι άσκοπες όσο κι ελεγχόμενες βόλτες με το πρωθυπουργικό αεροσκάφος για προεκλογικές εμφανίσεις. Κάτι που στις άλλες χώρες δεν επιτρέπεται, βέβαια.

Στο Ισραήλ έχει γίνει… σίριαλ η ημιτελής δικαστικά υπόθεση του κράτους του Ισραήλ εναντίον του Μπενιαμίν Νετανιάχου, με σοβαρές κατηγορίες διαφθοράς. Οι έρευνες ξεκίνησαν το 2016, όταν ο Νετανιάχου κατηγορήθηκε πως έκανε χάρες σε πλούσιους επιχειρηματίες. Τον Νοέμβριο του 2019 τού απαγγέλθηκαν κατηγορίες και η δίκη άρχισε τον Μάιο του 2020.

Η δίκη Νετανιάχου συνδυάζει τρεις ξεχωριστές υποθέσεις, γνωστές ως «Υποθέσεις 1000, 2000 και 4000». Ο Νετανιάχου απαλλάχθηκε σε μια τέταρτη υπόθεση, την υπόθεση 3000, που αφορούσε την προμήθεια γερμανικής κατασκευής υποβρυχίων.

Ο Νετανιάχου κατηγορείται συνολικά για διαφόρων ειδών σκάνδαλα, από το να λαμβάνει δώρα από εκατομμυριούχους για να τους εξυπηρετεί φορολογικά κι επιχειρηματικά μέχρι συμφωνίες με εκδότες εφημερίδων ώστε να τον υποστηρίζουν. Μάλιστα, έκανε χάρες σε μιντιάρχες με στόχο να κλείσει άλλα ΜΜΕ. Η ποινική δίκη είναι ακόμα σε εξέλιξη.

«Πραξικόπημα» στη Δικαιοσύνη με πολωτικές και διχαστικές πρακτικές

Για να επιβιώσει πολιτικά και να αποφύγει τη λογοδοσία, ο Νετανιάχου σχημάτισε την πιο ακραία κυβέρνηση στην Ιστορία του Ισραήλ. Μέσα σε λίγες μέρες μετά την επανεκλογή του, τον περασμένο Δεκέμβριο, ο Νετανιάχου ανακοίνωσε ότι θα «μεταρρυθμίσει» το δικαστικό σύστημα. Στην πραγματικότητα πίεζε να πραγματοποιήσει μια δικαστική αναθεώρηση που θα αποδυνάμωνε και θα «πολιτικοποιούσε» το Ανώτατο Δικαστήριο του Ισραήλ.

Η διχαστική και αντιδημοκρατική απόφασή του οδήγησε επί μήνες σε ογκώδεις διαδηλώσεις. Ο Νετανιάχου ουσιαστικά άλλαζε το καθεστώς, με σκοπό να κυβερνά με ελάχιστη επίβλεψη και ελέγχους. Οι αλλαγές στους νόμους είχαν στόχο να περιορίσουν σημαντικά τον δικαστικό έλεγχο του υπουργικού συμβουλίου και των υπουργών, και να καθιστούν εξαιρετικά δύσκολη την παρέμβαση του Ανώτατου Δικαστηρίου σε υποθέσεις στις οποίες εκλεγμένοι αξιωματούχοι λαμβάνουν αυθαίρετες, ακραίες ή διεφθαρμένες αποφάσεις, συμπεριλαμβανομένων αποφάσεων που επηρεάζουν τα ανθρώπινα δικαιώματα. Η κυβέρνησή του θα αποκτούσε την εξουσία να ανατρέπει δικαστικές αποφάσεις και να διορίζει δικαστές.

Το αντιδημοκρατικό σχέδιο Νετανιάχου έβλαψε την ισραηλινή οικονομία και τη διεθνή θέση της χώρας, ενώ προκάλεσε βαθύ ρήγμα στην ισραηλινή κοινωνία. Προκλήθηκε η μεγαλύτερη πολιτική κρίση του Ισραήλ, σε βαθμό που ακόμα και οι πιλότοι μαχητικών απειλούσαν ότι θα σταματήσουν να παρουσιάζονται για υπηρεσία. Υπήρχαν ανοιχτά προειδοποιήσεις για εμφύλιο πόλεμο.

Όμως, ο Νετανιάχου δεν πήρε πίσω τις νομοθεσίες του. Απλά τις έχει προς το παρόν «παγώσει» και ο πόλεμος τον βοηθά να κερδίσει χρόνο.

Στη χώρα μας ο Μητσοτάκης από την πρώτη στιγμή πήρε στα χέρια του την ΕΥΠ και τα δημόσια μέσα ενημέρωσης. Ψήφισε μερικά ακαταδίωκτα ακόμα, όπως για την προστασία επιστημονικών επιτροπών για την πανδημία και τραπεζιτών. Μπλόκαρε, δε, τον υπουργό Δικαιοσύνης Φλωρίδη, όταν έκανε λόγο για κατάργηση των ακαταδίωκτων.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός, με πολωτικές ομιλίες στο Κοινοβούλιο, δεν επέτρεψε τη διερεύνηση της υπόθεσης στη Βουλή για τις υποκλοπές, αφού ως πολιτικός υπεύθυνος της ΕΥΠ απαγόρευσε να αρθεί το απόρρητο στις καταθέσεις πρωταγωνιστών του σκανδάλου. Μέλη της κυβέρνησης απείλησαν υψηλόβαθμους ανεξάρτητων Αρχών, όπως της ΑΔΑΕ.

Ο Μητσοτάκης έκανε ωμή παρέμβαση στο έργο της Δικαιοσύνης και βαρύ θεσμικό ατόπημα με την επιστολή που απέστειλε στον εισαγγελέα του Αρείου Πάγου Ισίδωρο Ντογιάκο για την τραγωδία των Τεμπών. Η Δικαιοσύνη δεν έχει επιδείξει καμία πρόοδο στο θέμα των παρακολουθήσεων 15 μήνες μετά το ξέσπασμα του σκανδάλου. Με όλα αυτά, όσο κράτος δικαίου είναι το Ισραήλ του Νετανιάχου άλλο τόσο είναι πλέον και η Ελλάδα του Μητσοτάκη.

Ίδιες συνήθειες και στις υποκλοπές

Το 2018 αποκαλύφτηκε ότι ο πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου ζήτησε από την υπηρεσία ασφαλείας Shin Bet να παρακολουθεί τα τηλέφωνα των αρχηγών της Μοσάντ και των αμυντικών δυνάμεων του Ισραήλ το 2011, με την πρόφαση ότι υπήρχαν διαρροές ευαίσθητων πληροφοριών σε τρίτους.

Δεν υπήρχαν στοιχεία ή συγκεκριμένες ανησυχίες ότι από τους αρχηγούς διέρρεαν κρατικά μυστικά. Σύμφωνα με τους «Times of Israel», ο τότε επικεφαλής της Shin Bet, Γιόραμ Κοέν, φέρεται ότι αρνήθηκε στον πρωθυπουργό να υποκλέπτει τα τηλέφωνα των συναδέλφων του, απαντώντας μάλιστα στον φοβικό κι ανασφαλή Νετανιάχου ότι «η Shin Bet δεν πρέπει να χρησιμοποιεί τόσο δραστικά μέτρα εναντίον των ανθρώπων που ηγούνται του στρατού και της Μοσάντ».

Αλλά το «κουσούρι» του Νετανιάχου με τις υποκλοπές δεν περιορίζεται στη χώρα του. Το 2015 η «Wall Street Journal», επικαλούμενη πληροφορίες από την κυβέρνηση Ομπάμα, κατηγορούσε τον Νετανιάχου ότι παρακολουθεί τις ΗΠΑ. Ο Νετανιάχου το αρνήθηκε.

Τα γεγονότα στην Ελλάδα, με τις υποκλοπές της πρωθυπουργικής ΕΥΠ, είναι γνωστά εδώ και 15 μήνες. Η ΑΔΑΕ του Ράμμου παρουσίασε όλες τις αποδείξεις ότι η ΕΥΠ, υπό την πολιτική ηγεσία του Μητσοτάκη, παρακολουθούσε αρχηγούς πολιτικών κομμάτων, υπουργούς, υψηλόβαθμους των Ενόπλων Δυνάμεων κ.ά.

Η κυβέρνηση όχι μόνο φυγομαχεί και με κάθε τρόπο μεθοδεύει τη συγκάλυψη, αλλά εξακολουθεί να αρνείται πεισματικά ότι υπάρχει και σύνδεση με τον ισραηλινής κατασκευής Predator, αν και πλέον οι αποκαλύψεις είναι συντριπτικές. Πλέον, δεν γίνεται πιστευτή από κανέναν.

Οι λάθος άνθρωποι για τη θέση, οι αποτυχημένες επιλογές και ο Ερντογάν

Και οι δύο αποδεικνύονται ότι είναι οι λάθος άνθρωποι στο λάθος πόστο, τη λάθος στιγμή. Ο Νετανιάχου, μάλιστα, φαίνεται ότι δεν κάνει ούτε για την ειρήνη ούτε για τον πόλεμο.

Η πλειονότητα των Ισραηλινών θεωρεί ότι είναι υπεύθυνος για τα κενά ασφαλείας που οδήγησαν στην τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς. Την περασμένη εβδομάδα τον εξέθεσε ο αρθρογράφος της «Haaretz», Άνχελ Πφέφερ, με συνέντευξη στο «New Yorker».

Ο Πφέφερ είπε πως όταν ανέλαβε την πρωθυπουργία ο Νετανιάχου, υπήρχαν ήδη 200 Ισραηλινοί αιχμάλωτοι της Χαμάς και τώρα είναι πάνω από 400, δίχως να καταφέρει να ελευθερώσει ούτε τους μεν ούτε τους δε. Ότι από τον Ιανουάριο δεν είχε διορίσει υπεύθυνο διαπραγματεύσεων για τους αιχμαλώτους και μόνο στις 8 Οκτωβρίου έβαλε τον Γκαλ Χιρς, έναν ξηλωμένο στρατηγό, που είχε αποπεμφθεί από τον στρατό το 2006, έπειτα από φιάσκο με απαγωγές Ισραηλινών. Και ότι το Ισραήλ βρέθηκε αθωράκιστο στις πρόσφατες επιθέσεις της Χαμάς.

Ο Έλληνας πρωθυπουργός, με σωρεία αποτυχημένων επιλογών στελεχών στη διακυβέρνησή του, βρίσκεται στο στόχαστρο ακόμα και «γαλάζιων» περιφερειαρχών, επειδή δεν αντικαθίστανται τα όπλα που έφυγαν μυστικά για Ουκρανία στα νησιά του Αιγαίου και επειδή έκλεισαν στρατόπεδα σε ακριτικές ζώνες, που οδηγούν σε «βελούδινη» αποστρατιωτικοποίηση.

Ο Μητσοτάκης έχει δεχθεί πολλά πυρά, ακόμα κι από τον πρώην πρωθυπουργό Κώστα Καραμανλή, για την αναποτελεσματική στρατηγική κατευνασμού απέναντι στον Ερντογάν. Βάλλεται επίσης για τη δήλωση υποχωρητικότητας απέναντι στην Τουρκία αμέσως μετά τις εκλογές και για προσωπική ατζέντα στα Ελληνοτουρκικά, που αποδυναμώνουν τις πάγιες ελληνικές θέσεις.

Και οι δυο τους, Νετανιάχου και Μητσοτάκης, επιδεικνύουν μια ανισορροπία στρατηγικής, αν και με τελείως αντίστροφη λογική.

Ο Νετανιάχου για τα συμφέροντα του Ισραήλ, όπως διατείνεται, αλλά προφανώς και για τη δική του πολιτική επιβίωση, είναι ανεξέλεγκτος, με αποτέλεσμα ακόμα κι η Αμερική να μην τον εμπιστεύεται πια.

Ο Μητσοτάκης, από την άλλη, ακολουθεί κι αυτός μια ακραία στρατηγική Ι.Χ. πολιτικής ατζέντας, με τη διαφορά ότι οι δικές του πρακτικές δεν επικεντρώνονται στο συμφέρον της χώρας του. Στη δική του περίπτωση Ουάσινγκτον, Βρυξέλλες, Βερολίνο, Κίεβο και Τελ Αβίβ τον θεωρούν δεδομένο κι εύκολο ακόλουθο. Αναπόφευκτα, διπλωματικές σχέσεις χτισμένες σε βάθος δεκαετιών κι αιώνων «καταρρέουν» για την Ελλάδα μέσα σε μία νύχτα και ο παραδοσιακά ισορροπιστικός ρόλος της στην περιοχή εξασθενεί όσο ποτέ.

Οι ελπίδες του Νετανιάχου, ότι ο Ερντογάν άλλαξε και ότι το Ισραήλ με την Τουρκία μπορούν να κάτσουν στο ίδιο τραπέζι, αποδείχθηκαν φρούδες με σκληρό τρόπο. Ο Μητσοτάκης ακόμα και τώρα αρνείται να το αντιληφθεί.

The post Μητσοτάκης, όπως Νετανιάχου appeared first on antinews.gr.