Ο Sarkozy είναι καταδικασμένος να μην επανεκλεγεί

Ο επόμενος Γάλλος πρόεδρος θα είναι ο …. σοσιαλιστής υποψήφιος François Hollande.

Μόλις πριν από έναν μήνα, μια τέτοια πρόβλεψη θα ακούγονταν αστεία. Κυριαρχούσε ακόμη η αβεβαιότητα. Υπήρχαν τέσσερις δυνατοί υποψήφιοι, και κανένας δεν μπορούσε να προβλέψει ποιοι απ αυτούς θα κατάφερναν να περάσουν στον επόμενο γύρο. Όλα τα ενδεχόμενα ήταν ανοιχτά.

Ξαφνικά όμως, κάτι περίεργο συνέβη. Κάτι που ξεκίνησε στα μέσα του περασμένου Ιανουαρίου, με την μεγαλειώδη συγκέντρωση του Hollande, και κατέληξε στη πλειοψηφία των Γάλλων να θέλουν να τιμωρήσουν τον πρόεδρό τους.

Μπορεί αυτό να

μην συνέβαινε αν οι Γάλλοι δεν διέθεταν μια αξιόπιστη εναλλακτική επιλογή. Όμως, ο Hollande εμφανίζεται σήμερα πολύ πιο σταθερός, και πιο αποφασισμένος από ότι  πίστευαν οι περισσότεροι ψηφοφόροι, και έχει δώσει φωνή σε ένα ολόκληρο κομμάτι του γαλλικού λαού που απορρίπτει τον Nicolas Sarkozy.

Ο Hollande δεν είναι χαρισματικός. Αντιθέτως, υπάρχουν σοβαρές ενστάσεις για το ειδικό βάρος του, ή ακόμη και για τον ρεαλισμό και την σοφία του πολιτικού του προγράμματος. Σε αντίθεση όμως με την πρώην σύντροφό του Ségolène Royal, που αντιμετώπισε τον Sarkozy στις εκλογές του 2007, μοιάζει (και ακούγεται) αληθινός.

Από δω και στο εξής, ο προεκλογικός αγώνας θα μοιάζει όλο και περισσότερο με έναν κλασικό αγώνα μεταξύ αριστεράς και δεξιάς, με μια όμως μεγάλη διαφορά στις στρατηγικές των δυο υποψηφίων.

Ο Hollande θέλει να μετατρέψει την εκλογική μάχη σε ένα είδος δημοψηφίσματος για τον νυν πρόεδρο, ο οποίος με δεδομένη την έλλειψη δημοτικότητας, προσπαθεί να βάλει μπροστά τις αξίες, και την εμπειρία του.

Έτσι, η ουσία του προεκλογικού μηνύματος του Sarkozy φαίνεται να είναι το: «μπορεί να μην σας αρέσω προσωπικά, κι αυτό είναι λάθος, αφού η εμπειρία μου στην εξουσία με έχει αλλάξει σε βάθος, αλλά στηρίζετε τις συντηρητικές μου αξίες, οι οποίες εκπροσωπούν όλα όσα πιστεύετε πραγματικά. Σε έναν κόσμο που συνεχώς αλλάζει με βίαιο τρόπο, χρειάζεστε σιγουριά και σταθερότητα. Αυτά μπορώ να σας τα προσφέρω».

Δίνοντας έμφαση στην ιδεολογική διαφοροποίηση μεταξύ του ιδίου και του Hollande, ο Sarkozy αρχίζει να φλερτάρει όλο και πιο πολύ με το ακροδεξιό κοινό των ψηφοφόρων του Εθνικού Μετώπου της Marine Le Pen. Η στρατηγική αυτή είναι λογική στον πρώτο γύρο, αφού ελκύει τους ακροδεξιούς ψηφοφόρους, αλλά μπορεί να του στοιχίσει σε ψήφους κεντρώων στον δεύτερο γύρο. Μπορεί δηλαδή κάποιοι να θέλουν να ψηφίσουν την πείρα, αλλά όχι και να ψηφίσουν κάποιον Χριστιανό συντηρητικό που απομακρύνεται από τις ανθρωπιστικές αξίες.

Σε κάθε περίπτωση, θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι οι Γάλλοι αδικούν τον πρόεδρό τους. Ο Sarkozy είχε να αντιμετωπίσει ιδιαίτερα κρίσιμες συγκυρίες, και κάθε άλλο παρά απέτυχε.

Στην αρχή της θητείας του, η Γαλλία βρίσκονταν στο τιμόνι της ΕΕ, και ο ίδιος αποδείχθηκε ικανός καπετάνιος. Αντιλαμβανόμενος την κρισιμότητα της οικονομικής κατάστασης το 2008, αντέδρασε με ταχύτητα, και με μεγάλη ενεργητικότητα. Παράλληλα προχώρησ