Ο… Παπανδρέου πρωταγωνιστεί σε παράσταση στο Παρίσι

Ένας τσολιάς με το πιστόλι στον κρόταφο κι από πάνω τίτλος «Vive la crise» (Ζήτω η κρίση). Μια σκληρή εικόνα με έναν τίτλο χαρούμενο. Πρόκειται για την αφίσα της παράστασης που παρουσιάζει στο Παρίσι ο Αλέξανδρος Κολλάτος, γιος του πάντα καυστικού και γνωστού σκηνοθέτη, Δημήτρη Κολλάτου. «Ήθελα να παίξω με την αντίφαση, εξάλλου στην αντίφαση στηρίζεται και όλο το έργο. Η κωμωδία σε αντίθεση με την τραγωδία, το γέλιο με το δάκρυ, το κωμικό στοιχείο με το δραματικό» αναφέρει στον «ΤτΚ» ο νέος σκηνοθέτης και ηθοποιός.

Ο Αλέξανδρος Κολλάτος κάνει καριέρα στο Παρίσι,

όπου και γεννήθηκε από μητέρα Γαλλίδα, την επίσης ηθοποιό, Αρλέτ Μπομάν. Μεγάλωσε και σπούδασε στην Ελλάδα πριν συνεχίσει τις σπουδές του στη γενέτειρά του. Ήταν περίπου πριν από δέκα χρόνια που βραβεύθηκε στο Διεθνές Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης για το ρόλο του ως αυτιστικού παιδιού στην ταινία του πατέρα του «Η ζωή με τον Άλκη».

Την περασμένη Πέμπτη έγινε η πρεμιέρα της νέας του παράστασης την οποία παρακολούθησε με περηφάνια και ο πατέρας του. Πρωταγωνιστής ο Γιώργος Παπανδρέου ή μάλλον ένας Γάλλος ηθοποιός και πραγματικός σωσίας του που επιτυγχάνει εξαιρετικά τη διακωμώδηση του πρώην πρωθυπουργού. «Ο κόσμος γελάει πολύ με το χαρακτήρα του Παπανδρέου, είναι συγκλονιστικό. Δεν το φανταζόμουν ότι θα είχε τέτοια απήχηση» λέει ο σκηνοθέτης.

Η επιλογή του Γιώργου Παπανδρέου ως κεντρικού προσώπου της παράστασης δεν είναι καθόλου τυχαία. Σύμφωνα με τον Αλέξανδρο Κολλάτο, αυτός είναι που έβαλε τον ελληνικό λαό στην κατάσταση που βρίσκεται τώρα και πρέπει να το πούμε. «Οφείλει να αναλάβει τις ευθύνες του για να μπορέσει κι ο λαός να ξεφύγει από αυτό το αδιέξοδο. Τώρα είναι η στιγμή που πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα, έτσι ώστε να αποφευχθούν η βία και η αιματοχυσία και η Ελλάδα να προχωρήσει, ξεπερνώντας το δίλημμα του “ποιος φταίει”. Δεν μπορεί ο αναγνωρισμένος πλέον από την Ευρώπη ως ο πιο αποτυχημένος πρωθυπουργός να είναι πρόεδρος της Σοσιαλιστικής Διεθνούς, αλλιώς τι παράδειγμα θέτει η Ευρώπη; Πρόκειται για λάθος το ότι το του επέτρεψαν να φύγει με πολιτικό τίτλο».

Για το νέο δημιουργό, η περίοδος που χαράζει την πορεία της χώρας μας ιστορικά είναι από το 2010 μέχρι το 2012 κι αυτή είναι και η περίοδος που τον ενδιαφέρει. «Η πολιτική δύναμη είναι αυτή που αποφασίζει και κινεί τα νήματα μίας χώρας και πρωταγωνιστής της είναι αδιαμφισβήτητα ο Παπανδρέου».

Η παράσταση είναι πρωτοποριακή. Ο Κολλάτος συνδυάζει τη γαλλική και την ελληνική γλώσσα χρησιμοποιώντας ηθοποιούς κι από τις δύο χώρες με σκοπό να πλησιάσει την κατάσταση όσο το δυνατόν καλύτερα, να παίξει ανάμεσα στις δύο γλώσσες και κουλτούρες. Το φολκλορικό στοιχείο είναι έντονο: «Συμβάλλει στην αφαίρεση της ιδέας που έχουν οι περισσότεροι Γάλλοι για την Ελλάδα, ότι πρόκειται δηλαδή μόνο για σουβλάκι, συρτάκι και τσολιάδες. Είμαι ιδιαίτερα ευχαριστημένος που αυτό λειτούργησε. Οι Έλληνες είναι περήφανος λαός, φιλόξενος κι ενθουσιώδης και σίγουρα όχι πιο “αλήτες” από τους υπόλοιπους. Εξάλλου ποιος λαός δεν έχει τα κουσούρια του;».

Η ελληνογαλλική αυτή συνεργασία έχει συμβολικό νόημα για το σκηνοθέτη, ο οποίος μιλάει για τη λάθος εντύπωση που έχουν οι Γάλλοι κι όχι μόνο για τον ελληνικό λαό. «Στην Ευρώπη νομίζουν ότι ο λαός έκλεψε, ενώ στην πραγματικότητα μια πολιτική τάξη έκλεψε, μαζί και κάποιες οικογένειες, με αποτέλεσμα τώρα να πουλάμε την πλούσια γη μας για ψίχουλα». Οι Γάλλοι θεατές παραδέχονται πως δεν μπορούσαν ποτέ να φανταστούν πως έτσι είναι στην πραγματικότητα να βιώνεις μια οικονομική κρίση. «Δεν μπορώ να καταλάβω πώς μπορεί μια μάνα να λέει στο παιδί της “φύγε από τη χώρα, πήγαινε αλλού να γλιτώσεις”», μας είπε ένας Γάλλος θεατής μετά το τέλος της παράστασης.

Ο σκηνοθέτης θέλει να δώσει στον Γάλλο να καταλάβει πως αυτό που συμβαίνει στην Ελλάδα είναι συγκλονιστικό κι ότι η Γαλλία οφείλει να συμβάλει στο να βγει η χώρα μας από αυτό το αδιέξοδο. Δεν επιτρέπεται, όπως λέει, να καταπιέζεται και να στριμώχνεται με τέτοιο άγριο τρόπο από την Ευρώπη. Ο υπουργός Οικονομικών της Γαλλίας, Πιέρ Μοσκοβισί, είπε πρόσφατα πως μελετούν την Ελλάδα μέσα από στατιστικές και αρχεία. «Δεν φτάνει, πρέπει να δουν από κοντά τι γίνεται, να ακούσουν τους ανθρώπους, να δουν την κοινωνία. Αν την αφήσουν έτσι, είναι πολύ πιθανό να οδηγηθούμε σε εγκλήματα και βία όπως είχε γίνει και με τη Marfin κι αυτό είναι κάτι που δεν θέλω καθόλου. H βία θα είναι μόνο η αρχή. Γι’ αυτόν το λόγο μιλάω τώρα γι’ αυτό, ώστε να ευαισθητοποιηθούν και οι ξένοι και να αποφευχθούν όλα αυτά πριν να είναι πολύ αργά».

Σύμφωνα με τον Κολλάτο, το θέατρο δεν δίνει λύσεις, δεν κάνει πολιτική, αλλά ασφαλώς σήμερα μπορεί να είναι πολιτικό, με την έννοια ότι συμμετέχει, μιλάει, παρουσιάζει. Σκοπός του είναι να καταδείξει τις ευθύνες μέσω της υπερβολής και της διακωμώδησης.

«Μου αρέσει το θέατρο που είναι κοντά στην πρόκληση, που συζητάει τα μεγάλα θέματα, τα πολιτικά, τα κοινωνικά, τα οικονομικά, το θέατρο που είναι κοντά στην κοινωνία. Αυτό που είναι ζωντανό, καυστικό, επίκαιρο, αριστοφανικό». Όπως λοιπόν ο Αριστοφάνης χρησιμοποιούσε τους ζωντανούς χαρακτήρες της εποχής του, έτσι κι ο Κολλάτος. Μπορεί βέβαια ο σατιρικός ποιητής του 5ου αιώνα ενίοτε να τους αδικούσε, αλλά στο θέατρο η υπερβολή επιτρέπεται.

Στην προκειμένη περίπτωση όμως ο σκηνοθέτης δεν θεωρεί πως αδικεί κανέναν: «Τα κείμενα είναι γραμμένα σύμφωνα με δηλώσεις του ίδιου του Παπανδρέου με λίγες μικρές αλλαγές. Είναι οι δηλώσεις του μεταφρασμένες στα γαλλικά».

Το έργο θα συνεχιστεί για άλλους 4 μήνες, στα σκαριά και κινηματογραφική ταινία

Ο Αλέξανδρος Κολλάτος και η θεατρική του ομάδα, ανάμεσά τους και η γυναίκα του και ηθοποιός, Δήμητρα Χαριτοπούλου, θα συνεχίσουν την παράσταση στο Παρίσι γι’ άλλους 4 μήνες. Όπως δηλώνει, του αρέσει να παίζει με τις γλώσσες και νιώθει τυχερός που έχει μια ομάδα με πολύ καλή ενέργεια που απαρτίζεται από νέα παιδιά με διαφορετικές κουλτούρες. Με προτάσεις από Βερολίνο και Αμστερνταμ, θα συνεχίσει να ευαισθητοποιεί την Ευρώπη πάνω στην ελληνική πραγματικότητα. Λάτρης όλων των τεχνών, αλλά σαφώς κερδισμένος από τη ζωντάνια και την αμεσότητα του θεάτρου και του κινηματογράφου, ετοιμάζει μια ταινία στη Γαλλία. «Πρόκειται για ένα γαλλικό δράμα που δουλεύω εδώ κι 6 χρόνια, το σενάριο έχει ολοκληρωθεί κι αν όλα πάνε καλά θα μπει σε παραγωγή από τον Οκτώβρη του 2013».

Γιάννης Δαββέτας, στον “Τύπο της Κυριακής”