Ούτε τις φυλακές δεν μπορεί να ελέγξει η κυβέρνηση;

Είναι προφανές ότι όταν βρίσκεται σε εξέλιξη ένα τέτοιο θρίλερ με την Κύπρο, τα υπόλοιπα μπαίνουν στη γωνία. Ωστόσο, υπάρχουν πολύ σοβαρές υποθέσεις της καθημερινότητας που δε μπορεί να ξεχνιούνται, ούτε να κρύβονται κάτω από το χαλί της όποιας οικονομικής κρίσης.

Είναι ζήτημα ζωής ή θανάτου να δούμε κάποια πράγματα εξαιρετικά σοβαρά, μεταξύ των οποίων και το θέμα των ελληνικών φυλακών. Άλλωστε, μέσα σε

τρεις εβδομάδες γίναμε μάρτυρες τριών προσπαθειών απόδρασης. Η μία με το ελικόπτερο και τον Π. Βλαστό, η άλλη με τον Ριζάι και την ψεύτικη βόμβα και η τρίτη προχθές με την απόδραση των «11» οι 8 εκ των οποίων καταζητούνται, είναι επικίνδυνοι και είναι ανάμεσά μας.

Όποιος πιστεύει ότι οι ελληνικές φυλακές είναι σαν κι αυτές που βλέπουμε στις αμερικανικές ταινίες δεν ξέρει τι του γίνεται. Τα ελληνικά σωφρονιστικά καταστήματα υπενθυμίζουν με τον πλέον ξεκάθαρο τρόπο ότι είμαστε τριτοκοσμικοί ακόμη κι ότι θα γίνουν ακόμη χειρότερα πράγματα από αυτά που έγιναν στις φυλακές Τρικάλων.

Σύμφωνα με τα στοιχεία που υπάρχουν, στις ελληνικές φυλακές βρίσκονται έγκλειστοι περισσότεροι από 12.700, αριθμός ρεκόρ όλων των εποχών. Από το 1998 έως σήμερα τόσο οι θέσεις κρατουμένων σε όλες τις φυλακές της χώρας, όσο και οι κρατούμενοι έχουν διπλασιαστεί.

Το 1998 οι θέσεις κρατουμένων σε όλες τις φυλακές της χώρας ήταν 4.332 και οι κρατούμενοι ήταν 6.150. Το 2005 οι θέσεις ήταν 5.584 και οι κρατούμενοι ήταν 8.725. Το 2008 οι θέσεις ήταν 7.543 και οι κρατούμενοι ήταν 11.243. Το 2009 οι θέσεις ήταν 9.103 και οι κρατούμενοι ήταν 11.736. Το 2010 οι θέσεις ήταν 9.103 και οι κρατούμενοι ήταν 11.364.

Στα 33 σωφρονιστικά καταστήματα οι θέσεις για τους κρατούμενους είναι περίπου 9.500, επομένως υπάρχουν πάνω από 3.000 υπεράριθμοι. Φυλακισμένοι που κοιμούνται ακόμη και στους διαδρόμους ή σε κελιά – μπουντρούμια. Όλοι μαζί, ισοβίτες, βιαστές, δολοφόνοι, πρεζάκια, καταχραστές. Πρόσφατη είναι η περιγραφή του πρώην δημάρχου Παπαγεωργόπουλου ο οποίος ζει σε κελί 20 τ.μ. με άλλα 10 άτομα. Κι εκεί ίσως είναι και καλά τα πράγματα.

Θέλετε κι άλλα στοιχεία; Έξι στους 10 φυλακισμένους είναι αλλοδαποί οι οποίοι υπολογίζονται σε πάνω από 7.700. Σύμφωνα με στοιχεία προ ολίγων μηνών, από την Αλβανία είναι 2.224, από το Αφγανιστάν 316, από τη Βουλγαρία 362, από τη Γεωργία 285, από το Ιράκ 398, από το Πακιστάν 407, από την Παλαιστίνη 401, από την Τουρκία 336. Ο αριθμός των γυναικών κρατουμένων είναι 592, των ανηλίκων 609. Ο αριθμός των παραβατών του νόμου περί ναρκωτικών είναι 4.032. Οι κατάδικοι με ισόβια κάθειρξη είναι 597.

Και πάμε στη φύλαξη: Για τη φύλαξη, τη διοίκηση και την υποστήριξη «απασχολείται συνολικά προσωπικό 4.100 άτομα. Δηλαδή, 2.200 υπάλληλοι φύλαξης, 1.600 εξωτερικοί φρουροί και 300 άτομα επιστημονικής και διοικητικής υποστήριξης. Ουσιαστικά δηλαδή, μέσα στις φυλακές ένας σωφρονιστικός υπάλληλος αντιστοιχεί σε 6 κρατούμενους, ανεξάρτητα από τους εξωτερικούς φρουρούς και το υποστηρικτικό προσωπικό.

Και ύστερα από αυτά τα στοιχεία, μπορεί να απορεί κανείς γιατί γίνεται χαμός στις φυλακές και γιατί θα πρέπει να περιμένουμε χειρότερα; Ακόμη και άγιοι να ήταν οι φυλακισμένοι, οι άθλιες συνθήκες κράτησης θα τους έκαναν να επαναστατήσουν. Ακόμη και σούπερμαν να ήταν οι φρουροί θα ήταν αδύνατο να ελέγξουν τόσους φυλακισμένους. Και φυσικά δεν αναφερόμαστε στα κυκλώματα μέσα στις φυλακές, τους μισθοδοτούμενους από κρατούμενους, σωφρονιστικούς υπαλλήλους για να κάνουν τα στραβά μάτια. Μέσα στις φυλακές υπάρχουν από όπλα μέχρι κινητά τηλέφωνα και κάθε είδους ναρκωτικά. Μόνο τανκς δεν υπάρχουν στις φυλακές γιατί δε χωράνε, είχε πει πρόσφατα ο γνωστός συνδικαλιστής Αραβαντινός. Ο ίδιος που βγαίνει κάθε λίγο και λιγάκι και καταγγέλλει το σύστημα που υπάρχει και που ο ίδιος υπηρετεί. Μόλις σήμερα είπε ότι υπάρχει κόντρα εσωτερικών με εξωτερικούς φρουρούς διότι οι δεύτεροι έχουν μεγαλύτερα προνόμια από τους πρώτους και άλλο, ανεξάρτητο συνδικαλιστικό όργανο. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι συχνότητες των συστημάτων επικοινωνίας στις φυλακές είναι διαφορετικό για τους υπαλλήλους από αυτό των φρουρών πάνω στους τοίχους και τους πύργους φρούρησης. Μάλιστα, οι εξωτερικοί φρουροί δε βρίσκονται υπό τη δικαιοδοσία του διευθυντή φυλακών αλλά ανήκουν στην Αστυνομία.

Το απόλυτο χάος δηλαδή σε μια χώρα που επικροτεί και ευνοεί το μπάχαλο. Όποιες προσπάθειες έγιναν για αποσυμφόρηση των φυλακών, κόλλησαν σε ιδεοληψίες. Η κατασκευή νέων φυλακών τα προηγούμενα χρόνια κατέστη κατασκευαστικό σκάνδαλο από την εταιρεία «Θέμις» η οποία είχε συσταθεί για το λόγο αυτό.

Είναι άραγε αλήθεια ότι από το 2009 υπάρχουν τρία σωφρονιστικά καταστήματα, στη Νιγρίτα Σερρών, τη Δράμα και τα Χανιά που έχουν σχεδόν αποπερατωθεί αλλά οι εργασίες πάγωσαν γιατί σταμάτησε η χρηματοδότηση;

Κι εκείνο το περιβόητο σχέδιο απομάκρυνσης των φυλακών Κορυδαλλού που το ακούμε χρόνια τώρα που βρίσκεται;

Είναι πράγματι δύσκολο να μιλά κανείς για κονδύλια, επενδύσεις, νέες φυλακές, προσλήψεις κ.λπ. εν μέσω κρίσης. Όμως, είναι ακόμη πιο δύσκολο να αισθάνεται η ελληνική κοινωνία ανασφαλής όταν κάθε λίγο και λιγάκι ακούει για αποδράσεις, εγκληματίες, δολοφόνους που βγαίνουν ανενόχλητοι από τις φυλακές. Και δε θα πρέπει κανείς πλέον να απορεί όταν ακούει ότι είναι περισσότερα τα όπλα και τα ναρκωτικά μέσα στις φυλακές απ’ ότι έξω από αυτές.

Και είναι να απορεί κανείς για το ποιοι είναι οι περισσότερο φυλακισμένοι. Οι εγκληματίες ή ο ανυποψίαστος ελληνικός λαός;