Τώρα θυμήθηκε να καταγγείλει τους συντρόφους του υπουργούς ο κ. Φωτόπουλος!

Για τον κ. Νίκος Φωτόπουλο της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ τα έχουμε ξαναγράψει.  Ούτε λαϊκός ήρωας είναι, ούτε ηγέτης των συνδικαλιστών, ούτε καν αυθεντικός Ρομπέν των φτωχών όπως μερικοί θέλουν να τον παρουσιάσουν.

Και η συνέντευξη που έδωσε στο περιοδικό του υπόδικου Γιαννίκου με καταγγελίες κατά πολιτικών, θα είχε σημασία αν ο ίδιος ήταν καθαρός και φυσικά αν έλεγε ονόματα. Είπε λοιπόν ότι υπουργοί και βουλευτές βρίσκονται στα pay

Τώρα το θυμήθηκε ο κ. συνδικαλιστής; Όταν συναγελάζονταν με τον πρώην πρωθυπουργό κ. Παπανδρέου και με τους υπουργούς του όπως τον κ. Παπακωνταντίνου όταν αυτοί αντιπολιτεύονταν την κυβέρνηση της ΝΔ, τότε τι ήταν; Γιατί δε βγήκε ποτέ να πει ότι κάποιος από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ τα πήρε και γι’ αυτό π.χ. πουλιέται η ΔΕΗ;

Τώρα που το ΠΑΣΟΚ διαλύεται θυμήθηκε να χτυπήσει, αυτός ένας Πασόκος από τα γεννοφάσκια του; Μάλιστα έσπευσε να πει ότι ο Βενιζέλος και οι άλλοι δεν είναι στο ΠΑΣΟΚ που αυτός πιστεύει. Και ποιο είναι αυτό θέλουμε να μάθουμε;

Αλλά εν πάση περιπτώσει να αποδεχθούμε ότι οι καταγγελίες του είναι σοβαρές. Ονόματα γιατί δε λέει; Δεν ξέρει ή απλά αφήνει λάσπη στον ανεμιστήρα κι όλο και κάποιον θα βρομίσει;

Μήπως αν δεν είχε επιλεκτική μνήμη να μας πει και για τους συνδικαλιστές συντρόφους του που τα έπαιρναν; Να μας πει για κάποιον συγκεκριμένο που είχε στήσει γραφείο εξυπηρέτησης πελατών μέσα στη ΔΕΗ και έπαιρνε λεφτά για διάφορες δουλειές;

Φυσικά ο κ. Φωτόπουλος δε θα πει τίποτε, όπως κάνουν όλοι οι γιαλαντζί μάγκες των συνδικάτων που ανδρώθηκαν μέσα στα κόμματα και κυρίως μέσα στον πράσινο κομματικό σωλήνα.

Αν ο κ. Φωτόπουλος θέλει να γίνει βουλευτής με κάποιο κόμμα της Αριστεράς, όπως π.χ. με τον Τσίπρα, ας μας το πει να χαρούμε γιατί θα υπάρχουν επιτέλους βουλευτές που δεν θα τα παίρνουν.

Αν όμως δεν έχει τίποτε άλλο να κάνει ας φροντίσει τουλάχιστον να μας απαλλάξει από την παρουσία του. Είναι ενοχλητική φιγούρα μιας περασμένης εποχής. Και καλά θα κάνουν κάποιοι που τον εκμεταλλεύονται για παροδικές επικοινωνιακές νίκες να τον αφήσουν στην άκρη. Φτάνει πια αυτή η συνδικαλιστική λογική. Φτάνουν πια οι εργατοπατέρες.