«The doctor» του Ρόμπερτ Άικ

Ο σημαντικός Εβραίος συγγραφέας Άρθουρ Σνίτσλερ έγραψε το 1912 τον «Καθηγητή Μπερνάρντι» θέλοντας να σχολιάσει τον αντισημιτισμό, που ήταν ήδη ένα καυτό θέμα στην εποχή του, οδηγώντας λίγα χρόνια αργότερα στο αποτρόπαιο Ολοκαύτωμα. Και θύμα αυτής της ολέθριας πολιτικής τάσης υπήρξε ο ήρωάς του, ο οποίος κατηγορήθηκε για «θρησκευτική αναταραχή».

Εκατό χρόνια αργότερα, ο ταλαντούχος Βρετανός συγγραφέας Ρόμπερτ Άικ μετέφερε το συγκεκριμένο κείμενο στην δική μας εποχή με τον τίτλο

«The doctor» (2019), διευρύνοντας, όμως, τη θεματολογία του και μπολιάζοντάς το με σαρκαστικό χιούμορ.

Στη δική του ελεύθερη διασκευή η βασική ιστορία είναι ίδια. Ωστόσο δεν ασχολείται μόνο με τη θρησκεία αλλά και με τη φυλή, το φύλο και την τάξη.

Στο έργο μια ετοιμοθάνατη έφηβη, έπειτα από αυτοσχέδια άμβλωση, βρίσκεται σε ένα Ίδρυμα εξειδικευμένο στο Αλτσχάιμερ, το οποίο διευθύνει μια εβραϊκής καταγωγής γιατρός. Όταν ένας μαύρος καθολικός ιερέας επιχειρεί να δώσει την τελευταία μετάληψη στο κορίτσι, εκείνη του αρνείται την πρόσβαση στον θάλαμό της, καθώς υποστηρίζει ότι αφενός δεν γνωρίζει τις θρησκευτικές απόψεις της ασθενούς και αφετέρου δεν θέλει να την ταράξει, καθώς θα αντιληφθεί πόσο κοντά είναι στον θάνατο.

Το κορίτσι πεθαίνει και η απόφασή της προκαλεί την καταγγελία του ιερέα και των γονιών της κοπέλας, ενώ δημιουργεί την τοξική αντίδραση των συναδέλφων της. Η ίδια γίνεται βορά των ανθρωποφάγων κοινωνικών δικτύων, των αυτόκλητων δικαστηρίων, των θρησκευτικών προκαταλήψεων και των ακτιβιστών που στο τέλος οδηγούν στην προσωπική της τραγωδία.

Η Κατερίνα Ευαγγελάτου, με την εύστοχη μετάφρασή της, έμεινε πιστή στις οδηγίες του συγγραφέα και ανέβασε το πόνημά του διατηρώντας τη ρευστότητα φύλων και φυλής – γεγονός, όμως, που μπερδεύει τον θεατή, αν και στοχεύει στην ανάδειξη σημαντικών θεμάτων.

Από την άλλη, παρότι το έργο είναι πυκνό και στατικό, καθώς υπερτερούν οι συνεχείς διάλογοι και η ανταλλαγή αντικρουόμενων επιχειρημάτων (με αποτέλεσμα να γίνεται κάποιες φορές φλύαρο), η σκηνοθεσία κατάφερε να του δώσει γρήγορους, αγωνιώδεις ρυθμούς, διατηρώντας το ενδιαφέρον του κοινού. Και πάνω απ’ όλα μετέφερε μια σειρά από κρίσιμα ερωτήματα που απασχολούν τη σημερινή ασθματική κοινωνία μας.

Σ’ αυτή τη σκληρή, αποστασιοποιημένη παράσταση ταίριαξαν το ψυχρό, κλινικό περιβάλλον της Εύας Μανιδάκη, οι εξίσου ψυχροί φωτισμοί και τα ξαφνικά σκοτάδια του Νίκου Βλασόπουλου και το εξαιρετικό σάουντρακ του Αλέξανδρου Δράκου Κτιστάκη.

Η έξοχη ερμηνεία της Στεφανίας Γουλιώτη (η γιατρός) στήριξε αποτελεσματικά όλο το εγχείρημα. Δίπλα της ξεχώρισαν ο Νίκος Χατζόπουλος (ιερέας) και η Αμαλία Νίνου στον ρόλο της Σάμι. Όλη η υπόλοιπη ομάδα ήταν καλά συντονισμένη: Κίττυ Παϊταζόγλου, Μαριάννα Δημητρίου, Aurora Marion, Λευτέρης Πολυχρόνης, Νίκη Σερέτη, Σταύρος Καλλιγάς, Αλίκη Ανδρειωμένου και Ζωή Ρηγοπούλου.

Διαβάστε επίσης:

Το «Ρεμπέτικο» του Σταύρου Ξαρχάκου στη Θεσσαλονίκη – Μια μοναδική συναυλία στο Θέατρο Γης

Ο Ράνταλ Έμετ σκηνοθέτησε με ψευδώνυμο ταινία με τον Τζον Τραβόλτα – Είναι κατηγορούμενος σε υποθέσεις κακοποίησης

«Lapis Lazuli»: Ακατέργαστο πέτρωμα του Ευριπίδη Λασκαρίδη