Βαθύβιος απεικασμός

Σωτήρης Ε. Γυφτάκης

Πριν από μια εικοσαετία περίπου σε κάποιο γραφτό μου αποφαινόμουν σχεδόν απολογιστικά, πως «η μαθητεία μου ή αν θέλετε η θητεία μου στην ποίηση στάθηκε λειψή. Πολλές φορές με βασάνισε αυτή η σκέψη. Ένας φίλος κάποτε μου είχε πει: -Πρόσεχε, μην παίζεις με την ποίηση! Δεν είναι πάρεργο… Κάποτε μπορεί να σε εκδικηθεί!»
Σήμερα, μετά από τέσσερις σχεδόν δεκαετίες, το ίδιο δίλλημα διακατέχει τη διαίσθησή μου, ωστόσο τολμώ-περισσό­τερο για να απαλλαγώ από.....
τέτοιες σκέψεις- να παρουσιάσω μεγάλο μέρος της ποίησης μιας χρονικής διαδρομής από τα φοιτητικά μου χρόνια ως τις αρχές της δεκαετίας του ΄90. Σαφώς και με δυσκόλεψε η επιλογή ποιημάτων. Πολλά απορ­ρίφτηκαν,
αλλά θαρρώ πως χώρεσαν σε αυτή την επιτομή αρκετά για να καταδείξουν τη διαχρονική πορεία μέσα από ποι-κίλες υποκειμενικές κι αντικειμενικές καταστάσεις, ενώ παράλ-ληλα στο όλο σώμα της ποίησής μου καταδείχνεται η άλλη-λοδιαδόχως μεταβαλλόμενη υφή της. Κι αυτός είναι ο λόγος που δεν επιχείρησα να την τεμαχίσω μορφολογικά, πιστεύοντας ακράδαντα, πως έτσι αποδίδω αυτούσια τη στάση μου απέναντί της.

Κάπως έτσι πορεύτηκα και στη ζωή μου: Ποικιλό­μορ-φα. Άλλαζα τρόπους και τόπους σχεδόν αποκαλυπτικά. Δε μέμφομαι τίποτα, μάλλον επιδοκιμάζω όσα μου συνέβησαν. Νομίζω πως με καλύπτει απόλυτα η άποψη του Ισραηλινού συγγραφέα Άμος Οζ, πως «Η συγγραφή ενός ποιήματος μοιά­ζει με την ερωτική τρέλα μιας νύχτας…»
Οφείλω όμως εδώ να δηλώσω, πως η ποίηση ποτέ δεν με εγκατέλειψε και πως ποιητικά προσπαθώ κι εγώ να αντα-ποκρίνομαι σχεδόν σε όλες τις εκφάνσεις που με συνέχουν, τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια. Κι εξηγούμαι: Στα πλείστα βιβλία μου που είδαν το φως της δημοσιότητας, πρώτιστα ποίη­ση και ποιητές είχαν τον πρώτο λόγο. Ειδικά: Γιαπωνέζοι ποιητές από τον 7ο π.Χ. ως τον 19ο μ.Χ. αιώνα (Χόκου, Χάικου και Χάι-Κάι),Ποιητές της Μεσσηνίας (135 συνολικά), Νομπε­λίστες Ποιητές (1901-1999), Τέσσερις Νομπελίστες Ποιητές (Νέλλυ Ζακς, Γιάροσλαβ Σέιφερτ, Γκύντερ Γκρας, Ελφρίντε Γιέλινεκ), Πολωνοί Ποιητές (43 συνολικά), Ανθολο­γία Ευρωπαϊκής Ποίησης (τρεις τόμοι, όπου ανθολογούνται κάπου 800 ποιητές απ΄ όλες της χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης), αλλά και το πρόσφατο βιβλίο μου, Αυστριακοί Ποιητές , που παρουσιάζει (Ράινερ Μαρία Ρίλκε, Έριχ Φριντ, Γκεόργκ Τρακλ, Τόμας Μπέρνχαρντ, Πάουλ Τσέλαν, Ίνγκε­μποργκ Μπάχμαν και Πέτερ Χάν-τκε).
Λιγότερα είναι τα βιβλία, που ως τώρα άφησα να δουν το φως της δημοσιότητας, που δεν είναι ποιητικά. Ένα ιστορικό αφήγημα (Αδαπάνητο Φορτίο Θρύλων)είναι μια συλλογή διηγημάτων: (Η Δραμπάλα των Θεών), τέσσερις νουβέλες: (Ενθάδε κείται Ταλίδα φον Χάυντεν, Τέσσερις και μια Εποχές ή 422 ημέρες στην Πράγα, Τη μέρα με τα σήματα τη νύχτα με τα κύματα και η Οδύσσεια του Αναστάση) και τέλος ένα θεατρικό: (Ο Ξεσηκωμός των Αλαφροΐσκι-ωτων ή Η Απελευθέρωση της Καλαμάτας.)
Βέβαια υπάρχουν ακόμα στο συρτάρι μου-εννοώ στο σκληρό δίσκο του κομπιούτερ μου-δεκάδες βι­βλία ανέκδοτα: (Ποίηση (δική μου 1995-2008), διηγήματα, δοκίμια, μελέτες μυθισ