Αχ, βρώμισε καλοκαιράκι!

Μπαίνει καλοκαίρι, εποχή διακοπών και έχω αφήσει άλυτα θέματα.

Θα μου φτάσουν τα λεφτά μέχρι το camping ή θα κατέβω στις Κουκουβάουνες;

Δεν μπορώ άλλο την κρίση,κουράστηκα.

Επειδή όμως σε καταστάσεις πίεσης λειτουργώ αποτελεσματικά, σκέφτηκα μια λύση.

Η κρίση μαστίζει τη χώρα αδέλφια και ιδιαίτερα μερικούς σκεπτόμενους ανθρώπους, οι οποίοι από τότε που μπήκαμε στον καταυλισμό του ΔΝΤ περιφέρονται σε διάφορα πολιτικά στρατόπεδα με τα ιδεολογικά τους καρπούζια φορτωμένα στο Datsun.

Να δεις άνθρωπο που ψήφισε ΠΑΣΟΚ να τα δίνει όλα με το μαχαίρι στο ΚΚΕ, να φτύνεις τον κόρφο σου.

Μετά την 25η πρόταση που κατέθεσε ο Σαμαράς, ο οποίος μάλλον είναι τόσο ηλίθιος όσο και οι υπόλοιποι που προτείνουν διαρκώς αηδίες, εγώ βρήκα τον τρόπο εξόδου από την κρίση μέσα σε 8 λεπτά, γιατί απλούστατα όταν με γεννούσε η μάνα μου είχε το μυαλό της σ' αυτό που έκανε και όχι στο Πεϊτον Πλεϊς.

Επειδή λοιπόν εμείς δεν είμαστε Γερμανοί να κάνουμε εξαγωγές σε μπύρες αυτοκίνητα και υποβρύχια, επειδή εμείς είμαστε Έλληνες τιμημένοι, πλην όμως ανειδίκευτοι σε όλα, οπότε όχι μπύρες, αλλά ούτε τα καπάκια τους δεν παράγουμε, σκέφτηκα ότι έχουμε κάτι που μπορούμε να το πουλήσουμε και δεν θα μας νοιάξει μία αν το στερηθούμε.

Τι βραχονησίδες και νησιά ακούμε από πέρσι, αυτά τα ονειρεύονται οι Ευρωπαίοι που κάνουν μπάνιο στις γούρνες με τα χρυσόψαρα και θέλουν να αρπάξουν τη μοναδική μας περιουσία, εκείνη που κληρονομήσαμε κωλοφαρδίως από το σύμπαν χωρίς να κουνήσουμε το μικρό μας δαχτυλάκι, ακριβώς όπως η κόρη της Μαριάννας Λάτση το Golden Hall.

Και άσε τον Coelho να γράφει μαλακίες.

Αυτή την περιουσία δεν την πουλάμε και καλά κάνουμε.

Πρώτα απ΄όλα, δεν έχουμε πού να αποθηκεύσουμε τα ψάρια.

Οι Ευρωπαίοι βέβαια, θέλουν τα νησιά μας μαζί με τα ψάρια, γιατί έχουνε μπαϊλντίσει να τρώνε ρέγκα.

Πολύ ρέγκα εκεί πάνω. Λες και ο πολιτισμός πηγάζει από τη ρέγκα.

Δεν αποκλείεται κι ας ακούμε "τα πάντα εν σοφία εποίησε".

Άλλωστε ποιος γνωρίζει τη σοφία του Θεού; Εδώ δεν γνωρίζουμε από πού κλάνει η ρέγκα.

Εμείς αδέλφια, δεν πουλάμε ούτε νησιά, ούτε ψάρια.

Άλλο θα πουλήσουμε.

Το περίσσευμα μας. Από το περίσσευμα μας θα σωθούμε πατριώτες.

Και τι μας περισσεύει; Τα σκυλόσκατα στο δρόμο!

Αν αυτό δεν είναι θησαυρός, τι είναι;

Τόνοι σκατού καθημερινά, φτιαγμένοι από τα καλύτερα σπιτικά υλικά.

Γιατί τα δεσποζόμενα σκυλιά είναι που χέζουν παντού στους δρόμους, τα αδέσποτα πάνε στο χώμα και τα θάβουν στα δυο μέτρα.

Καύσιμα γίνονται.

Ζωοτροφές γίνονται.

Λίπασμα γίνονται.

Βαφές γίνονται.

Γι αυτό αδέλφια, ξεσαλώστε.

Αν, λέμε αν, νιώθετε λίγο μαλάκας την ώρα που ο σκύλος σας χέζει στο δρόμο και δεν τα μαζεύετε, απενοχοποιηθείτε γιατί προσφέρετε στην πατ