Misery

Πόση μιζέρια κατανάλωσες σήμερα; Πόση έλαβες; Πόση διοχέτευσες στους άλλους; Εδώ και τρία χρόνια ένα πέπλο μιζέριας έχει απλωθεί πάνω από τον ελληνικό ουρανό και κατακλύζει τα πάντα. Θα μου πείτε σαφώς και δικαίως, πως δεν ζούμε όπως ζούσαμε δεκτό. Θα μου πείτε είμαι άνεργος, δεν έχω να φάω δεκτό. Αγωνιώ για το μέλλον, δεν ξέρω τι θα συμβεί, τι θα γίνει, όλα μα όλα δεκτά.

Και τι θα συμβεί έτσι θα πάει; Έτσι θα συνεχίσουμε; Θα αφήνουμε να γκρεμίζουν οι άλλοι τα όνειρα και τις προσδοκίες μας; Θα είμαστε έτοιμοι για

πόλεμο αλλά επειδή δεν μπορούμε να τα βάλουμε με αυτούς που πρέπει και επιβάλλεται να τα βάλουμε, τα βάζουμε με όλους τους άλλους; Έχουμε λάβει ανά χείρας τα λεκτικά δίκαννα και ετοιμαζόμαστε να επιτεθούμε σε οποιονδήποτε αντιτίθεται με τη λογική και τη νοοτροπία μας;

Πρέπει να αντιδράσεις θα σου πω, όχι κατά δικαίων και αδίκων. Πολλοί από εμάς έχουμε περάσει και πείνες και δυστυχίες και στεναχώριες. Τώρα, σήμερα, στην Ελλάδα του 2012 απλά οι λίγοι έγιναν πολλοί και δεν απλώνουμε ένα χέρι να συνδράμουμε στο να αλλάξει κάτι.

Είμαστε έτοιμοι να καταδώσουμε και να επιτεθούμε σε αυτόν που θεωρούμε ότι ευθύνεται ή στον εύκολο στόχο. Ο πατέρας γκρινιάζει στη μάνα και η μάνα κατόπιν στο παιδί, το παιδί στο άλλο παιδί. Μπαίνουμε στο διαδίκτυο και όποιος δεν μας κάνει τρέχουμε να τον θίξουμε να τον προσβάλλουμε, γιατί είναι ο εύκολος στόχος.

Κοιτώ τον εαυτό μου στον καθρέπτη. Έτσι ήμουν;
Πού πήγε το χαμόγελο;

Η αισιοδοξία.
Η αγάπη. Το δόσιμο, η ευγένεια, η χαρά. Το χρήμα είναι το παν, μη λέτε το αντίθετο, γιατί αν δεν το πιστεύαμε αυτό, δε θα ήμασταν δυστυχείς.

Η μιζέρια, κάποια στιγμή επιβάλλεται να αποτελέσει ξένο σώμα.
Το χρήμα έρχεται και παρέρχεται. Η ζωή είναι έτσι και αλλιώς όλο αγωνίες και ενίοτε μας ποτίζει και με πολλές πίκρες. Δεν αντιμετωπίζεται όμως με καμία μίζερη νοοτροπία. Αντιμετωπίζεται με αισιοδοξία.

Ξύπνα ένα πρωί και πες θέλω να είμαι ένας άλλος άνθρωπος.

Αποτίναξε τον ζυγό της μιζέριας που σε έχει διαποτίσει…

Διαφορετικά το μέλλον προβάλλεται ακόμα πιο δυσοίωνο!