Με πρωτοφανή βία το Βερολίνο αλώνει την Ευρώπη για να τροφοδοτεί την Κίνα!

«Ευτυχώς, όμως όπως πάντα, οι Γερμανοί βιάζονται. Δεν τους κρατάει τίποτα. Θέλουν την κυριαρχία και τη θέλουν τώρα. Επιτέθηκαν λοιπόν ήδη στην Ιταλία. Και την οδηγούν στο δρόμο που οδήγησαν κι εμάς».
Γεώργιος Π. Μαλούχος

Η Ελλάδα διανύει δραματικές ώρες, ειδικά μετά το χάος που έφεραν οι αδίστακτες βυζαντινές διαμάχες εξουσίας στο ΠαΣοΚ και μπλόκαραν, σε πρώτη φάση τουλάχιστον, την επιλογή Παπαδήμου: δεν έχει νόημα να πει κανείς περισσότερα, οι πάντες γνωρίζουν πια τι ακριβώς συνέβη. Η ουσία είναι ότι στο ΠαΣοΚ, η υποψηφιότητα Παπαδήμου λειτούργησε τελικά περισσότερο ως φόβητρο για το κομματικό/κρατικό μέγα φέουδο εξουσίας, παρά, όπως έπρεπε, ως ελπίδα εξόδου της χώρας από την πιο δύσκολη στιγμή της. Και, τώρα, που είναι ισχυρότατη η πιθανότητα να του ζητήσουν εκ νέου κάτω από το βάρος της πίεσης να αναλάβει, το ερώτημα είναι αν μετά από όλα αυτά θα δεχθεί πλέον ο ίδιος… Ετσι, το μόνο που μπορεί τώρα κανείς να ευχηθεί, είναι όλα αυτά να τελειώσουν οριστικά σήμερα το πρωί, για να μην τελειώσει, πάλι σήμερα το πρωί, ξαφνικά η ίδια η χώρα.

Εν τω μεταξύ, λοιπόν, και αναμένοντας τη «λύτρωση», ας κάνουμε πια μικρή «παύση» από τα εσωτερικά μας, για να δούμε και την άλλη, απόλυτα καθοριστική όψη των αιτιών που γέννησαν το φοβερό κραδασμό που ζει σήμερα η Ελλάδα, αλλά και μέγα μέρος της Ευρώπης – το τι συμβαίνει ήδη στην Ιταλία, το βλέπουμε όλοι.

Γιατί μπορεί η μία διάσταση να είναι το ελληνικό πολιτικό σύστημα και τα... θαυμαστά «έργα και οι ημέρες του» για τα οποία ό,τι και να πει κανείς είναι λίγο, όμως, υπάρχει κι άλλη: η όψη που κάνει την Ευρώπη να συμπεριφέρεται ως οτιδήποτε άλλο αντί ενιαίας Ευρώπης: να απειλεί χώρες ολόκληρες, να στέλνει απαράδεκτα τελεσίγραφα, που ευτυχώς βρίσκονται και κάποιοι να της τα γυρίσουνε πίσω, να απαιτεί μη προβλεπόμενες εκχωρήσεις κυριαρχίας από τα κράτη-μέλη της, να επιβάλλει προγράμματα που διαλύουν χώρες αντί να τις βοηθούν, να εκβιάζει ωμά και χωρίς νομιμότητα, να λαμβάνει όλες τις μεγάλες αποφάσεις αγνοώντας επιδεικτικά το σύνολο σχεδόν των μελών της και άλλα τόσα. Και για να δούμε πώς έφτασε η Ευρώπη εκεί, πρέπει να γυρίσουμε πίσω σε μια ημέρα σαν χθες πριν από περίπου δύο δεκαετίες: στη μέρα που έπεσε το Τείχος του Βερολίνου και που από την Πτώση του, αντί να γεννηθεί μια νέα ενωμένη Ευρώπη, άρχισε να γεννιέται μια νέα γερμανική Ευρώπη, που σήμερα βρίσκεται στο απόγειο της δύναμης και της επιθετικότητάς της.

Αμέσως μετά την Πτώση του Τείχους, μείζονες διεθνείς εξελίξεις δρομολογούνται: Ο Ψυχρός Πόλεμος τελειώνει. Στυγνές δικτατορίες σε όλη την Ευρώπη καταρρέουν και αυτό προκαλεί ανακούφιση Οι Αμερικανοί, όπως ακριβώς είχαν κάνει την επαύριο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου επιβάλλοντας την απάλειψη των γερμανικών πολεμικών αποζημιώσεων προς τους συμμάχους τους για να στήσουν τα πόδια της ξανά τη Γερμανία από το φόβο της Σοβιετικής Ενωσης, για τον ίδιο ακριβώς λόγο, τους τα δίνουν και πάλι όλα.

Αμέσως, η Γερμανία επανενώνεται – για την ακρίβεια, η πρώην