PwC: Χρειάζονται άνω των 50 ετών για κλείσιμο χάσματος αμοιβών των φύλων

Στην διαπίστωση ότι με τον τρέχοντα ρυθμό θα χρειαστεί περισσότερο από μισός αιώνας για να κλείσει το μέσο μισθολογικό χάσμα μεταξύ των δύο φύλων και στις 33 χώρες του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης (ΟΟΣΑ), καταλήγει ο μελέτη “Women in Work Index” (WiW), που δημοσιοποίησε η PwC με αφορμή την παγκόσμια ημέρα της Γυναίκας.

Όπως αναφέρει ανακοίνωση της, ο Δείκτης WiW μετρά την πρόοδο που αφορά την ισότητα των φύλων στην εργασία σε όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ,

λαμβάνοντας υπόψη πέντε δείκτες που πλαισιώνουν την ανάλυση της PwC και προσμετρώντας παράλληλα διάφορους δείκτες ισότητας των φύλων στον εργασιακό χώρο. Ένας από αυτούς τους δείκτες είναι το μισθολογικό χάσμα μεταξύ των φύλων.

Παρά την πρόοδο που έχει σημειωθεί την τελευταία δεκαετία, η φετινή ανάλυση καταδεικνύει ότι υπάρχει ακόμη πολύς δρόμος για την επίτευξη της ισότητας των φύλων στην εργασία καλύπτοντας και στους πέντε δείκτες.

Κατά την τελευταία δεκαετία, η μέση βαθμολογία του δείκτη αυξήθηκε από 56,3 το 2011 σε 68 το 2022. Στην τελευταία επικαιροποίηση του Δείκτη, η μέση βαθμολογία του ΟΟΣΑ βελτιώθηκε κατά περίπου δύο μονάδες, από 66 το 2021 σε 68 το 2022.

Μεταξύ 2021 και 2022, το μεγαλύτερο μέρος της βελτίωσης σε όλες τις χώρες του ΟΟΣΑ οφείλεται στην αύξηση του ποσοστού συμμετοχής των γυναικών στο εργατικό δυναμικό από 70,8% σε 72,1% και στη μείωση του ποσοστού ανεργίας των γυναικών από 6,4% σε 5,3%.

Ωστόσο, το μέσο μισθολογικό χάσμα μεταξύ των δύο φύλων διευρύνθηκε από 13,2% σε 13,5% κατά την περίοδο αυτή. Αυτό καταδεικνύει ότι παρά τη μεγαλύτερη συμμετοχή, οι γυναίκες παραμένουν σε μειονεκτική θέση, όσον αφορά τις απολαβές στην αγορά εργασίας σε σύγκριση με τους άνδρες.

Από την έναρξη του Δείκτη το 2011, το μισθολογικό χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών ήταν ένας από τους δείκτες με την βραδύτερη βελτίωση, καθώς μειώθηκε μόνο κατά τρεις ποσοστιαίες μονάδες μεταξύ 2011 και 2022 στο σύνολο των χωρών του ΟΟΣΑ.

Το Λουξεμβούργο κατέχει την πρώτη θέση στον Δείκτη, ακολουθούμενο από την Ισλανδία και τη Σλοβενία. Οι πέντε πρώτες χώρες του Δείκτη το 2021 εξακολουθούν να βρίσκονται στις πέντε πρώτες θέσεις και το 2022, αλλά η σειρά κατάταξης έχει αλλάξει. Οι ισχυρές επιδόσεις του Λουξεμβούργου οφείλονται στη βελτίωση όλων των δεικτών και κυρίως στο γεγονός ότι η χώρα εξακολουθεί να έχει το χαμηλότερο μισθολογικό χάσμα μεταξύ ανδρών και γυναικών στον ΟΟΣΑ.

Η συμπερίληψη είναι το κλειδί για την επίτευξη της ισότητας των φύλων στο χώρο εργασίας

Εξάλλου, η έρευνα PwC "Inclusion Matters" επιβεβαιώνει ότι η ανισότητα στις αμοιβές αποτελεί μελανό σημείο για τις γυναίκες στον εργασιακό χώρο: μόνο το 39% των γυναικών αισθάνονται ότι η οικονομική ανταμοιβή για την εργασία τους είναι δίκαιη.

Η PwC άντλησε πληροφορίες από την PwC Global Workforce Hopes and Fears Survey 2023, για να καταρτίσει την έρευνα Inclusion Matters, παρουσιάζοντας νέα δεδομένα για τα φύλα από σχεδόν 54.000 εργαζόμενους παγκοσμίως, εκ των οποίων σχεδόν οι 23.000 είναι γυναίκες. Η έρευνα περιλαμβάνει έναν Δείκτη Συμπερίληψης στον Χώρο Εργασίας που μετρά τρεις βασικές διαστάσεις: αυτόν του ανήκειν, τη δικαιοσύνη και τη λήψη αποφάσεων χωρίς αποκλεισμούς - και διαπιστώνει ένα στατιστικά σημαντικό χάσμα μεταξύ των φύλων, υπέρ των ανδρών.

Η έκθεση αναδεικνύει τη σημασία της συμπερίληψης καθώς, οι γυναίκες με τις υψηλότερες βαθμολογίες συμπερίληψης έχουν 1,2 φορές λιγότερες πιθανότητες να αλλάξουν εργοδότη. 

Η έκθεση διαπιστώνει επίσης ότι η συμπερίληψη συσχετίζεται θετικά με το αίσθημα της προσωπικής ανάπτυξης και οι γυναίκες που αισθάνονται ότι έχουν συμπεριληφθεί έχουν 1,7 φορές περισσότερες πιθανότητες να αναζητήσουν ενεργά μαθησιακές ευκαιρίες και να αναπτύξουν νέες δεξιότητες.

Σχολιάζοντας την έκθεση η Chief Inclusion &Diversity Officer της PwC Κύπρου, Κλειώ Παπαδοπούλου αναφέρει: «Στην PwC, πιστεύουμε πραγματικά ότι η συμπερίληψη έχει σημασία για την περαιτέρω πρόοδο προς την ισότητα των φύλων. Η έρευνά της PwC δείχνει ότι η συμπερίληψη στο χώρο εργασίας αποτελεί σημαντικό μοχλό για την προώθηση της ανάπτυξης και της προόδου των γυναικών. Ένας χώρος εργασίας στον οποίο οι γυναίκες αισθάνονται ότι ανήκουν και επιπλέον αισθάνονται ότι αφενός συμπεριλαμβάνονται στη λήψη αποφάσεων και αφετέρου αντιμετωπίζονται δίκαια και ισότιμα είναι ένας χώρος εργασίας, στον οποίο γυναίκες μπορούν να ευδοκιμήσουν».