Γιάννης Αγγελάκας: Χρειαζόμαστε ένα κίνημα «Αποφασισμένων»

«Συμβαίνει με τους κακομαθημένους κομήτες

Δεν μπορούν να σηκώσουν τα μάτια τους
Δεν μπορούν να θυμηθούν την τροχιά τους
Βρίσκονται πάντα εκεί που δεν πρέπει
Με τις αστείες ουρές τους
Αναστατώνουν το νόμιμο σύμπαν»
(από την ποιητική συλλογή «Σάλια, μισόλογα και τρύπιοι στίχοι»)

«Στην πόλη των φαντασμάτων», τη Θεσσαλονίκη, όπως την έχει χαρακτηρίσει ο ιστορικός Μαρκ Μαζάουερ, οι αντιθέσεις στην καθημερινή ζωή της πόλης παραμένουν κύριο χαρακτηριστικό της. Τα φαντάσματα και

οι περιπέτειες του παρελθόντος στοιχειώνουν το σταυροδρόμι των Βαλκανίων, που προσπαθεί να βρει τον ρόλο του στη σύγχρονη πραγματικότητα.

Στο ίδιο σταυροδρόμι, περίπου 2,5 δεκαετίες πριν, μια παρέα νέων, συγκρότησαν το μουσικό συγκρότημα «Τρύπες», για πολλούς το μεγαλύτερο ελληνικό ροκ συγκρότημα. Οι «Τρύπες» αποτέλεσαν μια κραυγή απόγνωσης στη μουνταμάρα των καιρών, μια μουσική διαμαρτυρία στην εποχή του life style και της ευκολίας. Η μια από τις φυσιογνωμίες του συγκροτήματος, ο τραγουδιστής του, ο Γιάννης Αγγελάκας, παραμένει εμβληματική μορφή. Ακολουθώντας εδώ και χρόνια προσωπική διαδρομή, συνεχίζει να πυροδοτεί εσωτερικές εντάσεις, να προκαλεί, να αμφισβητεί και να εμπνέει.

Την περασμένη Κυριακή, το ραντεβού μας ήταν προγραμματισμένο σε ένα καφέ στον σταθμό των τραίνων της «συμπρωτεύουσας». Απλός, κεφάτος, προβληματισμένος και «αποφασισμένος», ήταν εκεί, σε ένα διάλειμμα από τη νέα μουσική δουλειά που ετοιμάζει, έτοιμος να συζητήσει για όλα, από πολιτική, μουσική και ποίηση ώς οικονομία και ποδόσφαιρο. «Χρειαζόμαστε ένα κίνημα Αποφασισμένων», υπογράμμισε στην «Αυγή» της Κυριακής ο ίδιος, για να προσθέσει πως οφείλουμε να εγκαταλείψουμε αντιλήψεις και πρακτικές που μας έφεραν ως εδώ. Υποστηρίζει τον ΣΥΡΙΖΑ ως την καλύτερη πολιτική επιλογή, αλλά κρατώντας, όπως λέει «μικρό καλάθι», ενώ τονίζει την ανάγκη να αντιδράσουμε στην άνοδο της Ακροδεξιάς.

Σε μια από τις λιγοστές, είναι αλήθεια, συνεντεύξεις του, ο Γιάννης Αγγελάκας μάς θυμίζει ότι συνεχίζουν να υπάρχουν καλλιτέχνες και διανοούμενοι που δεν είναι ξεκομμένοι από την πραγματικότητα, άνθρωποι που «απλώνουν λίγο τη σκέψη τους και έχουν διάθεση να δουν τι γίνεται στην κοινωνία».

* Σε παλαιότερη συνέντευξή σας είχατε τονίσει ότι «η παλιά Ελλάδα έχει φύγει από μπροστά μας». Τι βλέπετε να γεννιέται;

Έλα ντε, δεν βλέπω και τίποτα να γεννιέται. Η παλιά Ελλάδα έφυγε κι έχω την αίσθηση πως τίποτα δεν φαίνεται να αλλάζει.

Είναι αλήθεια πως περίμενα, μετά από όλα αυτά που έχουν συμβεί, κάτι να λειτουργήσει θετικά. Επαναστατικά, θα έλεγα, στη σκέψη μας. Εν μέρει, συνέβησαν θετικά πράγματα στα μυαλά και στις συμπεριφορές ανθρώπων, ωστόσο παρατηρώ ότι με τις ίδιες αυταπάτες που πορευόμασταν και φτάσαμε έως εδώ, με τις ίδιες αυταπάτες προχωράμε και τώρα για να ξεπεράσουμε τα όποια μας προβλήματα. Ξαφνιάστηκα, να πω την αλήθεια, με όλο αυτό, προσδοκούσα άλλα πράγματα…

* Είπατε ωστόσο ότι «συνέβησαν και θετικά πράγματα». Όπως;

Πράγματι, συνέβησαν και θετικά