Γιαννιώτας: «Δεν έχω καταφέρει τίποτα ακόμα»

Ως τις πιο ονειρεμένες εβδομάδες χαρακτήρισε αυτές που βιώνει ο Γιάννης Γιαννιώτας, ο οποίος όχι μόνο έχει καθιερωθεί στην ενδεκάδα του Άρη, αλλά χάρισε στους «κίτρινους» και την πρώτη φετινή τους νίκη την περασμένη αγωνιστική κόντρα στον ΟΦΗ στο «Γεντί Κουλέ».

{textlink02}

Ο νεαρός μέσος των Θεσσαλονικιών παραχώρησε συνέντευξη στην εφημερίδα των οργανωμένων οπαδών του Άρη (Super 3), «SUPER ARIS», όπου αναφέρθηκε στο γκολ που άλωσε την Κρήτη,

στο μεγάλο… σχολείο (όπως χαρακτήρισε) την ομάδα Κ-20, αλλά και στη νοοτροπία που πρέπει να έχουν όλοι οι ποδοσφαιριστές της ομάδας, τονίζοντας παράλληλα πως πρέπει να έχει την ανάλογη συνέχεια και εξέλιξη.

Αναλυτικά η αποκαλυπτική συνέντευξη του Γιάννη Γιαννιώτα:

- Αποφασίσαμε να σου ζητήσουμε να μιλήσεις στην εφημερίδα του SUPER 3 κατόπιν μεγάλης σκέψης. Δε συνηθίζουμε να κάνουμε κάτι τέτοιο σε νεαρούς ποδοσφαιριστές και πιστεύουμε αντιλαμβάνεσαι το γιατί.

«Είναι απόλυτα κατανοητό, ότι το κάνετε αυτό για να μην πάρουν τα μυαλά τους αέρα. Έχετε απόλυτο δίκαιο να σκέφτεστε έτσι, αφού τα παραδείγματα σάς έχουν διδάξει πολλά. Ποιος άραγε (… και σίγουρα όχι εγώ, που τότε, σα 15χρονο ball boy του Άρη δεν τον είχα, απλά σαν ίνδαλμα, αλλά, κυριολεκτικά τον λάτρευα), έχει ξεχάσει την περίπτωση του Τόνι Κάλβο.

Γι’ αυτό και πιστεύω ότι δεν πρόκειται ν’ αφήσω να συμβεί σε μένα κάτι τέτοιο. Εδώ έξι ολόκληρα χρόνια πηγαινοέρχομαι, καθημερινά, απ’ το Νεοχώρι Αρναίας στη Θεσσαλονίκη, μιάμιση ώρα να πας και μιάμιση ώρα να ‘ρθεις. Θα ‘ναι κρίμα κι άδικο, κι ιδιαίτερα τώρα, αυτή τη στιγμή “να τα δώσω μια” και ν’ αφήσω τόσους κόπους να παν χαμένοι».

- Πρώτα απ’ όλα έχεις αντιληφθεί την τιμή που σου κάνει ο Άρης, σε τόσο μικρή ηλικία να σου εμπιστεύεται τη φανέλα του, μια φανέλα που ζυγίζει αμέτρητους τόνους;

«Οπωσδήποτε κι εννοείται ότι, πάντοτε, θα είμαι ευγνώμων. Οι τρεις τελευταίες βδομάδες είναι οι καλύτερες, οι πιο ονειρεμένες που βιώνω μέχρι τώρα στη ζωή μου».

- Αλήθεια, πόσο αργά και «βασανιστικά» κύλησαν για σένα, εκείνα τα δευτερόλεπτα που μεσολάβησαν μεταξύ της κεφαλιάς σου και της κατάληξης της μπάλας στ’ αντίπαλα δίχτυα;

«Ό,τι κι αν σας πω, αυτό που ένοιωθα εκείνες τις στιγμές είναι κάτι που δεν περιγράφεται με λόγια. Ήταν σα να ‘χε παγώσει ο χρόνος. Μόνο την ώρα που σταμάτησαν όλοι και στο γήπεδο απλώθηκε μια σιγή νεκρική συνειδητοποίησα τι ακριβώς είχε συμβεί. Απ’ τη χαρά μου δεν μπόρεσα λεπτό να κοιμηθώ εκείνο το βράδυ».

- Χρειαζόμασταν όσο τίποτα αυτή τη νίκη, για να πάρετε λίγο τα πάνω σας. Ν’ αποκτήσετε και πάλι αυτοπεποίθηση, να πιστέψετε επιτέλους στις τεράστιες δυνατότητες που έχετε σαν ομάδα.

«Σίγουρα ήταν πάρα πολύ σημαντική για όλους αυτούς τους λόγους που αναφέρατε, αλλά, και για να σπάσει, επιτέλους, αυτή η γκαντεμιά που μας κυνηγούσε απ’ την αρχή του πρωταθλήματος. Κανείς δεν μπορούσε να εξηγήσει τι ακριβώς συνέβαινε. Στις προπονήσεις η ομάδα “πετούσε” και στους αγώνες παρουσίαζε μια τελείως διαφορετική εικόνα, κάτι που οπωσ