Ο τσαμπουκάς, η φανέλα και τα χαμόγελα

Τουλάχιστον χαμογελάσαμε στο τέλος

Του Ηλία Τομαρά, αρχισυντάκτη του aek365

Δεν ήταν ένα καλό παιχνίδι για την ΑΕΚ, ούτε καν μια καλή μέρα αλλά τουλάχιστον αυτή τη φορά στο τέλος ανασάναμε και χαμογελάσαμε. Μόνο αυτό πρέπει να κρατήσει η ομάδα και να χτίσει ψυχολογία πάνω στη νίκη επί του ΠΑΣ. Η ανάσα που είχε ανάγκη ήρθε αλλά για να μην σπαταληθεί πρέπει επιτέλους η ΑΕΚ να δει τα προβλήματα της και να βελτιωθεί.

Η αγωνιστική της συμπεριφορά ήταν και σήμερα

αλλοπρόσαλλη όσο και η δήλωση Λίνεν περί γρήγορου γκολ και πως αυτό μπορεί να επηρεάσει μια ομάδα. Δέχθηκε (πάλι) ένα γκολ το οποίο βλέπεις σε τοπικό πρωτάθλημα ενώ μετά το 70' οι παίκτες έδειξαν μια αδικαιολόγητη κόπωση. Με ένα ματς την εβδομάδα σίγουρα μια τέτοια εικόνα δημιουργεί προβληματισμό.

Επιπλέον το επεισόδιο με τον Κατίδη αλλά και όσα ακούγονται γύρω από αυτό κατέδειξε ότι δεν έχουν καταλάβει όλοι σε τι κατάσταση βρίσκεται η ομάδα. Αν και σε αυτή τη φάση δεν είναι κατανοητό ότι η ΑΕΚ πρέπει να μείνει μακριά από εσωτερικές έριδες, κόντρες και γρίνιες για το ποιός παίζει και ποιος όχι, τότε πότε θα είναι; Η νίκη αυτή δίνει την ευκαιρία για ηρεμία και ανάκαμψη αλλά αυτό προϋποθέτει σοβαρότητα, πολύ δουλειά και σωστή διαχείριση καταστάσεων και προβλημάτων.

Ο σεβασμός που δεν υπάρχει και η ψυχή που κέρδισε

Του Θοδωρή Καρβουνιάρη, ρεπόρτερ ΑΕΚ του aek365

Ξεκολλήσαμε από την τελευταία θέση. Κάτι είναι κι αυτό. Σημαντικό, αλλά η ομάδα δείχνει μέσα στο γήπεδο πως φτάνει στα... όριά της. Και όταν παίζεις συνεχώς στο όριο, είναι δύσκολο να κάνεις 2-3 σερί που της έχεις τόσο πολύ ανάγκη. Δεν ήταν καλή σήμερα η ΑΕΚ, αλλά συμφωνώ με τον Λίνεν, που είπε ότι αυτό που μετράει είναι η νίκη. Υπάρχουν πολλά πράγματα που μπορείς να αναλύσεις απόψε και είναι άσχημα, για την εικόνα της ομάδας. Στέκομαι μόνο στο γεγονός ότι οι παίκτες έδειξαν να κλατάρουν (πάλι) από ένα σημείο και μετά. Όμως κέρδισαν. Και κέρδισαν επειδή είχαν πάθος, θέληση και τύχη στο φινάλε. Ειδικά το πάθος που έβγαλαν ΟΛΟΙ ήταν συγκλονιστικό. Με την ψυχή τους έτρεχαν, πίεζαν και κυνηγούσαν το γκολ, που ευτυχώς ήρθε. Δεν υπήρχε πλάνο και καθαρό μυαλό, υπήρχε όμως πάθος. Έτσι ήρθαν αυτοί οι τρεις βαθμοί. Δεν περίμενες μπαλάρα, μην τρελαθούμε, αλλά δεν φάνηκε και καμία βελτίωση. Απλώς αυτή τη φορά το τόπι μπήκε στο πλεκτό στην μία και μοναδική φάση που έκανε η ΑΕΚ στο δεύτερο ημίχρονο. Συν τοις άλλοις αξίζει πιστεύω ένα μεγάλο μπράβο στον Παυλή, ο οποίος απόψε απέδειξε, για μένα πως για την κορυφή της επίθεσης είναι αυτή τη στιγμή ο καλύτερος. Και μόνο που κινείται κάθετα προς την αντίπαλη μεγάλη περιοχή και σαν... μαμούνι που είναι κυνηγάει όλες τις μπάλες, δίνει μεγάλες βοήθειες στην ομάδα.

Για το θέμα Κατίδη και όσα έγιναν ένα πράγμα θα γράψω, διότι όλα αυτά εμένα προσωπικά με κουράζουν (όπως και πολλά άλλα που συμβαίνουν στην ΑΕΚ εδώ και δύο, τρία χρόνια) και τα θεωρώ πταίσματα, μπροστά στον Γολγοθά που ανεβαίνει όλος ο σύλλογος: Καλό θα είναι ΑΠΑΝΤΕΣ και ό