Ποιο Ζαμπιολί; Ρέντινγκ – Σουόνσι

  Τα είπαμε, τα μιλήσαμε, τα συμφωνήσαμε (περίπου) για τον τελικό, αρκετά όμως με αυτά τώρα, γιατί υπάρχουν και πιο σοβαροί αγώνες με τους οποίους οφείλει να ασχοληθεί κανείς. Σήμερις γίνεται ο πραγματικός τελικός στο Γουέμπλει και αυτός βρίσκει την Ρέντινγκ να αντιμετωπίζει το ουαλικό άτι της Σουόνσι για μια θέση στο πανηγύρι του ζεστού κασερίου που είναι η Πρέμιερ Λιγκ.   Τι μας νοιάζει εμάς θα μου πείτε; Νοιάζει όμως εμένα σας λέω διότι, η Ρέντινγκ είναι η ομάδα της γενέτειράς μου και ως εκ τούτου με καίει λίγο το θέμα η αλήθεια είναι. Ετούτη βέβαια η Ρέντινγκ ελάχιστη σχέση έχει με την Ρέντινγκ που ανέβηκε πριν χρόνια στην Πρέμιερ Λιγκ, αλλά αυτό δεν έχει να πει. Και πάλι Ρέντιγκ θα υποστηράω στον τελικό, το αίμα νερό δεν γίνεται και άλλα τέτοια γραφικά.   Λίγε ώρες πριν τον τελικό και θαρρώ πως έχω λίγο παραπάνω άγχος από τον τελικό του Σαββάτου. Ίσως επειδή στον τελικό του Σαββάτου είχα δει το όνειρο πριν καν βγουν οι ομάδες από την φυσούνα, ίσως γιατί ο τελικός για άνοδο στην Πρέμιερ Λιγκ, σημαίνει για μια ομάδα πολύ περισσότερα από έναν τελικό Ζαμπιολί. Για όλα τα εκπληκτικά και την δόξα που προσφέρει στον νικητή το Ζαμπιολί, μπορούμε με βεβαιότητα να πούμε ότι είτε η Μπάρτσα είτε η Γιουνάη πάρουν το Ζαμπιολί, την επόμενη μέρα και οι δύο θα είναι σταθερά στην θέση τους. Για τον ηττημένο του σημερινού τελικού, δεν βάζεις χέρι στο ευαγγέλιο. Για τις περισσότερες ομάδες που συμμετέχουν σε αυτόν τον αγχώδη τελικό, μια ήττα αποτελεί ένα αξεπέραστο ψυχολογικό χτύπημα, από αυτά από τα οποία δύσκολα σηκώνεις κεφάλι.   Από την άλλη όλα αυτά που λέω, μπορεί να είναι επικές μπούρδες (δεν θα ήταν και η πρώτη φορά), επειδής ήδη ετοιμάζομαι να πάω να δω τον τελικό μονάχος σε μια ωραιότατη παμπ και να ζήσω μόνος μου το άγχος μου. Προσπάθησα να πάρω κάποιον μαζί μου, κάποιον να μοιραστώ τον πόνο μου – αλλά ποτέ τις μπύρες μου, μην τα ισοπεδώνουμε κι όλα – και οι απαντήσεις που έχω λάβει μέχρι στιγμής είναι οι εξής:   «κάποιοι δουλεύουν ρε μαλάκα». «Μάκη, άλλαξε φάρμακα». «Δηλαδή με παίρνεις στις δέκα το πρωί για να μου πεις να δούμε την Ρέντινγκ;» «Όχι Μάκη, όχι». «Φαί θα έχει;» «Ρε α να πας να κλάσεις, που θα τρέχω εγώ στις παμπ απογεματιάτικο».   Δεν ξέρω γιατί ήσασταν όλοι τόσο αρνητικοί και λυπάμαι που σας ξεμπροστιάζω, αλλά δεν μου αφήσατε περιθώριο.   Αλλά έστω. Μονάχος; Μονάχος. Πάμε μωρή Ρέντινγκ.   Εξώφυλλο ημέρας: Θέλει ΑΕΚ με χίλια ο Σάκαρος που για μένα θα είναι για πάντα ο Κάνουλας. Και αυτό μου αρκεί. Έσταξε η κάνουλα θα λένε όταν βάζει γκολ, ξεχύλισε η Κάνουλα, τέτοια. Επιτέλους μια σωστή μεταγραφική κίνηση. Και το κρασί δωρεάν. Βίντεο ημέρας: Σέην Λονγκ σε προσκυνώ. Κανόνι της ομάδας.