Τέλος εποχής ή χαμένες προσδοκίες;

O “σκοτωμένος”, όπως έγραφαν, Παναθηναϊκός κατάφερε να φτάσει τη σειρά στον πέμπτο αγώνα. Και τώρα καλούνται στο ΣΕΦ τα “μωρά” του Ντούντα να γίνουν άντρες. Πιθανότητες; Θα τολμήσω την πρόβλεψη: Ολυμπιακός 51%,  49% στην παρέα του Διαμαντίδη. Από τον Πέτρο Κωστόπουλο. 

Αν διαβάσετε το κείμενο που έγραψα πριν από τον τέταρτο τελικό, θα δείτε ότι δεν συμμερίστηκα

καθόλου τον άκρατο ενθουσιασμό και την υπέρμετρη αισιοδοξία πολλών  Ολυμπιακών για νίκη μέσα στο ΟΑΚΑ. Όποιος υποτιμά τον Παναθηναϊκό στο μπάσκετ πρέπει να είναι είτε τυφλός οπαδός, είτε άσχετος με το άθλημα νομίζοντας ότι πρόκειται για κάποιο άλλο. Εκτός αν ξαφνικά είδε μπάσκετ τον τελευταίο μήνα. Εκεί αλλάζει το πράμα. Προς το χειρότερο.

Χθες, έδωσα δύο μπασκετικά παραδείγματα, αρκούντως χαρακτηριστικά: Ένα του Παναθηναϊκού στο Ισραήλ, στο δεύτερο ματς και ένα των Spurs κόντρα στην Oklahoma. Κοινώς, συνέβη ήταν ακριβώς αυτό που φοβόμουν. Δεν είναι μόνο το τελευταίο δεκάλεπτο. Για πρώτη φορά, ο Ολυμπιακός μου φάνηκε λιγότερο εκρηκτικός και εφευρετικός απ’ ότι στα προηγούμενα ματς.

Όπως και να ‘ταν, πάντως τα πράγματα, κουτσά, στραβά πήγαινε μπροστά έχοντας απέναντί του έναν Παναθηναϊκό που είχε χάσει πολλά σίγουρα καλάθια. Όταν, όμως, οι Ντόρσι και Χάινς μάζεψαν στα στραγάλια τα φάουλ, τότε ξαναείδαμε μετά από καιρό αυτόν που κατά τη γνώμη μου είναι ο πιο πολύτιμος παίκτης στην Ελλάδα την τελευταία 10ετία. Εννοώ τον Μάικ Μπατίστ.

Παίζοντας περισσότερο χρόνο από κάθε άλλο ματς, ο κατά τα άλλα «ξεζουμισμένος» -όπως έγραφαν- Μάικ έκανε στο φινάλε της σεζόν το καλύτερο ματς του. ΟΚ, θα μου πεις ούτε ο Ντόρσι, ούτε ο Χάινς μπορούσαν, λόγω φάουλ, να τον παίξουν σωστά αλλά και ο ίδιος έδειξε ότι οι νικητές δεν σταματάνε ποτέ. Ούτε σταματιούνται.

Στο μεταξύ, μεγάλο ματς έκανε κατά την ανάκαμψη του Παναθηναϊκού και ο Γιασικεβίτσιους, ο οποίος μοίραζε έτοιμες τις μπουκιές στο στόμα του Μπατίστ. Ο Διαμαντίδης, από την άλλη, δεν ήταν κακός, αλλά δεν έκανε τη διαφορά.

Προσωπικά, έπεσα έξω στην πρόβλεψη μου για τον Σπανούλη. Παρά τις οκτώ ασίστ, ο «Κill-Βill» δεν κατάφερε να ξεπεράσει τον αμυντικό τοίχο που του εμφανίζει κάθε φορά ο «Ζοτς». ΟΚ, αναμενόμενο αυτό, αυτό που δεν ήταν αναμενόμενο ήταν τα ρηχά νερά που κινήθηκαν,  χθες, οι Παπανικολάου και Πρίντεζης. Στην ουσία, αυτός που κράτησε τον ολυμπιακό -που επαναλαμβάνω χθες  τον είδα χλωμό- ήταν ο Έισι Λο.  Όμως, δεν έφτανε το δικό σκοράρισμα μόνο, όταν οι Σπανούλης, Παπανικολάου και και Πρίντεζης έβαλαν συνολικά μόλις 25 πόντους.

Επίσης, καταλαβαίνω την έκρηξη του Ίβκοβιτς για μερικά σφυρίγματα αλλά η υπερβολική του αντίδραση οδήγησε σε δύο ματς σε τεχνικές ποινές που κόστισαν 10 πόντους στον Ολυμπιακό. Από δύο βολές και ένα τρίποντο, κάθε φορά. Σαν διδυμάκια.

Στα προηγούμενα ματς στο ΣΕΦ και ειδικά στο δεύτερο, είχα μεγάλη σιγουριά για τη νίκη του Ολυμπιακού. Ακόμα πιστεύω ότι έχει τις πιο πολλές πιθανότητες στο πέμπτο ματς, μόνο που είμαι βέβαιος πια ότι δεν θα είναι σαν το τρίτο. Ούτε φυσικά όπω