«Κι όμως είμαι ακόμη ΠΑΣΟΚ»…

«Κι όμως είμαι ακόμη ΠΑΣΟΚ». Δεν το λέω εγώ, αν και οι περισσότεροι φίλοι με κατηγορούν ότι είμαι ακόμη ΠΑΣΟΚ, το είπαν 2.500 άτομα που έδωσαν το παρόν στη συνδιάσκεψη για την ανασύσταση του πάλαι ποτέ κραταιού Κινήματος. Σε μια συνδιάσκεψη που ανακοινώθηκε τρία μόλις 24ώρα νωρίτερα. Στην πρώτη, ίσως, συνδιάσκεψη στην ιστορία του κόμματος που το ταξιδάκι στην πρωτεύουσα δεν ήταν δωρεάν. Τα χιλιάδες στελέχη που ήρθαν από την επαρχία πλήρωσαν από την τσέπη τους. Είναι προφανές πως είναι ακόμη ΠΑΣΟΚ.

Ότι δε θα εκχωρήσουν σε κανέναν το μέλλον του χώρου στον οποίο ανδρώθηκαν πολιτικά και πίστεψαν.

Για τους 2.500 που συγκεντρώθηκαν την Παρασκευή στο ΣΕΦ, το ΠΑΣΟΚ δεν ήταν ο Γιώργος και δεν είναι ο Βενιζέλος. Πίστεψαν στον Γιώργο και τώρα πιστεύουν και στηρίζουν τον Βενιζέλο γιατί είναι ΠΑΣΟΚ. Το ΠΑΣΟΚ είναι ΠΑΣΟΚ. Και ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Είναι χαρακτηριστικό ότι χειροκροτούσαν όρθιοι και για αρκετά λεπτά μόλις ο ηγέτης του κόμματος είπε ότι δεν προτίθεται να αλλάξει όνομα και σύμβολα. Για αυτούς τους ανθρώπους ΠΑΣΟΚ δεν είναι ο Άκης και σίγουρα δεν είναι το Μνημόνιο 1 και το Μνημόνιο 2. Στο μυαλό τους έχουν ένα κόμμα που άλλαξε την Ελλάδα. Που την έκανε μία σύγχρονη δυτική χώρα. Γιατί, αυτό συνέβη, μεταξύ άλλων είναι αλήθεια, στη χώρα μας την περίοδο της Μεταπολίτευσης.

Έγιναν σκάνδαλα, η γραφειοκρατία επιβίωσε, κάποιοι ωφελήθηκαν περισσότερο από τους άλλους, αλλά η χώρα έπαψε να είναι Ανατολή και έγινε Δύση. Η Ελλάδα έπαψε να είναι χώρα – δορυφόρος και έγινε μέλος του πιο ζηλευτού κλαμπ του πλανήτη: της ζώνης του ευρώ. Όσοι τώρα σπεύδουν να απαξιώσουν τη σημασία αυτής της εθνικής επιτυχίας προσφέρουν κακές υπηρεσίες στον τόπο. Και αναλαμβάνουν μεγάλες ευθύνες. Γιατί, όταν λες σε ένα λαό να αλλάξει συμμάχους, πρέπει να του προτείνεις τους αντικαταστάτες. Κανένα πρόβλημα. Να αφήσουμε τους Γερμανούς, αλλά με ποιους θα πάμε;

Σε πρώτη ανάγνωση μπορεί κανείς να κατηγοριοποιήσει το άρθρο στα εικονολατρικά. Αρκεί να βάλει το ΠΑΣΟΚ στη θέση μιας εικόνας. Δεν είναι έτσι, όμως. Στόχος του άρθρου είναι να καταδείξει σε ορισμένα στελέχη του ΠΑΣΟΚ, και σε όσους στον ΣΥΡΙΖΑ και στην περιφέρεια του ΠΑΣΟΚ θέλουν να γίνουν ΠΑΣΟΚ στη θέση του ΠΑΣΟΚ, ότι το ΠΑΣΟΚ δεν έχει πεθάνει. Το έργο του ζει και οδηγεί ακόμη στα γνωστά λημέρια αρκετούς χιλιάδες ανθρώπους. Οι οποίοι δεν είναι συνεργάτες των Γερμανών του Μνημονίου. Δεν είναι μέτοχοι στις εξωχώριες εταιρείες του Άκη. Έχουν απλά τη δική τους ματιά. Τη δική τους λογική. Και είναι πολλοί. Και είναι παντού. Και είναι έτοιμοι να πληρώσουν για να συνεχίσουν τη «δουλειά» που ξεκίνησαν το 1974. Όποιος θέλει αυτούς τους ανθρώπους δεν αρκεί να τους κλείσει το μάτι. Δεν αρκεί να τους πει ότι θα αγωνιστεί για να κρατήσουν προνόμια. Πως θα συνεχίσει να τους δίνει πρόσβαση στην εξουσία. Πρέπει να τους πει πολύ περισσότερα. Γιατί η ζωή των Ελλήνων δεν είναι απλά ένα κεραμίδι και ένα αυτοκίνητο. Είναι κι άλλα, που κρύβονται. Τα προηγούμενα χρόνια τα έκρυβαν τα δανεικά. Η ευημερία. Για