Ο Μόντι πήρε το όπλο του και σημαδεύει τη Μέρκελ‏

Μέσα σε εξαιρετικά σύντομο χρόνο ο τεχνοκράτης πρωθυπουργός της Ιταλίας Μάριο Μόντι αναδεικνύεται σε εμβληματική πολιτική φιγούρα μέσα στον κυκεώνα της ευρωπαϊκής κρίσης χρέους. Και όχι μόνο αυτό, αλλά μέσα από τη στρατηγική του καθίσταται φανερό, πλέον, ότι επιδιώκει και μία πλήρη αλλαγή των σημερινών συσχετισμών δυνάμεων στη Γηραιά Ήπειρο.

Μέσα σε μόλις τρεις μήνες, από τότε που ανέλαβε τα ηνία της Ιταλίας, κατάφερε να κόψει σύριζα τα νύχια των αρπακτικών των αγορών, που δεν άφηναν κανένα περιθώριο αμφιβολίας

ότι το επόμενο θύμα τους θα ήταν η χώρα του. Κατάφερε να προωθήσει ένα μεγαλειώδες μεταρρυθμιστικό πακέτο και να εφαρμόσει ένα σκληρό πρόγραμμα λιτότητας, εμπνέοντας ταυτόχρονα εμπιστοσύνη στον ιταλικό λαό.

Δεν έμεινε, όμως, μόνο εκεί.

Από την πρώτη κιόλας στιγμή, και παρά το γεγονός ότι η Ιταλία βρισκόταν με την πλάτη στον τοίχο, ο χαρισματικός Σούπερ Μάριο, όπως τον αποκαλούν, φρόντισε «να βάλει στη θέση της» την ηγεμονεύουσα Γερμανία διαμηνύοντας με σαφή τρόπο τη διαφωνία του με τη συνταγή της αυστηρής λιτότητας, αλλά και με την τιμωρητική διάσταση της ευρωπαϊκής στήριξης προς τις υπερχρεωμένες χώρες.

Τρεις μήνες, τώρα, δε χάνει ευκαιρία να τονίζει την απόλυτη ανάγκη επίδειξης αλληλεγγύης για την υπέρβαση της πρωτοφανούς δοκιμασίας που περνά ην νομισματική Ένωση. Να υποστηρίζει, με άλλα λόγια, ότι η απάντηση στην κρίση χρέους της Ευρώπης είναι «περισσότερη Ευρώπη». Και το κάνει με ευθύ αλλά και εξαιρετικά έξυπνο τρόπο.

Με αφορμή την επίσκεψή του στο Βερολίνο, αρχές Ιανουαρίου δήλωνε στη γερμανική Die Welt: «Παρατηρούμε δυστυχώς ότι η πολιτική που έχουμε υιοθετήσει δεν απολαμβάνει την αναγνώριση και την εκτίμηση που αντικειμενικά της αξίζει. Αν οι Ιταλοί δεν δουν στο προσεχές μέλλον τα αποτελέσματα της προθυμίας τους για μεταρρυθμίσεις, είναι πολύ πιθανό να υπάρξουν διαμαρτυρίες κατά του δογματισμού της Γερμανίας και της Ευρώπης και η Ιταλία να πέσει στα χέρια των λαϊκιστών». Και συμπλήρωνε: «Τα μέτρα που έχει υιοθετήσει η κυβέρνησή μου δεν θα έχουν κανένα αποτέλεσμα αν δεν αλλάξει η Ευρώπη. Η Ευρώπη δεν μπορεί να εξαρτάται από την καθοδήγηση δύο και μόνο χωρών, της Γερμανίας και της Γαλλίας«.

Δε δίστασε, μάλιστα, να κρατήσει την ίδια στάση έχοντας στο πλευρό του την Άνγκελα Μέρκελ.

Στα τέλη του ίδιου μήνα, μετά τη Σύνοδο Κορυφής, θα ύψωνε και πάλι το ανάστημά του, δηλώνοντας ότι οι κυβερνήσεις των χωρών του Βορρά, που διψούν για δημοσιονομική πειθαρχία, θα πρέπει να εξηγήσουν στους πολίτες τους ότι οι χώρες της Μεσογείου κάνουν προόδους.

«Εμείς πρέπει να ανταπεξέλθουμε θετικά, αλλά και αυτοί πρέπει να μπορέσουν να μας αγκαλιάσουν και όχι να μας στραγγαλίσουν», είχε δηλώσει με νόημα. Ήταν στην ίδια συνέντευξη Τύπου που, κληθείς να σχολιάσει τη γερμανική πρόταση περί επιτροπείας στην Ελλάδα, είχε χρησιμοποιήσει μαεστρικά τα επίθετα «ευφάνταστη και δυσάρεστη».

Μου είχε κάνει εντύπωση η τόσο ευγενικά σκληρή απάντησή του.

Πριν από λίγες μέρες, ο Μάριο Μόντι θα απέδιδε τα του Καίσ