ΜΙΑ ΧΩΡΑ ΠΟΥ ΟΤΑΝ ΤΥΧΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΦΕΡΟΥΝ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΗΣ ΤΟ ΚΑΝΟΥΝ ΣΑΝ ΝΑ ΦΤΥΝΟΥΝ…

Θέλω να γράψω για μια χώρα που δεν ξέρω πια πώς τη λένε, αλλά υπάρχει στο χάρτη, από αρχαιοτάτων χρόνων, και σήμερα οι άνθρωποι την αγνοούν.

Μια χώρα που όταν τύχει και προφέρουν το όνομά της το κάνουν σαν να φτύνουν.

Μια χώρα μικρή, κουκίδα ναυαγίου στον παγκόσμιο ωκεανό των συμφερόντων.

Μια χώρα που προσάραξε στα αφιλόξενα και αχαρτογράφητα νερά των αγορών του χρήματος και της ιδιοτέλειας.

Μια χώρα που έφτιαξε τον μύθο της Ατλαντίδα και τώρα κινδυνεύει και η ίδια να εξαφανιστεί.

Μια χώρα που ανακάλυψε τους αριθμούς και τώρα την έχουν γράψει στα βερεσέδια του χρέους

Μια χώρα που γέννησε την Επιστήμη, την Ποίηση, τη Φιλοσοφία, την Τέχνη, την Πολιτική, τη Δημοκρατία, τους Ολυμπιακούς Αγώνες και τώρα πεθαίνει από ακατάσχετη αιμοραραγία, κι ας είναι η χώρα που στο όνομα ενός παιδιού της ορκίζονται οι γιατροί όλου του κόσμου.

Μια χώρα που έφτασε τον πολιτισμό ως τις Ηράκλειες Στήλες, τα Ουράλια όρη, τον Γάγγη ποταμό και πέρα από αυτόν, και τώρα θαλασσοδέρνεται στα κύματα του Αιγαίου και στεγνώνει τα δάκρυά της στον Όλυμπο, την κατοικία του Δία και του Ποσειδώνα, της Αφροδίτης και της Αθηνάς, του Ερμή και του Άδη.

Μια χώρα που μετά την Παναγία «ξαναγέννησε», μέσα από τις μεταφράσεις στη, διεθνή τότε, γλώσσα της, τον Χριστό και τον έκανε οικουμενική θρησκεία.

Μια χώρα που πολέμησε, μάτωσε, σταυρώθηκε για τον ελεύθερο κόσμο και σήμερα ξανασταυρώνεται, από τους ηττημένους του ελεύθερου κόσμου.

Μια χώρα που πρώτη μίλησε και έγραψε για τα ατομικά, πολιτικά και κοινωνικά δικαιώματα των ανθρώπων και σήμερα στο όνομα οδηγιών, ορίων και μνημονίων μιας σιδερόφρακτης δημοσιονομικής συνθήκης στραγγαλίζεται.

Ναι, αυτή η χώρα που δεν μπορώ πια να πω το όνομά της, και όσοι το προφέρουν το κάνουν σαν να φτύνουν, έκανε λάθη, παρασπόνδισε, ζούσε με δανεικά και πάνω από τις δυνάμεις της, εξώκειλε οικονομικά και διεφθάρη πολιτικά, όμως δεν μπορεί, επειδή πήρε τη ζωή της λάθος, να της κάνουμε …delete, να εξοριστεί για πάντα στα Τάρταρα.

Δεν μπορεί να είμαστε Επιμηθείς για τη χώρα που χάρισε στην ανθρωπότητα τον Προμηθέα.

Χρειάζεται μία ευκαιρία να μαζέψει τα συντρίμμια της, να νίκησει τους Εφιάλτες της, να αναστοχαστεί το μέλλον της, να προστατεύσει τα παιδιά της, να ξανασταθεί στα πόδια της, να ξανανοιώσει περήφανη και ισότιμη με τους εταίρους της στην Ευρώπη.

Ναι, η χώρα για την οποίαν σας μιλώ είναι η Ελλάδα. Η χώρα που χάρισε στη Γηραιά Ήπειρο το όνομα μιας μυθικής κόρης της, της Ευρώπης, αυτής που απεικονίζεται στο κοινό νόμισμα των δύο ευρώ, σ’ αυτό από το οποίο κάποιοι θέλουν να μας βγάλουν.

Η χώρα που είναι το ακρότατο σύνορο της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

Η γεωπολιτική απόληξη του δυτικού κόσμου.

Το τελευταίο χριστιανικό μοναστήρι πριν τα μουσουλμανικά τεμένη.

Η χώρα που μπορεί να αποτελέσει τον ενεργειακό κόμβο της Ευρώπης εάν, στους εξ ανατολών διερχόμενους αγωγούς, προστεθούν τα κοιτάσματα υδρογονανθράκων που ανακαλύπτονται στα υγρά σπλάχ