«Aπεταξάμην τον ΓΑΠ και την εξουσία»

Του ΓΙΑΝΝΗ ΒΑΣΙΛΑΚΟΠΟΥΛΟΥ

Όσο κι αν το αντιμνημονιακό ξέσπασμα του Ευάγγελου Βενιζέλου αποκαλύπτεται ως δεύτερο προσωπείο του άλλοτε κυβερνώντος κόμματος, «πράσινες» πηγές λένε στο «Π» ότι αυτό αποτελεί μια στρατηγική έστω και νευρικά σχεδιασμένη από τους συνεργάτες της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ.
Ο χρόνος, όμως, των πειραμάτων τελειώνει. Κι όταν κάποιος βλέπει πως η επίπτωση των επιλογών της ηγετικής ομάδας, αλλά και των στελεχών του ΠΑΣΟΚ

είναι κατά μείζονα λόγο αρνητική στον κόσμο, δεν μπορεί παρά να εκτιμήσει πως το ρέκβιεμ είναι πιο κοντά απ’ ό,τι η αναγέννηση. Αυτή η όψιμη αντιμνημονιακή ρητορεία έγινε εμφατική τις τελευταίες μέρες.
Μόλις την Παρασκευή το ΠΑΣΟΚ (του κ. Βενιζέλου) θυμήθηκε να… σηκώσει μπαϊράκι στην τρόικα, λέγοντας πως είναι αδιανόητο να ληφθούν νέα μέτρα και υπερασπιζόμενο την «αναγκαία συγχώνευση» της Εθνικής Τράπεζας με τη Eurobank. Είναι προφανές πως το ΠΑΣΟΚ πασχίζει να πάρει θέση σε μια αφετηρία -ίσως και- αιφνίδιων εξελίξεων. Όμως, τα πράγματα στο εσωτερικό του φαντάζουν απαγορευτικά για να του επιφυλάξουν τον ρόλο του ρυθμιστή που αναζητεί…
Σε μια πρόσφατη συνομιλία που είχε ο γραμματέας του ΠΑΣΟΚ, Νίκος Ανδρουλάκης, όταν ρωτήθηκε για το πότε θα είναι έτοιμος να αναλύσει δημοσίως τα σχέδιά του για το ΠΑΣΟΚ, απάντησε αποστομωτικά μεν, αποκαρδιωτικά δε: «Είμαστε τόσο πίσω οργανωτικά, είναι τόσο δύσκολα τα πράγματα, που δεν είναι καιρός για συνεντεύξεις και προβολή».

«Καμένη γη»
Η αλήθεια είναι πως ο 33χρονος πολιτικός μηχανικός παρέλαβε «καμένη γη» κατά την αγαπημένη έκφραση των προκατόχων αλλά και των εμπειρότερων απ’ αυτόν κομματικών του συντρόφων. Αυτή δε η εικόνα της πλήρους αποσάθρωσης, βγαίνει προς τα έξω κι από τον ίδιο τον πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, τη στιγμή που «δεν του περνάει» το αίτημα για επικαιροποίηση της συμφωνίας, ανασχηματισμό, εποπτικό ρόλο και συμμετοχή του στην κυβέρνηση από τον θώκο του αντιπροέδρου και του υπουργού Εσωτερικών ή Εξωτερικών (όπως ο ίδιος ζητούσε). Έχοντας, λοιπόν, χάσει αυτήν τη μάχη, ο Ευάγγελος Βενιζέλος προσπαθεί τώρα να περάσει το προφίλ του καλού και αγαθού εταίρου που ποτέ δεν έβαλε εκβιαστικά «βέτο» και ουδέποτε ζήτησε ανταλλάγματα, ενώ το «πολιτικό ρεπορτάζ» γνωρίζει τις διαρροές που έκανε ο ίδιος και οι συνεργάτες του. Όπως και όλοι οι δημοσιογράφοι που καλύπτουν τα πολιτικά κόμματα της τριμερούς κυβέρνησης λίγο – πολύ ξέρουν τι παίχτηκε και τι ειπώθηκε το βράδυ της σύσκεψης των τριών πολιτικών αρχηγών.
Ένα άλλο «αδύναμο» επιχείρημα του προέδρου του ΠΑΣΟΚ είναι αυτό που δημόσια υποστηρίζει πως είναι τάχα προσβλητικό να του χρεώνουν φιλοδοξίες κατάληψης της αντιπροεδρίας της κυβέρνησης, την ώρα που η προανακριτική επιτροπή της Βουλής για την υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ λειτουργεί με τρόπο που επιτρέπει να προσβάλλεται όχι μόνο ο ίδιος με αυτά που ακούει, αλλά σύμπασα η ελληνική κοινωνία με την επικρατούσα ατμόσφαιρα, για τη δημιουργία της οποίας -και- ο Ευ. Βενιζέλος έχει συνευθύνη.

Η συρρίκνωση
Ο άμεσος κίνδυνος για το ΠΑΣΟΚ, πέρα από την κομματική ανυπαρξία με τη συντροφιά της οποίας βαδίζει σε όποια προσεχή εκλογική αναμέτρηση, είναι να καταχωριστεί οριστικά και αμετάκλητα και η υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ ως ένα αμιγώς «πράσινο» σκάνδαλο.
Άνθρωποι που ξέρουν καλά τα δεδομένα της Ιπποκράτους σημειώνουν πως η δυνατότητα ελιγμών για το ΠΑΣΟΚ έχει περιοριστεί σε βαθμό πολύ μεγαλύτερο από αυτόν που θα χαρακτηρίζαμε διαχειρίσιμο. Το φάντασμα της συρρίκνωσης κινείται ολοένα και πιο απειλητικά προς το δημοκοπικά ισχνό, πάλαι ποτέ κραταιό, «κίνημα» το οποίο έχει να διαχειριστεί το φαινόμενο της διαρκούς φυλλορροής προς τον ΣΥΡΙΖΑ, και το ενδεχόμενο να χρειαστεί να αποτελέσει «πολιτική ουρά» οποιουδήποτε άλλου αστικού σχήματος καλύψει έναν συγκεκριμένο χώρο έως τις προσεχείς εκλογές.
Το πρόβλημα του ΠΑΣΟΚ, με παντελώς αποστασιοποιημένο πια τον τέως αρχηγό του, που «σουλατσάρει» αδιαφορώντας για τις σκιές που έχει αφήσει πίσω του, μετατρέποντας τις ευθύνες που κουβαλάει για την κατρακύλα της χώρας σε αντικείμενο ακριβοπληρωμένης διάλεξης, είναι ότι κι αυτό πρέπει να αποστασιοποιηθεί για χάρη των κοινωνικών αντανακλαστικών από τον Γιώργο Παπανδρέου.

«PAX GERMANA» ΤΩΝ ΤΡΑΠΕΖΩΝ: Ξορκίζουν τη συγχώνευση

Δύο τράπεζες, η μετατροπή των οποίων εις σάρκα μίαν θα μπορούσε να γεννήσει έναν χρηματοπιστωτικό κολοσσό, η Εθνική Τράπεζα και η Eurobank, φαίνεται να έχουν μπει «στο μάτι» των δανειστών που στήνουν, όπως λένε, «μπλόκα» στην προαναγγελθείσα εξέλιξη με διάφορες -εκ του πονηρού για πολλούς- προφάσεις.
Οι ίδιοι παράγοντες που πρόσφατα πανηγύριζαν για τη συγχώνευση των δύο τραπεζών, ως αποθέωση της ελεύθερης αγοράς και ως δείγμα «επανεκκίνησης» της οικονομίας, τώρα φαίνεται να βάζουν εμπόδια στην εξέλιξη αυτή. Φέρνουν, μάλιστα, στο τραπέζι επιχειρήματα όπως το ότι «θα είναι μια μεγάλη τράπεζα με δυσβάσταχτο μέγεθος ανακεφαλαιοποίησής της» και άλλα παρόμοια. Σκορπούν απλώς «ζιζάνια» στην αγορά.
Κάποιοι λένε πως κι αυτό το περιγραφόμενο και εκτιμώμενο ως «μπλόκο» εντάσσεται σε έναν ευρύτερο σχεδιασμό μιας γερμανικής τράπεζας, με πολλές αμαρτίες, όπως πρόσφατα αποκαλύφθηκε στο πολύ κοντινό παρελθόν της, για μια -και τραπεζική- pax Germana που πολλοί φοβούνται πως συνδέεται και με την πιθανότητα κουρέματος και στις ελληνικές καταθέσεις…
Γι’ αυτό και οι Γερμανοί φαίνεται, όπως εκτιμούν αναλυτές, να αναγκάζουν τους Ευρωπαίους υπαλλήλους τους στον ινδιάνικο χορό του… εξορκισμού της συγχώνευσης, επιδιώκοντας να αγοράσουν κοψοχρονιά, αδύναμες κι αποστεωμένες, πολλές, όχι μόνον ελληνικές, αλλά και άλλες ευρωπαϊκές τράπεζες.