Απλές σκέψεις… ενός απαίδευτου βουκόλου

Του Γιάννη Σπ. Παργινού, Οικονομολόγου – Δημοσιογράφου

Οι Έλληνες πολίτες, κατά γενική ομολογία, ανεβαίνουν έναν δύσβατο και ακανθώδη Γολγοθά, είτε ως μεμονωμένα άτομα, είτε ως οικογένειες ή ομάδες εργαζομένων στον ίδιο τομέα, είτε ως κοινωνία στο σύνολό της. Η ανεργία καλπάζει πλήττοντας κυρίως τις ευαίσθητες ηλικίες, νέων ή άνω των 50, και γυναίκες επίσης, η ανέχεια πλανάται παντού, η δυστυχία αγγίζει ολοένα και περισσότερους, η επαιτεία επεκτείνεται σε πόλεις και χωριά, το δάκρυ κυλάει πιο γοργά, πυκνά και διακριτά, ο βουβός πόνος γίνεται οδυνηρό βογγητό και η πίκρα ορατή διά γυμνού

οφθαλμού…
Οικογένειες διαλύονται, δεσμοί συγγένειας, γειτονίας, φιλίας και συναδελφικότητας καταλύονται και μια εθνική ολότητα δείχνει να χάνει την όποια συνοχή της. Οι κλοπές, οι ληστείες και η κάθε είδους παραβατικότητα αυξάνονται αλματωδώς. Τα όσα συνέβησαν πρόσφατα στο υπουργείο Άμυνας και στη ΓΑΔΑ δείχνουν πως η κατάσταση ξεφεύγει από κάθε έλεγχο και τείνει να μεταλλαχθεί σε κοινωνική εξέγερση απρόβλεπτων διαστάσεων.
Είναι σαφές πως σε ένα τόσο πρωτοφανές, για τα σύγχρονα δεδομένα, και επικίνδυνο σκηνικό, ο όποιος ηγέτης από όποιο μετερίζι οφείλει τουλάχιστον σεβασμό στον χειμαζόμενο πολίτη που χωρίς δική του ευθύνη υποφέρει τα πάνδεινα και δη χωρίς ορατή ελπίδα εξόδου από την κρίση.
Παρά ταύτα, οι προκαθήμενοι ενός ιστορικού πολιτικού χώρου –του ΠΑΣΟΚ– δείχνουν να παραγνωρίζουν προκλητικά τις αγωνίες, αν όχι και την απλή λογική ενός ολόκληρου λαού. Ο Ευάγγελος Βενιζέλος, νυν πρόεδρος του κόμματος και δη συγκυβερνώντος, κρατάει, εντελώς παράνομα, παράτυπα και προκλητικά, στο συρτάρι του μια μακροσκελή λίστα μεγαλοκαταθετών σε τράπεζα του εξωτερικού και εν δυνάμει φοροφυγάδων και υποχρεώνεται να την παραδώσει στον πρωθυπουργό, όταν δημόσια εκτίθεται από πρώην επικεφαλής του ΣΔΟΕ και σε στιγμές που επί μακρόν ολόκληρη Ελλάδα ψάχνει την εν λόγω λίστα.
Τι στ’ αλήθεια μπορεί να συμβαίνει; Είτε ο κ. Βενιζέλος είναι εντελώς άνους και δεν κατανοεί τις πράξεις του και τις συνέπειές τους, είτε κατανοεί πλήρως τις πράξεις του και τις συνέπειες αυτών, αλλά αδιαφορεί για τους πολίτες και τις αντιδράσεις τους. Και στις δύο περιπτώσεις, ο κ. Βενιζέλος απορρίπτεται τόσο ως ηγέτης, όσο και ως απλός πανεπιστημιακός δάσκαλος.
Για τον πολιτικό χώρο, του οποίου ηγείται ο εν λόγω ανάξιος ηγέτης, το πρόβλημα μεγεθύνεται έτι περαιτέρω αν ληφθεί υπόψη και η πολιτικά αποτρόπαια συμπεριφορά του Γιώργου Παπανδρέου. Ο πρώην πρωθυπουργός, παρά την ευθύνη που φέρει για τη σημερινή οδυνηρή και θλιβερή κατάσταση, συμπεριφέρεται ως μόνιμος παράξενος και ανέμελος ταξιδιώτης. Μήπως το αρχαιοελληνικό «τοιούτος έπρεπε ημίν αρχιερεύς» είναι όσο ποτέ άλλοτε επίκαιρο;…